| ການຝຶກອົບຮົມການບັນຊາການ - ເສນາທິການທະຫານປ້ອງກັນຊາຍແດນ, ສືບສວນຊາຍແດນ, ຄູປ້ອງກັນຊາຍແດນໃຫ້ເເກ່ກອງທັບປະຊາຊົນລາວ | |
| ລົດຖີບຂອງພໍ່ລ້ຽງທີ່ເປັນທະຫານປ້ອງກັນຊາຍແດນ |
ຄວາມສຸກໃຈ
ເມື່ອໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງເອີ້ນຢູ່ນອກປະຕູ, ເອອື້ຍ ໂຮ່ທິໂບ່ຍ (ອາຍຸ 46 ປີ, ບ້ານມັງຊົງ, ຕາແສງ ບາເຕິງ, ເມືອງ ເຮື້ອງຮວາ, ແຂວງ ກວາງຈີ) ໄດ້ເອົາປຶ້ມໃສ່ຖົງນ້ອຍ, ແລ້ວຟ້າວລົງຂັ້ນໄດເຮືອນຮ້ານໄປຫາກຸ່ມແມ່ຍິງທີ່ຖືໄຟສາຍ ກຳລັງມຸ່ງໜ້າໄປຫາໂຮງຮຽນມັງຊົງ, ເຊິ່ງເປັນໂຮງຮຽນປະຖົມ ແລະ ມັດທະຍົມ ຕາແສງບາເຕິງ ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມຫ້ອງຮຽນລົບລ້າງການກຶກໜັງສື.
 |
| ພະນັກງານປ້ອມປ້ອງກັນຊາຍແດນ ບ່າເຕິງ, ທະຫານປ້ອງກັນຊາຍແດນ ກວາງຈີ ໄດ້ຂຶ້ນຫ້ອງສອນໜັງສືໃຫ້ປະຊາຊົນ. ພາບໂດຍ: ຕຽວຊ່າວ/ໜັງສືພິມ ທະຫານຊາຍແດນ. |
ແຕ່ເດືອນເມສາ ປີ 2023, ຢູ່ຕາແສງ ບາເຕິງ ເຂດຊາຍແດນເຮື້ອງຮວາ ທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກພິເສດ ໄດ້ມີການເປີດກ້ວາງຫ້ອງຮຽນລົບລ້າງການກຶກໜັງສືຫຼາຍຫ້ອງ. ແຕ່ລະຫ້ອງຮຽນມີນັກຮຽນປະມານ 20 ກວ່າຄົນ, ອາຍຸ 15 – 60 ປີ, “ຄູ” ທີ່ສິດສອນຢູ່ໃນຫ້ອງຮຽນ ແມ່ນພະນັກງານຈາກ ປ້ອມປ້ອງກັນຊາຍແດນ ບາເຕິງ, ແຂວງ ກວາງຈີ, ແມ່ນພະນັກງານແມ່ຍິງຕາແສງ, ຖັນແຖວຄູອາຈານສອນໂຮງຮຽນປະຖົມ ແລະ ມັດທະຍົມ ບາເຕິງ. ເນື່ອງຈາກສະພາບມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ສະນັ້ນຈຶ່ງໄດ້ຮ່ຳຮຽນໃນຕອນກາງຄືນ, ຫ້ອງຮຽນແມ່ນຈັດຢູ່ 2 ຈຸດ ເພື່ອແນໃສ່ຊ່ວຍອໍານວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແມ່ຍິງໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການຮ່ຳຮຽນ. ແຕ່ລະອາທິດແມ່ນຮຽນສາມຕອນ, ບັນດາຫ້ອງຮຽນພິເສດນັ້ນພັດແຈ້ງສະຫວ່າງ, ດ້ງຍຄວາມຫວັງນຳເອົສຕົວໜັງສືມາໃຫ້ບັນດາແມ່, ເອື້ອຍ, ບັນດາແມ່ຍິງທີ່ລຳບາກ, ດ້ອຍໂອກາດ, ໃນແຕ່ກອ່ນມາຮອດປັດຈຸບັນ ຮູ້ພຽງແຕ່ເຮັດໄຮ່, ເຮັດນາເທົ່ານັ້ນ.
ໃນເວລາກາງຄືນຢູ່ເຂດຊາຍແດນ ໄດ້ມີສຽງທີ່ພາກັນອ່ານພາສາກາງທີ່ຍັງບໍ່ທັນແຈ້ງດີຂອງບັນດາແມ່ໆ, ເອື້ອຍ ແລະ ປະຊາຊົນຈຳນວນຫຼາຍ ທີ່ບໍ່ເຄີຍໄດ້ເຂົ້າໂຮງຮຽນໃນເຂດດິນແດນນີ້. ພາຍຫຼັງ 2 ເດືອນຜ່ານມາ ຂອງການເຂົ້າຮຽນໃນຊຸດນີ້, ມີແມ່ຍິງຫຼາຍຄົນ ເຊັ່ນ ເອອື້ຍ ໂຮ່ທິໂບຍ ໄດ້ຮຽນຮູ້ຕົວໜັງສື, ສາມາດອ່ານ ແລະສະກົດຄຳ, ອອກສຽງໄດ້ຊັດເຈນກວ່າ ແລະ ຂຽນຄຳສັບພື້ນຖານເປັນປະໂຫຍກໄດ້. ເອອື້ຍ ໂຮ່ທິເຕື່ອຍ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ມາຮອດປະຈຸບັນ, ເຮົາພຽງແຕ່ຮູ້ວິທີໄປປ່າ, ໄຮ່ນາ, ຊີວິດປະຈຳວັນທີ່ຕິດພັນກັບມັນຕົ້ນ,ມັນດ້າງ, ປີ້ງສາລີ ແຕ່ບໍ່ລື້ງຈັບບິກ ແລະ ປື້ມ.. ຕອນນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປຮຽນ, ໄດ້ຂຽນ ແລະ ຄິດໄລ່, ເຮົາໄດ້ເຫັນຫຼາຍສິ່ງທີ່ແປກໃໝ່. ຫວັງວ່າ ຫຼັງຈາກຮຽນຈົບ, ເຮົາຈະສາມາດອ່ານ ແລະ ຂຽນໄດ້ຢ່າງຄ່ອງແຄ້ວ ແລະ ໄດ້ຊອກຮູ້ຫຼາຍສິ່ງຫຼາຍຢ່າງທີ່ໜ້າສົນໃຈໂດຍຜ່ານປຶ້ມສໍ!"
ບັນດາບົດສອນ ໃນຕອນກາງຄືນ
ອາຈານ ຫງວຽນຮິ້ວຈຶກ, ຄູສອນຢູ່ໂຮງຮຽນປະຖົມ ແລະ ມັດທະຍົມຕອນຕົ້ນ ຕາແສງ ບາເຕິງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ນັກຮຽນ” ຢູ່ທີ່ນີ້ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນແມ່ຍິງຊົນເຜົ່າ ປາໂກ ຫຼື ເວິ່ນກຽວ, ມີເກນອາຍຸທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ອາຍຸຫຼາຍທີ່ສຸດປະມານ 60 ກວ່າປີ, ອາຍຸໜ້ອຍທີ່ສຸດແມ່ນ 30 ປີຂຶ້ນໄປ. “ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນເສົາຫຼັກຢູ່ໃນຄອບຄົວ, ສະນັ້ນ ການຊຸກຍູ້ໃຫ້ບັນດາແມ່ຍິງ ແລະ ເອື້ອຍນ້ອງເຂົ້າຫ້ອງຮຽນເປັນປະຈຳ ກໍ່ປະສົບກັບອຸປະສັກຫຼາຍຢ່າງ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ດ້ວຍຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຄູອາຈານ, ໃນເວລາບໍ່ພໍເທົ່າໃດ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າກໍສາມາດລະດົມນັກຮຽນຈໍານວນສ່ວນຫຼາຍເຂົ້າຮ່ວມການຮຽນລົບລ້າງການກືກໜັງສືໄດ້ ”.
 |
| ຜູ້ຮຽນ "ພິເສດ" ຂອງຫ້ອງຮຽນລົບລ້າງການກຶກຫນັງສື. ພາບ: ຕ່ຽວຊ່າວ/ໜັງສືພິມ ທະຫານຊາຍແດນ |
ໃນຂະບວນການສິດສອນ, ເຫັນວ່າ ບັນດາແມ່ ແລະ ເອື້ອຍນ້ອງແມ່ຍິງ ແມ່ນມີອາຍຸສູງ, ແຕ່ທຸກຄົນກໍ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນທີ່ຢາກຈະຮຽນຮູ້ໜັງສື, ມັກຮຽນການຄິດໄລ່. ສະນັ້ນ, ທຸກໆຄັ້ງທີ່ຂຶ້ນສອນຢູ່ຫ້ອງຮຽນ, ຄູສອນ ຫຼື ທະຫານຊາຍແດນຕ້ອງເລືອກວິທີສອນທີ່ເໝາະສົມກັບແຕ່ລະກຸ່ມອາຍຸ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ກໍ່ປະສານສົມທົບກັບບັນດາການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ, ສິລະປະ, ສົມທົບກັບການໂຄສະນານະໂຍບາຍກົດໝາຍ, ລົບລ້າງຮີດຄອງປະເພນີທີ່ຫຼ້າຫຼັງ, ຖືເປັນສຳຄັນການຳເອົາຊີວິດທີ່ສີວິໄລມາໃຫ້ປະຊາຊົນ. ຈາກນັ້ນ, ກໍ່ສ້າງແຮງບັນດານໃຈໃຫ້ພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນຂະຫຍັນໄປຮຽນ, ເຮັດໃຫ້ຫ້ອງຮຽນຄ່ອຍໆເປັນປົກກະຕິ, ອ່ານຂຽນໄດ້ຢ່າງຄ່ອງແຄ້ວ, ຄິດໄລ່ບວກ, ລົບ, ຄູນ ຫານໄດ້ ກໍ່ຄືມີການປ່ຽນແປງໄປໃນທາງຕັ້ງໜ້າໃນຄວາມຮັບຮູ້ ແລະ ການກະທຳ.
ນາງ ລາ ຮາມ, ແມ່ຍິງເຊື້ອສາຍລາວ ທີ່ຖືສັນຊາດຫວຽດນາມ ມາແຕ່ປີ 2019 ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ນັບແຕ່ຮູ້ອ່ານຮູ້ຂຽນ, ຂ້າພະເຈົ້າມັກອ່ານຂ່າວ, ເບິ່ງໂທລະພາບ, ຟັງວິທະຍຸຫຼາຍກວ່າເກົ່າ. ຊີວິດທາງດ້ານວັດທະນະທຳ ແລະ ຈິດໃຈກໍ່ອຸດົມສົມບູນຂຶ້ນ, ໄດ້ຮູ້ສິ່ງທີ່ໜ້າສົນໃຈ ແລະ ມີປະໂຫຍດຫລາຍຢ່າງ”. ຮູ້ອ່ານ, ຂຽນ, ນັບ ແລະ ເຊັນດ້ວຍມືຂອງຕົນເອງ ເມື່ອເຮັດເອກະສານ ແລະ ລະບຽບການຕ່າງໆ..., ສິ່ງທີ່ເບິ່ງຄືວ່າເປັນເລື່ອງປົກກະຕິຂອງຫຼາຍຄົນ ແຕ່ເປັນເລື່ອງແປກ ແລະ ໃໝ່ສຳລັບຜູ້ຍິງຫຼາຍຄົນເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກນີ້. ຍ້ອນແນວນັ້ນ, ຫ້ອງຮຽນລົບລ້າງການກືກໜັງສື ຈິ່ງໄດ້ຮັບການເປີດ ດ້ວຍຄວາມຫວັງເປີດອະນະາຄົດໃໝ່ໃຫ້ແກ່ແມ່ຍິງທີ່ຮູ້ຈັກແຕ່ການເຮັດຮົ້ວເຮັດສວນ ແລະ ລ້ຽງລູກຕະຫຼອດຊີວິດ. ປະຈຸບັນ, ວຽກງານປະຈຳວັນຂອງເຂົາເຈົ້າບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນການເຮັດໄຮ່ໄຖນາເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງມີປື້ມໄວ້ອ່ານນຳອີກ.
ຮ້ອຍເອກ ໂຮ ຊວນ ເລ່, ພະນັກງານປ້ອມປ້ອງກັນຊາຍແດນ ບາເຕິງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ ບັນດາຫ້ອງຮຽນບໍ່ພຽງແຕ່ຊ່ວຍໃຫ້ປະຊາຊົນຢູ່ເຂດຊາຍແດນມີຄວາມຮູ້, ອ່ານ, ຂຽນ, ຄິດໄລ່ໄດ້ເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງສ້າງທັກສະຊີວິດຕື່ມອີກດ້ວຍ. ພິເສດ, ການຮູ້ໜັງສື ຈະຊ່ວຍໃຫ້ຄົນເຮົາມີແຮງບັນດານໃຈຫຼາຍຂຶ້ນໃນການຊອກຮູ້ ແລະ ຮ່ຳຮຽນຮູບແບບເສດຖະກິດເຂົ້າໃນການອອກແຮງງານ ແລະ ທຳການຜະລິດ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ກໍ່ສ້າງເງື່ອນໄຂສະດວກເພື່ອປຸກລະດົມ, ຂົນຂວາຍປະຊາຊົນປະຕິບັດແນວທາງ, ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກ, ກົດໝາຍຂອງລັດໃຫ້ເປັນຢ່າງດີ.
ອານຸໄຊ ສະຫວັດ
