ດຸໝັ່ນອົດທົນ​ຄື “​ພໍ່​ເສືອ”

	ກາ​ເມົາ​ກັບ​ຄື​ນ​ສູ່​ສະ​ພາບ​ປົກ​ກະ​ຕິ​ໃໝ່
	ປ້ອມ​ຣາ​ດາ 575: ປະ​ຊາ​ຊົນ​ຖື​ພວກ​ອ້າຍ​ຄື​ຍາດ​ຕິ​ພີ່​ນ້ອງ​ໃນ​ຄອບ​ຄົວດຽວກັນ

ໃຫ້​ເສືອ​ກິນ​ນົມ

ພວກ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ເຄີຍ​ເວົ້າຢອກ​ກ່ຽວ​ກັບ ລູກເສືອ 7 ໂຕ ທີ່ພວມ​ໄດ້ຮັບການ​​ເບິ່ງ​ແຍງ​ດູ​ແລ​ຈາກພວກເຮົາ ກໍບໍ່​ຕ່າງ​ກັນ​ຫຍັງກັບ​ເດັກ​ເກີດ​ໃໝ່ ແລະ ພວກ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົາ​ຄື​ພໍ່​ຂອງ​ມັນ. ນັ້ນ​ແມ່ນ​ການ​ແບ່ງ​ປັນ​ຂອງ ອ້າຍ ດັ້ງ​ແທງ​ຕວັນ (ເກີດ​ປີ 1991), ພະ​ນັກ​ງານ​ເບິ່ງ​ແຍງ​ດູ​ເລ​ເສືອ​ຂອງ ສູນ​ອະ​ນຸ​ລັກ​ຮັກ​ສາ​ສັດ​ປ່າ ຫວຽດ​ນາມ - Save Vietnam’s Wildlife (SVW).

ພະຍາດເສືອ​ນ້ອຍ

ວັນ​ທີ 1 ສິງ​ຫາ, ໃນ​ເສັ້ນທາງຫຼວງ ເລກ 1A, ຢູ່​ເຂດ​ບໍ​ລິ​ເວນ​ຕາ​ແສງ​ຢຽນ​ກີ, ເມືອງ ຢຽນ​ເຈົາ, ຫ້ອງ​ການ​ຕຳຫຼວດ​ສິ່ງ​ແວດ​ລ້ອມ (ຕຳຫຼວດ​ເງະ​ອານ) ໄດ້​ປະຕິບັດ​ສຳ​ເລັດ​ຄະ​ດີ, ກັກ​ຕົວ​ເປົ້າ​ໝາຍ 2 ຄົນ​ທີ່​ຂົນ​ສົ່ງ ເສືອ 7 ​ໂຕ​ແບບຜິດ​ກົດ​ໝາຍ ແຕ່ ເມືອງ ເຮືອງ​ເຊີນ (ແຂວງ ຮ່າ​ຕິງ) ເຂົ້າມາ​ບໍ​ລິ​ເວນ​ເງະ​ອານ. ຍ້ອນ​ບໍ່​ມີ​ສູນ​ກູ້ຊ່ວຍ​ເອົາ​ສັດ​ປ່າ​ໃດ​ມີ​ເງື່ອນ​ໄຂ​ຢ່າງ​ຄົບ​ຖ້ວນ ເພື່ອບ​ເບິ່ງ​ແຍງ​ດູ​ແລ, SVW ໄດ້ສົມ​ທົບ​ກັບ ປ່າ​ສະ​ຫງວນ​ແຫ່ງ​ຊາດ ປູ​ມາດ (ແຂວງ​ເງະ​ອານ) ມາຮັບເອົາບັນດາເສືອ​​ດັ່ງ​ກ່າວ.

ອ້າຍ​ຕວັນ​ ໃຫ້​ຮູ້​ວ່າ ລາວ​ຍັງ​ຈົດ​ຈຳ​ຢ່າງຈະ​ແຈ້ງ ຄັ້ງ​ທ​ຳ​ອິດທີ່​ເຫັນ​ເສືອ 7 ໂຕ ນ້ອຍໆ, ອ່ອນໆ, ມີ​ອາ​ຍຸ​ພຽງ​ແຕ່ 1 ເດືອນ (ໂຕ​ນ້ອຍ​ສຸດ​ແມ່ນ 2,9 ກີ​ໂລກຼາມ, ໃຫຍ່​ສຸດ​ແມ່ນ 4,5 ກີ​ໂລກຼາມ). ພວກ​ມັນ​ຖືກ​ຂັງ​ໃນຄອກ​ນ້ອຍໆ. ທັງ 7 ໂຕ​ລ້ວນ​ແຕ່​ຮູ້​ສຶກ​ເຄັ່ງ​ຕຶງ, ຢາກ​ກິນ​ນົມ, ຮ້ອງ​ຢ່າງ​ເຈັບ​ປວດ ເຮັດ​ໃຫ້​ຜູ້​ໃດ​ຟັງ​ກໍ່​ຮູ້​ສຶກ​ອີ​ຕົນ.

ອ້າຍ​ຕວັນ​ ເລົ່າ​ວ່າ: “ຈຸດ​ເວ​ລາ​ນັ້ນ, ສຸ​ຂະ​ພາບ​ຂອງ​ຝຸງ​ເສືອ​ອ່ອນ​ແຮງ​ທີ່​ສຸດ, ມີ​ຫຼາຍ​ໂຕ​ຖອກ​ທ້ອງ, ອິດ​ເມື່ອຍ, ອ່ອນ​ແຮງ, ບໍ່​ມີ​ແຮງ​ກິນ​ນົມ. ຕອນ​ນັ້ນ 4 ໂມງ​ກິນເທື່ອ​ໜຶ່ງ (ທັງ​ເວັນ ​ແລະ​ ຄືນ) ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ພ້ອມ​ກັບ​ຄູ່​ຮ່ວມ​ງານ​ຈະ​ໃຫ້​ເສືອ​ກິນ​ນົມ. ມີຫຼາຍ​ໂຕ​​ບໍ່​ມີ​ແຮງ​ກິນ​ນົມ​ຕ້ອງ​ແບ່ງ​ເປັນຫຼາຍ​ຄັ້ງ, ສົມ​ທົບ​ກັບ​ການ​ສົ່ງ​ຢາ​ຕ້ານ​ເຊື້ອ ແລະ ຢາດີີຖອນທ້ອງ. ພາຍຫຼັງ 1 ເດືອນ, ເສືອ 7 ໂຕ​ດັ່ງ​ກ່າວ​ເລີ່ມ​ຟື້ນ​ຟູ, ເລີ່ມ​ແລ່ນ ແລະ ຫຼິ້ນ​ນຳ​ກັນ​ໄດ້. ຕອນ​ນັ້ນ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຈຶ່ງ​ຮູ້​ສຶກ​ສະ​ບາຍໃຈ ແລະ ອຸ່ນ​ອ່ຽນ​ໃຈ.

ຜູ້​ບ່າວ​ເບິ່ງ​ແຍງ​ເສືອ​ທີ່​​ເກີດ​ປີ 1991 ໃຫ້​ຮູ້​ວ່າ ນີ້​ບໍ່​ແມ່ນ​ຄັ້ງ​ທຳ​ອິດ ບັນ​ດາ​ພະ​ນັກ​ງານ​ສູນ​ກູ້ຊ່ວຍ​ເອົາສັດ​ປ່າ ປ່າ​ສະ​ຫງວນ​ແຫ່ງ​ຊາດ ປູ​ມາດ ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ການ​ປິ່ນ​ປົວ, ເບິ່ງ​ແຍງ​ດູ​ແລເສືອ ທີ່ເປັນ​ຂອງກາງ​ການ​ຂົນ​ສົ່ງ, ກັກ​ຂັງ​ຜິດ​ກົດ​ໝາຍ. ເຖິງ​ຢ່າງ​ໃດ​ກໍ່​ຕາມ, ເລື່ອງ​ເບິ່ງ​ແຍງ​ດູ​ແລ​ເສືອ​ນ້ອຍທີ່​ມີ​ສຸ​ຂະ​ພາບ​ບໍ​ດີ ລວມ​ມີຫຼາຍ​ວຽກ​ງ​ານ​ທີ່​ເລັກໆ​ນ້ອຍໆ, ທົດ​ສອບ​ຄວາມ​ອົ​ດ​ທົນ, ລະ​ອຽດ​ລະ​ອ່ອນ ແລະ ຄວາມ​ທົດ​ທານ​ຂອງ ບັນ​ດາ​ພະ​ນັກ​ງານ. ອ້າຍ​ຕວັນ ​ໃຫ້​ຮູ້​ວ່າ:

“ໄລ​ຍະ​ຫຍຸ້ງ​ຍາກ​ໃນ​ການຟື້ນ​ຟູ​ສຸ​ຂະ​ພາບ​ພຽງ​ແຕ່​ແມ່ນ​ຂັ້ນ​ຕອນ​ເບື້ອງ​ຕົ້ນ. ເສືອ 7 ໂຕ ຕອນ​ເລີ່ມ​ກິນ​ຊິ້ນ ໄດ້​ສ້າງ​ສິ່ງ​ທ້າ​ທາຍ​ໃໝ່ຫຼາຍ​ຢ່າງ​ໃຫ້​ແກ່​ຜູ້​ເບິ່ງ​ແຍງ​ດູ​ແລ”.

ພາຍຫຼັງ 1 ອາ​ທິດ, ເສືອ 7 ໂຕ​ລ້ວນ​ແຕ່​ຕອບ​ສະ​ໜອງ​ໄດ້​ເປັນ​ຢ່າງ​ດີ, ບັນ​ດາ​ພະ​ນັກ​ງານ​ເບິ່ງ​ແຍງ​ດູ​ແລ ເລີ່ມ​ຫັນ​ໄປ​ໃຫ້​ເສືອ​ກິນ​ຊິ້ນ​ງົວ​ສຸກ ແລະ ຊິ້ນ​ງົວເຄິ່ງ​ສຸກ​ເຄິ່ງ​ດິບ ປະ​ສົມ​ກັບ​ການ​ກິນ​ນົມ. ສຸດ​ທ້າຍ​ແມ່ນ​ໃຫ້​ເສືອ​ກິນ​ຊິ້ນ​ດິບ. ໃນ​ວິ​ວັດ​ການ​ໃຫ້​ເສືອ​ກິນ, ບັນ​ດາ​ພະ​ນັກ​ງານ​ໄດ້​ກວດ​ກາ​ລຳໄສ້​ຂອງ​ເສືອ​ເປັນ​ປະ​ຈຳ​ວ່າ ມີ​ຄວາມເປັນປົກກະຕິ​ບໍ່, ລະ​ບົບ​ລະ​ບ​າຍ​ຂອງ​ເສືອ​ມີ​ປະ​ຕິ​ກິ​ລິ​ຍາ​ຫຍັງ​ບໍ່ ຫຼື ຖອກ​ທ້ອງ​ບໍ່.

“ຄຸນ​ງາມ​ຄວາມ​ດີ​ຂອງ​ພໍ່​ແມ່”

ພາ​ຍຫຼັງ​ຮຽນ​ຈົບ​ພະ​ແນກ​ສັດ​ຕະ​ວະ​ແພດ ມະ​ຫາ​ວິ​ທະ​ຍາ​ໄລກະ​ສິ​ກຳ I (ຮ່າ​ໂນ້ຍ), ນັບ​ແຕ່​ປີ 2019 ມາ​ຮອດ​ປັດ​ຈຸ​ບັນ, ອ້າຍ​ຕວັນ ​ໄດ້​ເຮັດ​ວຽ​ກ​ຢູ່ SVW ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຫວັງ​ຢາກ​ປະ​ກອບ​ສ່ວນ​ກຳ​ລັງ​ແຮງ​ຂອງ​ຕົນ​ເອງ​ໃຫ້​ແກ່​ວຽກ​ງານ​ອະ​ນຸ​ລັກ​ຮັກ​ສາສັດ​ປ່າ. ດ້ວຍ​ການ​ສົມ​ທົບ​ລະ​ຫວ່າງ SVW ແລະ ປ່າ​ສະ​ຫງວຽນ​ແຫ່ງ​ຊາດ ປູ​ມາດ ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ອ້າຍ​ຕວັນ ມີ​ບຸນ​ວາດ​ສະ​ໜາ ໄດ້​ເບິ່ງ​ແຍງ​ດູ​ແລ ເສືອ 7 ໂຕ ຢູ່​ສູນ​ກູ້​ຊ່ວຍສັດ​ປ່າ ປ່າ​ສະ​ຫງວນ​ແຫ່ງ​ຊາດ ປູ​ມາດ.

ມີຫຼາຍ​ຄົນ​ຖື​ວ່າ ວຽກ​ງານເບິ່ງ​ແຍງ​ເສືອ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ ແລະ ອ້າຍນ້ອງ​ ມີພຽງ​ແຕ່​ແມ່ນ​ໃຫ້​ກິນ, ທຳ​ຄວາມ​ສະ​ອາດ​ຄອກ, ຕິດ​ຕາມ​ສຸ​ຂະ​ພາບ​ເທົ່​າ​ນັ້ນ, ເຖິງ​ຢ່າງ​ໃດ​ກໍ່​ຕາມ, ນັ້ນ​ພຽງ​ແຕ່​ແມ່ນ​ສ່ວນ​ໜຶ່ງ​ທີ່ເລັກໆ​ນ້ອຍໆ​ໃນ​ບັນ​ດາ​ວຽກ​ງານ​ປະ​ຈຳ​ວັນ​ທີ່​ພວກ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ພວມ​ປະ​ຕິ​ບັດ. ໃນ​ຕົວ​ຈິງ, ພວກ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຍາມ​ໃດ​ກໍ່​ມຸ່ງ​ໄປ​ເຖິງ​ການ​ໜູນ​ຊ່ວຍ​ສັດ​ປ່າ. ເຖິງວ່າ​ສັດ​ປ່າ​ຖືກ​ຂັງ​ໃນ​ຄອກ ແຕ່​ຍາມ​ໃດ​ກໍ່​ມີ​ເຄື່ອງຫຼິ້ນ, ບົດ​ຝຶກ​ແອບ, ເພື່ອເຮັດ​ໃຫ້ສັນຊາດຕະຍານ​ຂອງ​ມັນ​ສົມ​ບູນ​ແບບ” ອ້າຍ​ຕວັນ ​ແບ່ງ​ປັນ.

ພາ​ຍຫຼັງ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ເບິ່ງ​ແຍງ​ດູ​ແລ​ຟື້ນ​ຟູ​ສຸ​ຂະ​ພາບ, ສັກ​ຢາ​ກັນ​ພະ​ຍາດ, ບັນ​ດາ​ພະ​ນັກ​ງານ​ຈະ​ຝຶກ​ແອບ, ປຸກ​ລຸກ​ສັນຊາດຕະຍານຂອງ​ເສືອ​ຕາມ​ວິ​ທີ​ການ​ໃຫ້​ພວກ​ມັນປີນ, ເຊື່ອງ​ອາ​ຫານ, ໝາກ​ໄມ້ ຢູ່​ທີ່​ຕັ້ງ​ທີ່​ຫາໄດ້​ຍາກ ຄື​ຢູ່​ເທິງ​ຕົ້ນ​ໄມ້ ຫຼື ຢູ່ພຸ່ມໄມ້ທີ່​ຄ້າຍ​ຄື​ກັນ​ໃນທຳ​ມະ​ຊາດ.

ອ້າຍ​ຕວັນ ​ເລົ່າ​ວ່າ: “4 ເດືອນ​ຜ່ານ​ມາ, ການ​ກິນນອນ​ພ້ອມ​ກັນ ເສືອ 7 ໂຕ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ເຂົ້າ​ໃຈ​ໄດ້​ມັນ​ສ່ວນ​ໃດ​ສ່ວນ​ໜຶ່ງ ແລະ ມີ​ຄວາມ​ສະ​ໜິດ​ຕິດ​ພັນ​ກັບ​ພວກ​ມັນ ຄື​ສ່ວນ​ໜຶ່ງ​ໃນ​ການ​ດຳ​ລົງ​ຊີ​ວິດ. ເຖິງ​ຢ່າງ​ໃດ​ກໍ່​ຕາມ, ຕາມ​ຂໍ້​ກຳ​ນົດ​ຂອງ​ສູນ, ສັດ​ປ່າ ມີ​ຄວາມ​ສາ​ມາດ​ເຊື່ອມ​ຕົວ​ເຂົ້າ​ກັບ​ທຳ​ມະ​ຊາດ, ດັ່ງ​ນັ້ນ ບໍ່​ຕັ້ງ​ຊື່​ແບບ​ສັດ​ລ້ຽງ​ໄດ້. ເມື່ອ​ມີ​ເງື່ອນ​ໄຂ​ຢ່າງ​ຄົບ​ຖ້ວນ ຕ້ອງ​ໃຫ້​ມັນ​ກັບຄືນສູ່ທຳ​ມະ​ຊາດ ເພາະ​ສະ​ນັ້ນ, ຜູ້​ເບິ່ງ​ແຍງ​ດູ​ແລ​ສັດ​ຄື​ພວກ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ກໍ່​ຈຳ​ກັດ​ກັນ​ພົບ​ປະ, ກອດ​ກ້ຽວ ແລະ ຮັກ​ແພງ​ມັນ.”

ຜົນ​ສຳ​ເລັດ​ຂອງ SVW ແລະ ອ້າຍ​ຕວັນ ​ແມ່ນ​ປ່ອຍ​ເສື​ອ​​ດັ່ງ​ກ່າວ ກັບຄືນສູ່​ປ່າ ຫຼື​ສະ​ພາບ​ແວດ​ລ້ອມທຳ​ມະ​ຊາດ. ແຕ່​ບາງ​ຄັ້ງ​ບາງ​ຄາວ, ຍາມ​ນັ້ນ ຜູ້​ເປັນພໍ່ເປັນ​ແມ່​ພິ​ເສດຂອງ​ເສືອນີ້ ກໍ່​ຮູ້​ວ່າ​ການ​ອຳ​ລາ​ບໍ່​ແມ່ນ​ເລື່ອງ​ງ່າຍ.