ລະດູໃບໄມ້ຫຼົ່ນຮ່າໂນ້ຍ ສວຍງາມທີ່ສຸດແມ່ນຢູ່ໃນບັນດາລົດຂາຍດອກໄມ້
	ປະທານສະພາແຫ່ງຊາດ ລາວ ເຂົ້າຮ່ວມການແຂ່ງຂັນຖີບລົດ ຂໍ່ານັບຮັບຕ້ອນປີສາມັກຄີມິດຕະພາບ ລາວ-ຫວຽດນາມ 2022

ມື້ນີ້, ເດືອນມິຖຸນາ, ຫຼານໄປໂຮງຮຽນເພື່ອເບິ່ງຄະແນນການສອບເສັງຈົບຊັ້ນມັດທະຍົມ ຕອນຕົ້ນ. ຫຼັງຈາກອ່ານຄະແນນຂອງຕົນເອງຢູ່ເທິງກະດານ, ຫຼານຮູ້ສຶກດີໃຈຫຼາຍແລ້ວກະໂດດຂຶ້ນລົດຖີບເພື່ອຂີ່ກັບບ້ານ. ຄົນທໍາອິດທີ່ຫຼານແຈ້ງຂ່າວວ່າຫຼານເສັງຈົບໄດ້ແລ້ວ ແມ່ນແມ່ ແລະ ພໍ່. ຈາກ​ນັ້ນ ຫຼານກໍ​ຂີ່​ລົດຖີບ​ໄປ​ເຮືອນ​ຂອງ​ນາຍ​ບ້ານ​ບຸນ​ທັນ ເພື່ອ​ເລົ່າ​ຂ່າວ​ໃຫ້​ລາວ​ຮູ້. ຫຼານກໍຍັງໄດ້ສົ່ງຄວາມນຳພໍ່ບຸນທັນວ່າ: "ລົບກວນພໍ່ໂທແຈ້ງຂ່າວໃຫ້ພໍ່ລ້ຽງທີ່ເປັນທະຫານປ້ອງກັນຊາຍແດນແດ່". ຫຼານມີ​ພໍ່​ລ້ຽງ​ຢູ່ປ້ອມຊາຍ​ແດນລາໄລ ​ຫວຽດ​ນາມ. ໃນ 2-3 ປີຜ່ານມາ, ຫຼານໄດ້ໄປໂຮງຮຽນ ແລະ ມີຜົນການເສັງດີຄືແນວນີ້ ກໍຍ້ອນວ່າມີການຊ່ວຍເຫຼືອຫຼາຍຢ່າງຈາກພໍ່ລ້ຽງ. ໃນ​ຕົ້ນສົກຮຽນໃໝ່, ພໍ່​ລ້ຽງ​​ໄດ້​ນໍາປື້ມຂຽນ, ປື້ມຕໍາລາຕ່າງໆທີ່​ໃຫມ່ໆ​ມາ​ໃຫ້ຫຼານ. ທຸກໆເດືອນ ພໍ່ລ້ຽງກໍໄດ້ສົ່ງເງິນໃຫ້ຫຼານຮໍ່າຮຽນ. ລົດຖີບ - "ໝູ່ສະນິດ" ທີ່ພາຫຼານທຽວໄປມາໂຮງຮຽນທຸກໆມື້ ກໍແມ່ນຂອງຂວັນທີ່ພໍ່ລ້ຽງມອບໃຫ້.

ລົດຖີບ - ຂອງຂວັນທີ່ພໍ່ລ້ຽງມອບໃຫ້

ຫຼານເກີດໃນປີ 2007. ຄອບຄົວມີເອື້ອຍນ້ອງ 6 ຄົນ. ຄອບຄົວ​ຂອງຫຼານກໍ​​ທຸກ​ຍາກຂາດເຂີນ​ຄື​ຊາວ​ບ້ານ​ລາ​ໄລອາສ້ອຍ. ຫຼານໄດ້ຍິນແມ່ເລົ່າວ່າ ເອື້ອຍຄົນທີ 2 ຂອງຕົນເຈັບປ່ວຍ, ຄອບຄົວບໍ່ມີເງິນເພື່ອພາລາວໄປໂຮງໝໍ ແລະ ໂຮງໝໍກໍຢູ່ໄກຫຼາຍ ຫຼານກໍບໍ່ເຄີຍໄປຈັກເທື່ອ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ລາວມີອາການໜັກຂຶ້ນ ແລ້ວກະເສຍຊີວິດ. ພໍ່ແມ່ລໍາບາກ ຫຼາຍເພື່ອລ້ຽງດູເອື້ອຍນ້ອງຫຼານ 4 ຄົນ ໃຫ້ໄດ້ສຶກສາຮໍ່າຮຽນ. ວຽກງານຂອງພໍ່ແມ່ຫຼານ ທຸກໆມື້ແມ່ນພຽງແຕ່ໄປເຮັດວຽກຢູ່ໄຮ່ມັນຕົ້ນ. ສຸຂະພາບຂອງພໍ່ແມ່ນຫຼານຊໍ້າພັດວ່າອ່ອນແອ, ລາວມັກເຈັບປ່ວຍຕະຫຼອດ.

ເອື້ອຍກົກຂອງຫຼານຕອນອາຍຸໃຫຍ່ຂຶ້ນໜ້ອຍໜຶ່ງ ກໍຕ້ອງປະຮຽນ ແລ້ວໄປເຮັດວຽກນໍາພໍ່ແມ່ຢູ່ໄຮ່ມັນຕົ້ນ. ຮອດຕອນອາຍຸ 18 ປີ, ລາວແຕ່ງງານ, ອ້າຍເຂີຍເປັນຄົນທີ່ຢູ່ບ້ານດຽວກັນ ທຸກໆມື້ກໍໄປໄຮ່ປູກມັນຕົ້ນ. ແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍມີລູກ, ຫຼາຍເທື່ອຫຼານກໍຮູ້ວ່າ ລາວຮັກພໍ່ແມ່, ສົງສານນ້ອງໆຫຼາຍ ແຕ່ລາວກໍຊ່ວຍຫຍັງບໍ່ໄດ້.

ບ້ານ​ຂອງຫຼານມີ​ຊື່​ວ່າ ລາໄລອາສ້ອຍ ເຊິ່ງຕັ້ງ​ຢູ່​ໃກ້ໆ​ກັບ​ຊາຍ​ແດນ​ຫວຽດ​ນາມ - ລາວ. ຫຼານໄດ້ຍິນວ່າ ປະເທດຫວຽດນາມ ກໍມີບ້ານໜຶ່ງຊື່ວ່າອາໄລ. ນາຍບ້ານ ບຸນທັນ ບອກວ່າ 2 ບ້ານ ໄດ້ແຮກສ່ຽວເປັນເວລາດົນແລ້ວ ແລະ ໄດ້ຊ່ວຍເຫຼືອເຊິ່ງກັນແລະກັນຫຼາຍຢ່າງ.

ຢູ່​ຝ່າຍ​ຫວຽດນາມ​ກໍ​ມີ​ຄ້າຍທະຫານ​ປ້ອງ​ກັນ​ຊາຍ​ແດນ​ຊື່​ວ່າ ​ລາ​ໄລ. ນັບ​ແຕ່​ຕອນ​ທີ່ຫຼານຍັງນ້ອຍ ຍັງ​ບໍ່​ໄດ້​ໄປ​ໂຮງ​ຮຽນ, ມີບາງ​ເທື່ອຫຼານກໍໄດ້ເຫັນອາວ​ທະ​ຫານປ້ອງກັນ​ຊາຍ​ແດນ​ລາໄລ ມາ​ຢ້ຽມ​ຢາມ​ບ້ານ ລາໄລອາສ້ອຍ. ​ ເວລາ​ນັ້ນ, ທົ່ວບ້ານຮູ້ສຶກ​ເບີກບານ​ມ່ວນ​ຊື່ນ​ຄື​ມີງານບຸນ. ບັນດາອາວ ແລະ ລຸງໄດ້ນຳເຄື່ອງນຸ່ງ ແລະ ເຂົ້າໜົມຫຼາຍອັນມາໃຫ້ເດັກນ້ອຍ, ມີທັງມີແກັດໝີ່ ແລະ ຕຸກນໍ້າມັນພືດ ເພື່ອແຈກໃຫ້ແຕ່ລະຄອບຄົວ. ໃນຈຳນວນທີ່ມານັ້ນ ກໍມີທັງແພດຫມໍ. ເຂົາເຈົ້າ​ຕັ້ງ​ໂຕະ ​ແລ້ວ​ກວດ​ສະຂະພາບ ​ແລະ ​ແຈກຢາຍຢຸກ​ຢາ​ໃຫ້​ຄົນ​ເຈັບຢູ່​ໃນ​ບ້ານ.

ໃນປີ 2017 ຕອນທີ່ຫຼານກໍາລັງຮຽນຫ້ອງ ປ.4 , ຕົ້ນປີເກີດໄພແຫ້ງແລ້ງຢ່າງໜັກໜ່ວງ ຈາກນັ້ນກໍຖືກນໍ້າຖ້ວມ. ການເກັບກ່ຽວມັນຕົ້ນຢູ່ໄຮ່ແມ່ນບໍ່ຮອດ 1/3 ເມື່ອທຽບໃສ່ທຸກໆປີ. ເມື່ອເຫັນໃບໜ້າທີ່ໂສກເສົ້າຂອງພໍ່ແມ່, ຫຼານກໍໄດ້ຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າກໍາລັງຮູ້ສຶກເປັນຫ່ວງກັງວົນ. ຫຼານກໍເສົ້າໃຈຫຼາຍ, ຫຼານຢ້ານພໍ່ແມ່ບໍ່ມີມັນຕົ້ນຢ່າງພຽງພໍເພື່ອກິນ. ແຕ່ຄວາມຢ້ານກົວທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດແມ່ນຫຼານຈະບໍ່ໄດ້ໄປຮຽນອີກ...

ຄາວນັ້ນ, ນາຍບ້ານ ບຸນທັນ ໄດ້ພາບັນດາອາວ, ລຸງທີ່ເປັນທະຫານປ້ອງກັນຊາຍແດນ ຫວຽດນາມ ມາຫາເຮືອນຫຼານ ເພື່ອຮັບຫຼານເປັນລູກລ້ຽງ ແລະ ບອກວ່າຈະໜູນຊ່ວຍ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຫຼານປະການຮຽນ. ນີ້ແມ່ນເທື່ອທຳອິດ ທີ່ຫຼານໄດ້ຮັບຂອງຂວັນ ແລະ ປຶ້ມຂຽນຕ່າງໆ ຫຼາຍຄືແນວນີ້.

ຄາວນັ້ນ, ຫຼານຮູ້ພາສາຫວຽດສອງສາມຄໍາ, ຕອນຟັງເຂົາເຈົ້າສັ່ງ, ຫຼານເວົ້າໄດ້ພຽງແຕ່: ລູກຂອບໃຈພໍ່ລ້ຽງທະຫານປ້ອງກັນຊາຍແດນຫວຽດນາມ...

ໃນປີ 2019, ຫຼານໄດ້ໄປຮຽນຢູ່ໂຮງຮຽນມັດທະຍົມຕອນຕົ້ນ ເຊິ່ງຢູ່ໄກບ້ານ, ບັນດາອາວທີ່ເປັນທະຫານປ້ອງກັນຊາຍແດນກໍເອົາລົດຖີບຄັນໃໝ່ມາໃຫ້ຫຼານ ເພື່ອຂີ່ໄປໂຮງຮຽນທຸກໆມື້.

ອາວທີ່ເປັນທະຫານປ້ອງກັນຊາຍແດນອົາລົດຖີບຄັນໃໝ່ມາໃຫ້

ເສັ້ນທາງຈາກບ້ານຫຼານໄປໂຮງຮຽນແມ່ນ 4 ກິໂລແມັດ, ແຕ່ວ່າເສັ້ນທາງນັ້ນແມ່ນທາງພູ, ມີຫີນຫຼາຍ ແລະ ເດີນທາງຍາກ. ໂດຍສະເພາະແມ່ນໃນລະດູຝົນ, ເສັ້ນທາງເຕັມໄປດ້ວຍຂີ້ຕົມ. ຖ້າຍ່າງໄປ, ອາດໄປຮອດໂຮງຮຽນບໍ່ທັນໂມງຮຽນ. ສ່ວນຂີ່ລົດໄປ ລໍ້ລົດກໍມີແຕ່ຂີ້ຕົມ. ທຸກໆຄັ້ງຄືແນວນັ້ນ ຕອນກັບມາ, ຫຼານຕ້ອງເອົາລົດໄປລ້າງໃຫ້ສະອາດ.

ຫຼານຮັກລົດຄັນນີ້ຫຼາຍ, ແຕ່ມັນກໍຄືກັບໂຕມ້າ ມີບາງຄັ້ງກໍເຈັບ ແລະ ເມື່ອຍ. ນັ້ນ​ແມ່ນ​ເວ​ລາຕີນລົດຮົ່ວ, ແຕກ, ສາຍໂສ້ຂາດ​.

ຢູ່ບ້ານຫຼານບໍ່ມີບ່ອນສ້ອມແປງລົດ. ທຸກໆຄັ້ງທີ່ລົດ “ເຈັບປ່ວຍ” ຂ້ອຍຕ້ອງແລ່ນໄປຫາບ້ານຂອງນາຍບ້ານ ບຸນທັນ. ຢູ່ໃນບ້ານ ມີແຕ່ລາວຄົນດຽວມີໂທລະສັບ ເພື່ອຕິດຕໍ່ຫາພໍ່ລ້ຽງທີ່ເປັນທະຫານປ້ອງກັນຊາຍແດນລາໄລ. ສອງສາມມື້ຕໍ່ມາ, ພໍ່ລ້ຽງທີ່ເປັນ ທະຫານປ້ອງກັນຊາຍແດນຈະຕ້ອງມາ ເອົາລົດກັບໄປຫວຽດນາມເພື່ອສ້ອມແປງ. ຫຼັງຈາກແຕ່ລະຄັ້ງທີ່ສ້ອມແປງ, ລົດກໍກັບຄືນມາຄືໃໝ່, ເຮັດໃຫ້ຫຼານໄປໂຮງຮຽນສະດວກກວ່າ.

ເສັ້ນທາງ​ທີ່ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຫີນ​ ແລະ ​ຂີ້ຕົມ, ລົດ​ເກົ່າ​ໄວຢ່າງເຫັນ​ໄດ້ແຈ້ງ. ຫຼັງ​ຈາກເພ​ສອງສາມເທື່ອ, ​ໃນ​ປີ 2021, ບັນດາອາວ ລຸງທີ່ເປັນທະຫານ​ປ້ອງ​ກັນ​ຊາຍ​ແດນ ຫວຽດນາມ ກໍ​ຊື້​ລົດ​ຖີບຄັນ​ໃໝ່​ ຍີ່ຫໍ້ Asama ໃຫ້​ຫຼານ. ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ, ຫຼານກໍມີລົດຖີບຄັນໃໝ່ຂີ່ໄປໂຮງຮຽນທຸກມື້.

ທຸກໆ​ຄັ້ງ​ທີ່ພໍ່​ລ້ຽງທີ່ເປັນ​ທະຫານ​ປ້ອງ​ກັນ​ຊາຍ​ແດນ​ຫວຽດນາມ ມາ​ຢ້ຽມຢາມ ກໍລະດົມກຳລັງໃຈໃຫ້​ຫຼານພະຍາຍາມຮ່ຳຮຽນ ​ແລະ ຮຽນ​ພາສາ​ຫວຽດໃຫ້ເກັ່ງ. ພໍ່​ລ້ຽງ​ມັກ​ເວົ້າ​ວ່າ ຫວຽດ​ນາມ - ລາວ ສອງ​ປະ​ເທດ​ເຮົາ ມີ​ສາຍ​ພົວ​ພັນຢ່າງສະໜິດຕິດແໜ້ນ, ຢູ່ໃນ​ເຂດ​ຊາຍ​ແດນ​ນີ້​ກໍ​ມີ​ການ​ຮ່ວມ​ມື, ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ​ເຊິ່ງ​ກັນ ແລະ ກັນ, ສະນັ້ນ ຕ້ອງມາ​ນະ​ພະ​ຍາ​ຍາມ​ຮຽນ​ພາ​ສາ​ຫວຽດ​ເພື່ອ​ກາຍເປັນນາຍ​ແປ​ພາ​ສາ​ ​ໜູນ​ຊ່ວຍ​ພະ​ນັກ​ງານ​ຂອງ​ສອງ​ປະ​ເທດ ໃນການເຮັດວຽກນໍາກັນໃຫ້ສະດວກກວ່າ.