ກະກຽມພົບປະແລກປ່ຽນ “ຕໍາຫຼວດທະເລຫວຽດນາມ ແລະບັນດາເພື່ອນມິດ” ຄັ້ງທີໜຶ່ງ
	ປະທານສະພາແຫ່ງຊາດ ເວືອງດິ່ງເຫ້ວ ຕ້ອນຮັບ ຄະນະຜູ້ແທນອົງການກວດສອບແຫ່ງລັດ ລາວ

ທ່ານ Christian Manhart. ພາບ: TTXVN

ຫວຽດນາມ ໃຫ້ສັດຕະຍາບັນສົນທິສັນຍາ 1972 ໃນວັນທີ 19 ຕຸລາ 1987 ຢ່າງເປັນທາງການ ແລະແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາສະມາຊິກຕັ້ງໜ້າທີ່ສຸດນັບແຕ່ຄາວນັ້ນຮອດປະຈຸບັນ. ໃນຊຸມປີຜ່ານມາ, ຫວຽດນາມ ໄດ້ເຕ້ົາໂຮມການຮ່ວມມືສາກົນ ເພື່ອໜູນຊ່ວຍການປະຕິບັດສົນທິສັນຍາສະບັບນີ້, ລວມມີ: ການຮ່ວມມືວິຊາສະເພາະສາກົນ; ແຫຼ່ງການເງິນຜ່ານ UNESCO; ການຮ່ວມມືສອງຝ່າຍກັບບັນດາປະເທດ: ຍີ່ປຸ່ນ, ຝລັ່ງ, ອິນເດຍ, ສ. ເກົາຫຼີ, ອີຕາລີ... ສິ່ງນີ້ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຜ່ານການສ້າງສຳເນົາ, ກຽມສຳເນົາເພື່ອສະເໜີ ແລະຟື້ນຟູຫຼາຍມໍລະດົກສຳຄັນຂອງຫວຽດນາມ. ມີບາງປູຊະນີຍະສະຖານຖືກເປ່ເພໃນປາງສົງຄາມ ໄດ້ຮັບການຟື້ນຟູ ແລະເປີດປະຕູຕ້ອນຮັບນັກທ່ອງທ່ຽວ ແລະປະຊາຊົນເຂົ້າຢ້ຽມຊົມ, ໃນນັ້ນພົ້ນເດັ່ນທີ່ສຸດແມ່ນເຂດປູຊະນີຍະສະຖານກຸງເກົ່າເຫວ້ ຫຼືເຂດປູຊະນີຍະສະຖານຈຳ ໝີເຊີນ.

ຫວຽດນາມ ໄດ້ມີ 8 ມໍລະດົກທີ່ໄດ້ຮັບການຮັບຮອງຈາກ UNESCO ວ່າແມ່ນມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ແລະທຳມະຊາດໂລກ, ໃນນັ້ນມີ 5 ມໍລະດົກວັດທະນະທຳ, 2 ມໍລະດົກທຳມະຊາດ ແລະ 1 ມໍລະດົກປະສົມ. ໃນຊຸມປີຜ່ານມາ, ລັດຖະບານຫວຽດນາມ, ບັນດາອົງການກ່ຽວຂ້ອງ ແລະປະຊາຄົມທ້ອງຖິ່ນໄດ້ຕັ້ງໜ້າຮັກສາ, ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາມໍລະດົກໂລກນີ້, ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຂ້າພະເຈົ້າ ຂໍເນັ້ນໜັກວ່າ ການຄຸ້ມຄອງມໍລະດົກໂລກແມ່ນໜ້າທີ່ນັບມື້ທີ່ນັບມີຄວາມສັບສົນ.

ກ່ຽວກັບການປົກປັກຮັກສາມໍລະດົກໂລກຢູ່ຫວຽດນາມ, ຂ້າພະເຈົ້າ ມີບາງຂໍ້ສະເໜີແນະດັ່ງລຸ່ມນີ້: ມໍລະດົກໂລກ ຈະນອນໃນຂອບເຂດພັດທະນາແບບຍືນຍົງດ້ວຍວິທີເຂົ້າເຖິງອີງຕາມການພົວພັນຄູ່ຮ່ວມມື. ການພັດທະນາເສດຖະກິດຕ້ອງຮັບປະກັນວ່າ ຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ຄຸນຄ່າພົ້ນເດັ່ນຂອງສະຖານທີ່ໜຶ່ງຖືກຫຼຸດລົງ. ບັນດາເປົ້າໝາຍພັດທະນາໃຫ້ບັນດາມໍລະດົກໂລກຕ້ອງໄດ້ປັບປຸງເພື່ອຮັບປະກັນຄຸນນະພາບ ແລະລັກສະນະຍືນຍົງ, ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນຈຳນວນນັກທ່ອງທ່ຽວເທົ່ານັ້ນ. ຢູ່ນີ້ຄວາມສ່ຽງແມ່ນພື້ນຖານໂຄງລ່າງ ໄດ້ຮັບການພັດທະນາເພື່ອເພີ່ມຈຳນວນນັກທ່ອງທ່ຽວ ຫາກບໍ່ຕີລາຄາໄດ້ສະຖານທີ່ ຫຼືວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນ. ສິ່ງສຳຄັນແມ່ນຕ້ອງເພີ່ມທະວີບົດບາດຂອງບັນດາອົງການໃຫ້ຄຳປຶກສາດ້ານເຕັກນິກ. ສະພາມໍລະດົກແຫ່ງຊາດ ລວມມີບັນດານັກຮຽນຮູ້ແຖວໜ້າ, ບັນດາຜູ້ໃຫ້ຄຳປຶກສາດ້ານຍຸດທະສາດ. ບັນດາອົງການໃຫ້ຄຳປຶກສາດ້ານວິທະຍາສາດທີ່ຄ້າຍຄືອາດສາມາດໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງຢູ່ຂັ້ນສະຖານທີທ່ອງທ່ຽວ - ຄືກໍລະນີຂອງພາລະຊະວັງທັງລອງ. ການສ້າງຕັ້ງຄະນະກຳມະການແຫ່ງຊາດຕາມສະພາຮ່ອງຮອຍສາກົນ ຈະອະນຸຍາດໃຫ້ປະເທດເຂົ້າຮ່ວມ ແລະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກເຄືອຂ່າຍມໍລະດົກສາກົນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ.

ສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າ ບາງໂຄງການພັດທະນາໃນ ຫຼື ໃກ້ໆມໍລະດົກໂລກ, ຄື: ໂຮ້ຍອານ ແລະອ່າວລານຮ້າ ພວມຊອກຫາບັນດາກາລະໂອກາດໃນໄລຍະສັ້ນ. ນີ້ແມ່ນບັນຫາສັບສົນ, ບໍ່ພຽງແຕ່ມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ກັບການປົກປັກຮັກສາມໍລະດົກ ແລະການຫັນປ່ຽນຂອງວັດທະນະທຳທ້ອງຖິ່ນ, ເຊິ່ງຄວາມຍືນຍົງຂອງເສດຖະກິດໃນໄລຍະຍາວຂອງໂຄງການນັ້ນແມ່ນບັນຫາທີ່ໜ້າສົງໄສ. ຫວຽດນາມ ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ຫຼາຍກວ່າເຖິງບັນດາຂໍ້ລິເລີ່ມຄຸນນະພາບສູງ, ມີຜົນກະທົບຢ່າງໜ້ອຍຜ່ານການສ້າງຂອບເຂດຍືນຍົງຢ່າງແຮງ ເພື່ອແນະນຳລົງທຶນເຂົ້າບັນດາບ່ອນວັດທະນະທຳ ແລະທຳມະຊາດ.