 |
|
|
“ມະນຸດມີບັນພະບຸລຸດ
ຄືກັບຕົ້ນໄມ້ມີຮາກ, ຄືກັບແມ່ນ້ໍາມີແຫຼ່ງ”
|
ຄຳກາຢາວດັ່ງກ່າວໄດ້ດັງກ້ອງກັງວົນໃນຫ້ອງຮຽນນອກແຜນການພາສາຫວຽດນາມໂຮງຮຽນຕຕອນຕົ້ນ Sinwol (ແຂວງ Gyeongsangnam, ສ.ເກົາຫຼີ). ຢູ່ທີ່ນີ້ ມີນັກຮຽນ 7 ຄົນ ອາຍຸ 11-15 ປີ ຮຽນພາສາຫວຽດນາມ. ຫ້ອງຮຽນໄດ້ຮັກສາເປັນປົກກະຕິໃນໄລຍະ 7 ເດືອນຜ່ານມາ ແລະ ນີ້ແມ່ນປີທີ 6 ທີ່ອາຈານຫງວຽນທິແທ່ງຢຸງ ໄດ້ໄປສອນພາສາຫວຽດຢູ່ຕ່າງປະເທດຢ່າງຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນ. “ເດັກນ້ອຍຫຼາຍຄົນລັງເລທີ່ຈະຝຶກເວົ້າພາສາຫວຽດນາມ ເມື່ອສື່ສານກັບໝູ່ເພື່ອນ ຫຼື ບໍ່ເຂົ້າໃຈສິ່ງທີ່ພໍ່ແມ່ເວົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ການຊ່ວຍເຫຼືອເດັກນ້ອຍເວົ້າພາສາຫວຽດຈະຊ່ວຍໃຫ້ພໍ່ແມ່ ແລະ ລູກເຂົ້າໃຈເຊິ່ງກັນແລະກັນດີຂຶ້ນ”, ອາຈານ ຢຸງ ແບ່ງປັນ. ດ້ວຍຄວາມຄິດນັ້ນ, ອາຈານໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມຊຸດອົບຮົມຄູສອນສອງພາສາຂອງສູນຊ່ວຍເຫຼືອຄອບຄົວຢູ່ ສ.ເກົາຫຼີ. ພາຍຫຼັງສໍາເລັດແລ້ວ, ອາຈານ ໄດ້ຖືກຈັດຊື່ໂດຍພະແນກການສຶກສາແຂວງ Gyeongsangnam ເປັນຄູສອນສອງພາສາໃຫ້ນັກຮຽນຢູ່ໂຮງຮຽນສາທາລະນະ ແລະ ໄດ້ຮັບມອບໝາຍໃຫ້ສອນຢູ່ໂຮງຮຽນຕ່າງໆໃນບໍລິເວນແຂວງ. |
ອາຈານ ຢຸງ ໄດ້ຮັບມອບໝາຍໃຫ້ໄປສອນຢູ່ບັນດາໂຮງຮຽນໃນແຂວງ Gyeongsangnam, ສ.ເກົາຫຼີ.
|
ກ່ອນປີຮຽນໃໝ່ແຕ່ລະປີ, ອາຈານ ຢຸງ ສ້າງແຜນການຮຽນຂອງຕົນເອງໃຫ້ເໝາະສົມກັບອາຍຸສູງສຸດແລະຄວາມສາມາດຂອງນັກຮຽນ. ແຕ່ລະບົດຮຽນໄດ້ຖືກກະກຽມຢ່າງລະມັດລະວັງໂດຍນາງ, ຈາກເນື້ອໃນ, ຮູບປະກອບ, ເຄື່ອງມືແລະກິດຈະກໍາປະສົບການ. ສຳລັບອາຈານແລ້ວ, ການສອນພາສາຫວຽດນາມ ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນການຝຶກອອກສຽງ ຫຼື ໄວຍະກອນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ສຳຄັນກວ່ານັ້ນ, ແມ່ນຊ່ວຍໃຫ້ນັກສຶກສາຮູ້ສຶກເຖິງລົມຫາຍໃຈວັດທະນະທຳໃນແຕ່ລະບົດຮຽນ. |
ອາຈານ ຢຸງ ກໍ່ສ້າງແບບແຜນການຮຽນ ແລະ ກະກຽມເຄື່ອງນຸ່ງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງເຖິງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ເພື່ອສອນນັກຮຽນ
|
ເມື່ອຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບຮູບແຕ້ມດົງໂຮ່, ອາຈານ ຢຸງ ຍັງໄດ້ກະກຽມຫມຶກ ແລະ ພິມແມ່ພິມໃຫ້ນັກສຶກສາໄດ້ສຳຜັດ, ຮຽນຮູ້ຄຳສັບກ່ຽວກັບສີສັນ, ແລະ ໄດ້ຮຽນຮູ້ຄວາມໝາຍຂອງຮູບພາບພື້ນເມືອງຂອງແຕ່ລະຄົນ. ໃນຍາມວັນບຸນໄຫວ້ພະຈັນ, ອາຈານ ໄດ້ຊີ້ນຳນັກຮຽນເຮັດໂຄມເຈ້ຍ, ອ່ານເລື່ອງລາວກ່ຽວກັບ ອາວກ້ວຍ ແລະ ເອື້ອຍຮັ່ງ. ໃນບົດຮຽນວິຊາປຸງແຕ່ງ, ອາຈານໄດ້ນຳເອົາບັນດາຮູບພາບຂອງເຟີ, ເຂົ້າຕົ້ມ, ແນມຈືນ - ເຍື່ອງອາຫານທີ່ຕິດພັນກັບຄວາມຊົງຈຳຂອງບ້ານເກີດເມືອງນອນ ເພື່ອໃຫ້ລູກຫຼານເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບຮີດຄອງປະເພນີ ແລະ ຮີດຄອງປະເພນີຂອງ ຫວຽດນາມ ຕື່ມອີກ. |
ອາຈານ ຢຸງ ຊີ້ນຳນັກຮຽນແຕ້ມຮູບ ດົງໂຮ່.
|
ບໍ່ພຽງແຕ່ນັກຮຽນເທົ່ານັ້ນ, ພໍ່ແມ່ຊາວສ.ເກົາຫຼີໃນຄອບຄົວຫວຽດນາມ - ສເກົາຫຼີກໍ່ໄດ້ພ້ອມກັບພັນລະຍາ ແລະ ລູກໆຂອງຕົນ. ພວກເຂົາເຈົ້າເຕັມໃຈທີ່ຈະພາລູກເຂົ້າຮຽນທຸກເວລາ, ລໍຖ້າເປັນຊົ່ວໂມງເມື່ອລູກເຂົ້າຮຽນຫວຽດ. ເຂົ້າຮ່ວມບັນດາການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ເຊັ່ນ: ເຮັດເຂົ້າຕົ້ມ, ແຕ້ມຮູບພື້ນເມືອງ, ສະຫຼອງບຸນເຕັດ... ຜ່ານການພົບປະແລກປ່ຽນນີ້, ຜູ້ເປັນຜົວຊາວສ.ເກົາຫຼີ ຫຼາຍຄົນໄດ້ຄ່ອຍໆເຂົ້າໃຈ ແລະ ເວົ້າພາສາຫວຽດນາມງ່າຍໆ - ອວຍພອນ, ຂອບໃຈ, ອວຍພອນປີໃໝ່ເພື່ອຮັດແຄບຊ່ອງຫວ່າງພາສາໃນຄອບຄົວ. |
 |
|
ນອກຈາກຊົ່ວໂມງສອນຢູ່ໂຮງຮຽນແລ້ວ, ອາຈານ ຢຸງ ຍັງໃຊ້ເວລາສອນພາສາຫວຽດນາມ ໂດຍບໍ່ເສຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍທີ່ບ້ານ Sen Bup, ສູນການສຶກສາຂອງເດັກນ້ອຍຫຼາຍວັດທະນະທໍາພາຍໃຕ້ໂຄງການ “ໝູ່ບ້ານ Sen”, ເຊິ່ງເປັນໂຄງການຊຸມຊົນທີ່ລິເລີ່ມໂດຍວັດ ວຽນໂງ້ ຢູ່ ສ.ເກົາຫຼີ. ຫ້ອງຮຽນອອນໄລຂອງອາຈານເຊື່ອມຕໍ່ນັກຮຽນຫວຽດນາມຈາກຫຼາຍບ່ອນໃນທົ່ວປະເທດເກົາຫຼີ. ພວກເຂົາເຈົ້າເຂົ້າຮຽນໃນທ້າຍອາທິດ, ແຕ່ລະກອງປະຊຸມພຽງແຕ່ຫຼາຍກວ່າຫນຶ່ງຊົ່ວໂມງ, ແຕ່ເຕັມໄປດ້ວຍສຽງຫົວສະເຫມີ. “ເດັກນ້ອຍເຂົ້າຮຽນວັດທະນະທຳຕະຫຼອດອາທິດ, ເມື່ອມີເວລາຫວ່າງ, ເຂົາເຈົ້າພຽງແຕ່ຢາກພັກຜ່ອນ ແລະ ຫລິ້ນ, ສະນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງຊອກຫາວິທີຫຼາກຫຼາຍຮູບແບບ, ສົມທົບການຮຽນ-ການຫຼິ້ນ ເພື່ອໃຫ້ເດັກນ້ອຍຮູ້ສຶກດີໃຈເມື່ອມາຫ້ອງຮຽນ, ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດແມ່ນຊ່ວຍໃຫ້ເດັກນ້ອຍເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງເຂົາເຈົ້າຕ້ອງຮຽນພາສາຫວຽດນາມ, ເຫັນວ່າພາສາຫວຽດມີຄວາມຄຸ້ນເຄີຍ ແລະ ໜ້າຮັກກວ່າ, ເພາະວ່ານັ້ນແມ່ນສາຍສຳພັນທີ່ຕິດພັນກັບບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງເຂົາເຈົ້າ”, ອາຈານ ຢຸງ ເວົ້າ. |
ອາຈານ ຢຸງ ສອນພາສາຫວຽດນາມອອນໄລທີ່ບ້ານ Sen Bup.
|
ຫຼັງຈາກເຮັດວຽກກັບແຜ່ນດິນແຂງແລະກະດານດຳເປັນເວລາຫຼາຍປີ, ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ນາງເຢືອງມີຄວາມສຸກທີ່ສຸດແມ່ນການເຫັນລູກສິດເວົ້າພາສາຫວຽດນາມຫຼາຍຂຶ້ນເປັນທຳມະຊາດ. ນັກຮຽນຫຼາຍຄົນທີ່ຂີ້ອາຍ ປະຈຸບັນສາມາດອ່ານນິທານພື້ນເມືອງຫວຽດນາມໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງ ແລະ ໝັ້ນໃຈ. “ຫຼັງຈາກການເດີນທາງກັບຄືນໄປຫວຽດນາມ, ເດັກນ້ອຍຄົນໜຶ່ງໄດ້ເວົ້າກັບຂ້າພະເຈົ້າຢ່າງພາກພູມໃຈວ່າ: “ບັດນີ້ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ທ່ານແປພາສາໃຫ້ພໍ່ຕູ້ແມ່ຕູ້ອີກແລ້ວ!” ພໍ່ແມ່ຫຼາຍຄົນກໍໄດ້ຕັ້ງຂໍ້ລິເລີ່ມເພື່ອໂທຫາແລະສົ່ງຂໍ້ຄວາມເພື່ອເລົ່າເລື່ອງຕະຫລົກທີ່ແມ່ບອກຂ້າພະເຈົ້າວ່າ ທັນທີທັນໃດລູກຊາຍເວົ້າວ່າ “ຂອບໃຈແມ່”, “ແມ່, ລູກຂໍໂທດ” ເປັນພາສາຫວຽດນາມ. ນາງເວົ້າພຽງແຕ່ສອງສາມປະໂຫຍກແຕ່ມັນເຮັດໃຫ້ນາງຮ້ອງໄຫ້. ໄດ້ຍິນແນວນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນແນວນັ້ນ, ຂ້ອຍຮູ້ສຶກດີໃຈຫຼາຍ ເພາະເຫັນເດັກນ້ອຍໃຊ້ພາສາຫວຽດຢ່າງໝັ້ນໃຈ ຄືກັບການຫາທາງເຊື່ອມຕໍ່ກັບຮາກ. ປະໂຫຍກເຫຼົ່ານີ້ເບິ່ງຄືວ່າງ່າຍດາຍ, ແຕ່ພວກມັນເປັນແຮງຈູງໃຈທີ່ດີສໍາລັບຂ້ອຍ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ເມື່ອເດັກນ້ອຍໃຫຍ່ຂຶ້ນ, ເຂົາເຈົ້າອາດຈະລືມຫລາຍເລື່ອງ, ແຕ່ດົນນານໃດທີ່ເຂົາເຈົ້າຮັກສາພາສາຫວຽດນາມ, ເຂົາເຈົ້າຈະຈື່ຈຳໄດ້ວ່າເຂົາເຈົ້າແມ່ນພາສາຫວຽດນາມຕະຫຼອດໄປ”, ອາຈານ ຢຸງ ແບ່ງປັນ. |
ອາຈານ ຢຸງ ຊີ້ນຳນັກຮຽນໃນການຝຶກຫັດຫັດຖະກຳ.
|
ນອກຈາກການສອນພາສາຫວຽດນາມໃຫ້ແກ່ເດັກນ້ອຍຫວຽດນາມຢູ່ ສ.ເກົາຫຼີ, ອາຈານ ຢຸງ ຍັງບໍ່ລືມຮັກສາພາສາທີ່ສັກສິດນັ້ນຢູ່ໃນບ້ານນ້ອຍໆຂອງຕົນ. ຢູ່ເຮືອນ, ລູກທັງສາມຄົນເວົ້າພາສາຫວຽດນາມກັບແມ່ ແລະສື່ສານເປັນພາສາເກົາຫຼີກັບພໍ່. ອາຈານ ເວົ້າວ່າ: “ຢາກໃຫ້ລູກເຫັນວ່າ ຫວຽດນາມ ເປັນທຳມະຊາດຄືລົມຫາຍໃຈ, ຢູ່ເຮືອນ, ແມ່ກັບລູກເວົ້າພາສາຫວຽດນາມ, ເບິ່ງໜັງຫວຽດນາມນຳກັນ, ຟັງເພງຫວຽດນາມ ເພື່ອໃຫ້ລູກໄດ້ຮູ້ເຖິງສຽງເພງທີ່ຄຸ້ນເຄີຍ”. ຜົວຂອງອາຈານ ຢຸງ - ຊາວເກົາຫຼີ, ກໍ່ສະໜັບສະໜູນການສອນພາສາຫວຽດນາມ ໃຫ້ແກ່ລູກຫຼານຂອງລາວ. ລາວມັກຈະຊ່ວຍລາວກະກຽມບົດຮຽນ, ພິມຮູບແຕ້ມ, ຫຼືທົບທວນເພງພື້ນເມືອງສັ້ນກັບລູກຂອງລາວ. |
ອາຈານ ຢຸງ ຊີ້ນຳນັກຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບວັນພັກຂອງຫວຽດນາມ.
|
ເມື່ອແບ່ງປັນແຜນການໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ, ອາຈານ ຢຸງ ແບ່ງປັນວ່າຍາມໃດກໍ່ຖືຄວາມໄຝ່ຝັນຢາກສ້າງຫໍສະໝຸດພາສາຫວຽດນາມ ໃຫ້ເດັກນ້ອຍຊາວຫວຽດນາມ ຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ. ຢູ່ໃນຫ້ອງນ້ອຍທີ່ໃຊ້ຈາກບ່ອນດຳລົງຊີວິດທົ່ວໄປ, ນາງໄດ້ພະຍາຍາມຈັດຕັ້ງກອງປະຊຸມອ່ານປຶ້ມ, ເລື່ອງເລົ່າ ແລະ ການສາຍຮູບເງົາສັ້ນເປັນພາສາຫວຽດນາມ. ບັນດາການພົບປະຄັ້ງທຳອິດໄດ້ຮັບການຕອບສະໜອງຢ່າງຕັ້ງໜ້າຈາກພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນ, ຫລາຍຄົນຫວັງວ່າຮູບແບບນີ້ຈະໄດ້ຮັບການຮັກສາເປັນປົກກະຕິກວ່າ, ແລະ ກາຍເປັນສະຖານທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ວັດທະນະທຳ, ເຊິ່ງເດັກນ້ອຍບໍ່ພຽງແຕ່ຮຽນພາສາຫວຽດນາມເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງມີຄວາມພາກພູມໃຈໃນຮາກຖານ. “ຂ້າພະເຈົ້າຢາກສ້າງມຸມນ້ອຍໆເພື່ອຮັກສາຈິດໃຈຂອງຊາວຫວຽດນາມ, ພຽງແຕ່ມີຊັ້ນວາງປຶ້ມ ແລະ ປຶ້ມຂອງເດັກນ້ອຍ, ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່ານັ້ນກໍ່ແມ່ນວິທີທີ່ຈະຫວ່ານແກ່ນຂອງພາສາແມ່ຢູ່ໃນໃຈຂອງເດັກນ້ອຍ”, ອາຈານ ຢຸງ ກ່າວ. ອາຈານປາດຖະໜາວ່າ ໃນໄລຍະຈະມາເຖິງຈະມີການຮ່ວມມືຈາກບັນດາອົງການຊຸມຊົນ ແລະ ບັນດາອົງການຜູ້ຕາງໜ້າຫວຽດນາມ ຢູ່ ສ.ເກົາຫຼີ, ເພື່ອໃຫ້ບັນດາຫ້ອງຮຽນພາສາຫວຽດນາມ, ຫໍສະໝຸດນ້ອຍ ຫຼື ບັນດາກິດຈະກຳແລກປ່ຽນວັດທະນະທຳໄດ້ຮັບການຈັດຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ບົດຄວາມ ແລະການອອກແບບ: Mai Anh |