ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ທີ່ອຸດົມສົມບູນ ແລະ ຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ
ມໍລະດົກວັດທະນະທຳຂອງແຕ່ລະຊົນຊາດເຕົ້າໂຮມບັນດາຄຸນຄ່າຂອງຂະບວນວີວັດການປະດິດສ້າງວັດທະນະທຳ, ເປັນການສະແດງອອກຢ່າງພາວະວິໄສ ຂອງມູນເຊື້ອປະຫວັດສາດ ແລະ ຈຸດພິເສດສະເພາະຂອງຊາດ. ການອະນຸຮັກມໍລະດົກວັດທະນະທຳແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາການເຄື່ອນໄຫວປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ - ສ້າງການພັດທະນາໃນອະນາຄົດຂອງແຕ່ລະປະຊາຊາດ ຈາກບັນດາການເຊື່ອມຕໍ່ພິເສດ ລະຫວ່າງອະດີດ ແລະ ປະຈຸບັນ.
ໃນຂະບວນວິວັດແຫ່ງການກໍ່ຮ່າງສ້າງຕົວ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວ, ປະຊາຄົມບັນດາຊົນເຜົ່າຫວຽດນາມ ໄດ້ປະດິດສ້າງຢ່າງບໍ່ຢຸດບໍ່ຢັ້ງ ແລະ ສະສົມບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ເປັນເອກະລັກ ແລະ ຫຼາກຫຼາຍ. ຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳເຫຼົ່ານີ້ ໄດ້ຮັບການປະດິດສ້າງ, ຖ່າຍທອດ, ມອບສົ່ງ, ສືບທອດ ແລະ ສ້າງໃໝ່ຈາກຫຼາຍຮຸ່ນຄົນມາຈົນເຖິງປະຈຸບັນ. ຄຽງຂ້າງກັບບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ມີຕົວຕົນ - ບັນດາຫຼັກຖານທາງດ້ານວັດຖຸທີ່ສົດໄສນັ້ນ, ສາງມໍລະດົກວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ຍັງມີບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ - ບັນດາຜະລິດຕະພັນຈິດໃຈ ຊຶ່ງເປັນແກ່ນສານແລະອົງປະກອບພື້ນຖານ, ສະແດງເຖິງຄວາມປະດິດສ້າງ ແລະ ເອກະລັກວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ.
ສາງມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ເປັນການທ້ອນໂຮມຄວາມຮູ້, ບົດຮຽນປະສົບການຂອງປະຊາຄົມບັນດາເຜົ່າ ທີ່ສະແດງເຖິງວິທີການປະພຶດຂອງມະນຸດກັບທຳມະຊາດ, ລະຫວ່າງຄົນກັບຄົນນຳກັນ. ນອກຈາກບັນດາຄຸນຄ່າຈິດໃຈທີ່ບໍ່ອາດປະຕິເສດໄດ້, ເຊັ່ນ ນ້ຳໃຈຮັກຊາດ, ຄວາມສາມັກຄີ, ການອອກແຮງງານດຸໝັ່ນແລ້ວ, ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຍັງສະແດງອອກໃນບັນດາຂົງເຂດທີ່ຕ່າງກັນ, ເຊັ່ນ ຮີດຄອງ, ປະເພນີ, ຄຳເວົ້າສຽງປາກ, ໜັງສືອັກສອນ, ສາງວັນນະຄະດີພື້ນເມືອງ, ບັນດາຮູບແບບສິລະປະ, ຮ້ອງເພງ, ຟ້ອນລຳ, ດົນຕີແບບດັ້ງເດີມ, ການສະແດງພື້ນເມືອງ, ງານບຸນ, ອາຊີບຫັດຖະກຳ, ວິທີແລະຕຳລາຢາປົວພະຍາດ, ວັດທະນະທຳອາຫານ, ເຄື່ອງນຸ່ງຖືແບບດັ້ງເດີມ… ຂອງບັນດາຊົນເຜົ່າຢູ່ດິນແດນຫວຽດນາມ.
ແຕ່ຫຼາຍພັນປີມານີ້, ດ້ວຍຖານະເປັນຜູ້ປະດິດສ້າງວັດທະນະທຳ, ປະຊາຄົມບັນດາຊົນເຜົ່າຫວຽດນາມ ຍາມໃດກໍ່ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນແກ່ການອະນຸຮັກ, ຖ່າຍທອດມອບສົ່ງຕໍ່ ແລະ ສິດສອນ ກ່ຽວກັບບັນດາສິ່ງທີ່ຍອດຍິ່ງ, ບັນດາຄຸນຄ່າພິເສດຂອງສາງມໍລະດົກວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ. ໂດຍສືບທອດມູນເຊື້ອປະເພນີຂອງປູ່ຍ່າຕາຍາຍ, ພັກ ລັດ ແລະ ປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ກໍ່ໄດ້ແລະພວມເອົາໃຈໃສ່ທີ່ສຸດ ເຖິງການປົກປ້ອງອະນຸຮັກ ສາງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ, ກວມດ້ວຍມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ມີຕົວຕົນ ແລະ ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ, ຖືວ່ານີ້ເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາໜ້າທີ່ຈຸດໜັກໃຈກາງຂອງຂະແໜງການວັດທະນະທຳ ກໍ່ຄືເປັນຄວາມຮັບຜິດຊອບລວມຂອງທົ່ວພັກ, ທົ່ວປວງຊົນໃນພາລະກິດແຫ່ງການກໍ່ສ້າງ ແລະ ປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ.
ແຕ່, ຍ້ອນບັນດາຈຸດພິເສດອັນພື້ນຖານຂອງຕົນ, ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົນຕົວບາງປະເພດ ອາດຈະຖືກຫຼົງລືມໂດຍງ່າຍ, ຖືກເຮັດໃຫ້ຜິດພ້ຽນໄປ ແລະ ຖືກຜົນກະທົບຈາກເງື່ອນໄຂເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ. ເພາະສະນັ້ນ, ໄປຄຽງຄູ່ກັບການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ມີຕົວຕົນ, ບັນດາກົນໄກ, ນະໂຍບາຍແນໃສ່ເພີ່ມທະວີການເຄື່ອນໄຫວຄົ້ນເຜີຍ, ປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ກໍ່ໄດ້ແລະພວມໄດ້ຮັບການສຸມໃສ່ຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດໂດຍພາກລັດ.
ໃນຊຸມປີ 1975 - 1985, ການຄົ້ນຫາ, ຮຽບຮຽງ (ຈົດກ່າຍ, ຖ່າຍຮູບ, ເຮັດຟີມ) ແລະ ພິມຈຳໜ່າຍບັນດາຍກິດຈະກຳສະເພາະ ກ່ຽວກັບມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດ. ພາຍຫຼັງປີ 1985, ພິເສດແມ່ນບັນດາຜົນສຳເລັດເບື້ອງຕົ້ນ ໃນການເຄື່ອນໄຫວແນໃສ່ປະຕິບັດເປົ້າໝາຍທີ່ສີ່ຂອງ “ໂຄງການເປົ້າໝາຍແຫ່ງຊາດກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ” ຄື ຄົ້ນຫາ ຮຽບຮຽງ, ອະນຸຮັກ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ, ໄດ້ຮັບການຍູ້ແຮງ ໂດຍມີການປ່ຽນແປງໃໝ່ທາງດ້ານປະລິມານ ແລະ ຄຸນນະພາບ, ດ້ວຍການນຳໃຊ້ອຸປະກອນພາບແລະສຽງທີ່ທັນສະໄໝ ແລະ ການຮ່ວມມືກັບບັນດາປະເທດໃນພາກພື້ນ.
ໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້, ບັນດາການເຄື່ອນໄຫວປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ໄດ້ແລະພວມມີການປ່ຽນແປງໃໝ່ໂດຍພື້ນຖານ ຍ້ອນການກະທົບຕ່າງໆທາງດ້ານຄວາມຮັບຮູ້ຂອງສັງຄົມ ແລະ ແບບວິທີການຈັດຕັ້ງການເຄື່ອນໄຫວແນໃສ່ຄົ້ນຄວ້າ, ຄົ້ນເຜີຍ, ເຊີດຊູ, ເຜີຍແຜ່ບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ. ພື້ນຖານຂອງການປ່ຽນແປງທີ່ສຳຄັນດັ່ງກ່າວນັ້ນ ແມ່ນການປ່ຽນແປງໃໝ່ແນວທາງ, ນະໂຍບາຍກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ, ພິເສດແມ່ນ ມະຕິສະເພາະກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ ຂອງກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີຫ້າ ສະໄໝທີ VIII ແລະ ການກະທົບຂອງອົງການສຶກສາ ວິທະຍາສາດ ແລະ ວັດທະນະທຳແຫ່ງສະຫະປະຊາຊາ (UNESCO) ໂດຍຜ່ານການປະຕິບັດບັນດາອະນຸສັນຍາສະຫະປະຊາຊາດ ກ່ຽວກັບການປົກປັກຮັກສາມໍລະດົກວັດທະນະທຳ.
ເປັນອັນຈະແຈ້ງວ່າ, ມະຕິກອງປະຊຸມຄັ້ງທີຫ້າ ຂອງຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກສະໄໝທີ VIII“ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງ ແລະ ພັດທະນາພື້ນຖານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ, ເຂັ້ມຂົ້ນໄປດ້ວຍເອກະລັກຊອງຊາດ” ໄດ້ສ້າງໃຫ້ມີບາດລ້ຽວໃຫຍ່ ທາງດ້ານຈິນຕະນາການ ແລະ ທິດສະດີ, ປະກອບສ່ວນກຳນົດທິດໃຫ້ແກ່ການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ ໃນສະໄໝແຫ່ງການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງສາກົນ. ມະຕິທີ່ສຳຄັນສະບັບນີ້ ໄດ້ກຳນົດວັດທະນະທຳໃນຄວາມໝາຍກວ້າງ, ບໍ່ພຽງແຕ່ກວມດ້ວຍບັນດາຂົງເຂດວັນນະຄະດີເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງມີການກໍ່ສ້າງສິ່ງແວດລ້ອມວັດທະນະທຳ, ພັດທະນາການສຶກສາ-ກໍ່ສ້າງ, ວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ, ວັດທະນະທຳຂອງບັນດາຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍ, ນະໂຍບາຍວັດທະນະທຳຕໍ່ສາສະໜາ, ການອະນຸຮັກ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ມີຕົວຕົນ ແລະ ບໍ່ມີຕົວຕົນ.
ໂດຍສຸມໃສ່ສະແດງອອກເຖິງແນວທາງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມໃນໄລຍະປ່ຽນແປງໃໝ່, ມະຕິສະບັບນີ້ໄດ້ກຳນົດຄວາມສຳຄັນຂອງວັດທະນະທຳ ແລະ ມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ໃນຂະບວນວິວັດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ຂອງປະເທດຊາດ, ຖືວັດທະນະທຳເປັນຮາກຖານຊຸກຍູ້ການພັດທະນາເສດຖະກິດ, ວັດທະນະທຳທັງເປັນເປົ້າໝາຍ ທັງເປັນກຳລັງໜູນຊຸກຍູ້ການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ. ຖານະທີ່ຕັ້ງສຳຄັນຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳໄດ້ຮັບການກຳນົດຢ່າງຈະແຈ້ງ, ມໍລະດົກວັດທະນະທຳເປັນຊັບສົມບັດທີ່ລ້ຳຄ່າ, ເຊື່ອມຕິດບັນດາຊົນເຜົ່າ, ເປັນແກ່ນສານຂອງເອກະລັກປະຈຳຊາດ, ພື້ນຖານເພື່ອປະດິດສ້າງຄຸນຄ່າໃໝ່ ແລະ ແລກປ່ຽນວັດທະນະທຳ. ເອົາໃຈໃສ່ເປັນສຳຄັນທີ່ສຸດເຖິງການອະນຸຮັກ, ສືບທອດ, ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມ (ກຼາດຊິກ ແລະ ພື້ນເມືອງ), ວັດທະນະທຳປະຕິວັດ, ປະກອບດ້ວຍວັດທະນະທຳມີຕົວຕົນ ແລະ ບໍ່ມີຕົວຕົນ. ຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ອົບຮົມສຶກສາຢ່າງກວ້າງຂວາງ ກ່ຽວກັບສິນທຳອັນດີງາມທີ່ບັນພະບຸລຸດສ້າງໄວ້. ດັ່ງນັ້ນ, ບັນດາທິດທາງພື້ນຖານເພື່ອປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳນັ້ນແມ່ນ ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນ ແລະ ອະນຸຮັກ, ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຄຸນຄ່າດັ້ງເດີມ ແລະ ກໍ່ສ້າງ, ພັດທະນາບັນດາຄຸນຄ່າໃໝ່ກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ, ວັນນະຄະດີ, ສິລະປະຂອງບັນດາຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍ. ອະນຸຮັກ ແລະ ພັດທະນາພາສາ, ໜັງສືຂອງບັນດາຊົນເຜົ່າ.
ດ້ານອື່ນ, ໃນຫຼາຍປີທີ່ຜ່ານມາ ຫວຽດນາມເປັນສະມາຊິກຂອງອົງການສຶກສາ ວິທະຍາສາດ ແລະ ວັດທະນະທຳແຫ່ງສະຫະປະຊາຊາ (UNESCO), ດັ່ງນັ້ນຫວຽດນາມໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງຕັ້ງໜ້າ, ປະສານສົມທົບຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນ ກັບປະຊາຄົມສາກົນໃນຂົງເຂດອະນຸຮັກມໍລະດົກວັດທະນະທຳ.
ບັນດາຜົນສຳເລັດຂອງວຽກງານປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ, ປະກອບສ່ວນພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ຢູ່ຫວຽດນາມ
ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກ, ການກໍ່ສ້າງ ແລະ ປະຕິບັດບັນດາກົນໄກ, ນະໂຍບາຍກ່ຽວກັບການອະນຸຮັກມໍລະດົກວັດທະນະທຳເວົ້າລວມ ແລະ ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນເວົ້າສະເພາະ ຢູ່ຫວຽດນາມໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ ໄດ້ແລະພວມບັນລຸບັນດາຜົນສຳເລັດທີ່ໜ້າຊົມເຊີຍທີ່ສຸດ.
ເບິ່ງລວມ, ຈາກຜົນສຳເລັກຂອງການຮ່ຳຮຽນ, ເຜີຍແຜ່ມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 5 ສະໄໝທີ VIII, ມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 9 ສະໄໝທີ XI ແລະ ບັນດາເນື້ອໃນພື້ນຖານ ຂອງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍມໍລະດົກວັດທະນະທຳ, ລະບົບພະນັກງານຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານຂັ້ນຕ່າງໆ ແລະ ມະຫາຊົນຫຼວງຫຼາຍ ໄດ້ມີຄວາມຮັບຮູ້ພື້ນຖານກ່ຽວກັບບົດບາດທີ່ສຳຄັນຂອງບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳເວົ້າລວມ ແລະ ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນເວົ້າສະເພາະ; ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ໄດ້ແລະພວມຕັ້ງໜ້າປະຕິບັດບັນດາກົນໄກ, ນະໂຍບາຍ ແນໃສ່ຂຸດຄົ້ນຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນຂອງສາງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ເພື່ອຮັບໃຊ້ວຽກງານພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ.
ໂຄງການ, ແຜນງານ, ແຜນການປະຕິບັດການອະນຸຮັກມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ເປັນຈຳນວນຮ້ອຍ, ໃນນັ້ນມີຫຼາຍໂຄງການໃຫຍ່ ທີ່ມີລັກສະນະສະຫະຂະແໜງ, ໄດ້ແລະພວມໄດ້ຮັບການຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດ. ນອກນັ້ນ, ໂຄງການຄົ້ນຄວ້າ, ເກັບກຳ ແລະ ຮຽບຮຽງມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ເປັນຈຳນວນຮ້ອຍ ກໍ່ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດ ໂດຍມີການປະສານສົມທົບ, ຮ່ວມມືເຊື່ອມຕໍ່ ຢູ່ທຸກແຂວງ ນະຄອນໃນທົ່ວປະເທດ ດ້ວຍແຫຼ່ງທຶນງົບປະມານຂອງທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ແຫຼ່ງທຶນສັງຄົມ ພາບໃຕ້ຫຼາຍຮູບການທີ່ຕ່າງກັນ.
ວຽກງານກວດສອບແນໃສ່ກຳນົດມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ, ສ້າງພື້ນຖານເຊື່ອມຕິດບັນດາການເຄື່ອນໄຫວອະນຸຮັກ, ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມນັ້ນ ກໍ່ໄດ້ແລະພວມບັນລຸບັນດາຜົນສຳເລັດທີ່ໜ້າສົ່ງເສີມທີ່ສຸດ. ມາຮອດປະຈຸບັນ, ໃນ 63 ແຂວງ-ນະຄອນ ໄດ້ປະຕິບັດໜ້າທີ່ ແລະ ກວດສອບກວ່າ 60.000 ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ທີ່ຂຶ້ນກັບປະເພດຕ່າງໆ. ບົນພື້ນຖານນັ້ນ, ເລືອກເຝັ້ນບັນດາມໍລະດົກທີ່ເປັນຕົວແທນ, ກໍ່ສ້າງເອກະສານວິທະຍາສາດ ເພື່ອສະເໜີໃຫ້ເອົາເຂົ້າໃນບັນຊີລາຍຊື່ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນແຫ່ງຊາດ ແລະ ສ້າງພື້ນຖານທີ່ສຳຄັນໃຫ້ແກ່ການກໍ່ສ້າງ ແລະ ປະຕິບັດບັນດາໂຄງການຂຸດຄົ້ນ ພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວຕາມທິດໝັ້ນຄົງຍືນຍົງ.
ມາຮອດປະຈຸ, ກະຊວງວັດທະນະທຳ, ກິລາ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວຫວຽດນາມ ໄດ້ຕົກລົງຈັດ 191 ມໍບະດົກທີ່ຂຶ້ນກັບ 7 ປະເພດມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ຂອງບັນດາຊົນເຜົ່າໃນທົ່ວປະເທດ ເຂົ້າໃນບັນຊີລາຍຊື່ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນແຫ່ງຊາດ. ພິເສດ, ຄິດຮອດທ້າຍປີ 2016, ມີ 11 ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ເປັນຕົວແທນຂອງຫວຽດນາມ ຖືກອົງການ UNESCO ບັນທຶກເຂົ້າໃນບັນຊີລາຍຊື່ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ເປັນຕົວແທນຂອງມະນຸດຊາດ ແລະ ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບການປົກປັກຮັກສາຢ່າງຮີບດ່ວນ.
ບັນດາກົນໄກ, ນະໂຍບາຍແນໃສ່ສົ່ງເສີມຊົມເຊີຍບັນດາເຈົ້າພາບທີ່ປະດິດສ້າງ, ຖື ແລະ ເຜີຍແຜ່ສິດສອນມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ທີ່ໄດ້ແລະພວມໄດ້ດຳເນີນພາຍໃຕ້ຫຼາຍຮູບການ, ເຊັ່ນ ສຳເລັດການສົມທົບກັບບັນດາກະຊວງ, ຂະແໜງການ ໃນການກໍ່ສ້າງ ແລະ ປະຕິບັດ ດຳລັດສະບະບເລກທີ 62/2014/NĐ-CP ຂອງລັດຖະບານ ລົງວັນທີ 25-6-2014 ວ່າດ້ວຍ ກຳນົດກ່ຽວກັບການພິຈາລະນາປະດັບນາມມະຍົດ "ສິລະປິນປະຊາຊົນ", "ສິລະປິນດີເດັ່ນ" ໃນຂົງເຂດມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ແລະ ດຳລັດສະບັບເລກທີ 109/2015/NĐ-CP ຂອງລັດຖະບານ ລົງວັນທີ 28-10-2015 ວ່າດ້ວຍການຊ່ວຍເຫຼືອໃຫ້ແກ່ ສິລະປິນປະຊາຊົນ, ສິລະປິນດີເດັ່ນ ທີ່ມີລາຍໄດ້ຕ່ຳ, ພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ແນໃສ່ສົ່ງເສີມຊົມເຊີຍບັນດາສິລະປິນທີ່ເປັນແບບຢ່າງໃນບັນດາຂົງເຂດມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ຢູ່ຫວຽດນາມ. ຜ່ານການພິຈາລະນາປະດັບນາມມະຍົດຄັ້ງທີໜຶ່ງປີ 2015, ປະທານປະເທດໄດ້ປະດັບນາມມະຍົດສິລະປິນດີເດັ່ນໃຫ້ 617 ຄົນ, ໃນນັ້ນສິນລະປິນ 7 ຄົນຂຶ້ນກັບເປົ້າໝາຍສິລະປິນມີລາຍໄດ້ຕ່ຳ, ພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອຕາມການກຳນົດຂອງດຳລັດນີ້. ນອກຈາກນັ້ນ, ບັນດາການເຄື່ອນໄຫວເຜີຍແຜ່ສິດສອນມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ກໍ່ໄດ້ຮັບການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຢູ່ຫຼາຍທອ້ງຖິ່ນ, ດຶງດູດບັນດາສິລະປິນທີ່ດີເດັ່ນມາເຜີຍແຜ່ສິດສອນໃຫ້ນັກຮຽນທີ່ມາຈາກຫຼາຍພາກສ່ວນ, ມີອາຍຸຕ່າງກັນ.
ກະຊວງວັດທະນະທຳ, ກິລາ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວ ໄດ້ສົມທົບກັບກະຊວງສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ, ສູນກາງຊາວໜຸ່ມກອມມູນິດໂຮ່ຈີມິນ ໃນບັນດາການເຄື່ອນໄຫວອົບຮົມສຶກສາ, ກໍ່ສ້າງແບບແຜນດຳລົງຊີວິດ, ກໍ່ຮ່າງສ້າງຮູບຄຸນສົມບັດສິນທຳທີ່ດີງາມ ແລະ ບຸກຄະລິກກະພາບໃຫ້ຊາວໜຸ່ມ ບົນພື້ນຖານຂຸດຄົ້ນບັນດາຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ຊຶ່ງໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ປະຕິບັດຢູ່ໃນບັນດາໂຮງຮຽນ ຈົນເຖິງບັນດາສະຖາບັນວັດທະນະທຳ ເຊັ່ນ ຫໍພິພິດທະພັນ, ສູນວັດທະນະທຳ, ຫໍສະໝຸດ... ກໍ່ສ້າງ ແລະ ຜັນຂະຫຍາຍບັນດາກົນໄກ ນະໂຍບາຍຂຸດຄົ້ນມໍລະດົກ ພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ.
ມໍລະດົກວັດທະນະທຳເວົ້າລວມ, ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນເວົ້າສະເພາະ ແມ່ນບັນດາຊັບພະຍາກອນການທ່ອງທ່ຽວພິເສດ, ແມ່ນພື້ນຖານຂອງການຂຸດຄົ້ນເສດຖະກິດການທ່ອງທ່ຽວ ຊຶ່ງໄດ້ແລະພວມໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຂຸດຄົ້ນ ຄືດັ່ງຂຸດຄົ້ນແຫຼ່ງພະລັງເສດຖະກິດທີ່ສຳຄັນໜຶ່ງ. ສິ່ງທີ່ໜ້າເອົາໃຈໃສ່ຄື, ສາງມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ຫຼາກຫຼາຍ ແລະ ອຸດົມສົມບູນນີ້ ພັດໄດ້ຈັດແບ່ງຢ່າງລວມສູນເປັນກຸ່ມໆ ຢູ່ເຂດທົ່ງພຽງພາກເໜືອ ແລະ ເຂດທົ່ງພຽງແມ່ນ້ຳຂອງ, ຢູ່ເຂດພູຜາພາກເໜືອ ແລະ ເຂດພູພຽງໄຕງວຽນ, ຢູ່ຕາມເຂດຊາຍຝັ່ງທະເລ, ຕາມເສັ້ນທາງຜ່ານເໜືອໃຕ້ຫວຽດນາມ ທີ່ໃກ້ກັບບັນດາຕົວເມືອງໃຫຍ່, ບັນດາດ່ານຊາຍແດນສາກົນທີ່ສຳຄັນ, ສ້າງເງື່ອນໄຂສະດວກທີ່ສຸດໃຫ້ແກ່ການສ້າງຕັ້ງແລະຈັດຕັ້ງການຂຸດຄົ້ນບັນດາສູນທ່ອງທ່ຽວຂອງຫວຽດນາມ. ຍ້ອນແນວນັ້ນ, ແຕ່ຫຼາຍປີຜ່ານມາ, ບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳຂອງຫວຽດນາມເວົ້າລວມ ແລະ ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນເວົ້າສະເພາະ ໄດ້ແລະພວມກາຍເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາຊັບພະຍາກອນການທ່ອງທ່ຽວທີ່ສຳຄັນ, ໄດ້ຮັບການຂຸດຄົ້ນເພື່ອຮັບໃຊ້ການພັດທະນາປະເທດຊາດ.
ເບິ່ງລວມ, ໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາ, ການເຄື່ອນໄຫວປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ໄດ້ແລະພວມບັນລຸຜົນສຳເລັດທີ່ໜ້າຊົມເຊີຍທີ່ສຸດ. ຫຼາຍຂະແໜງອາຊີບຫັດຖະກຳດັ້ງເດີມໄດ້ຮັບການຟື້ນຟູ ແລະ ໄດ້ພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງ. ງານບຸນພື້ນເມືອງທີ່ເປັນປະເພນີໄດ້ຮັບການຟື້ນຟູ ແລະ ກາຍເປັນການດຳເນີນຊີວິດວັດທະນະທຳທີ່ເປັນເອກະລັກ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການທາງດ້ານຈິດວິນຍານທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້, ປະກອບສ່ວນເຮັດໃຫ້ຊີວິດຈິດໃຈຂອງປະຊາຊົນອຸດົມສົມບູນຍິ່ງຂຶ້ນ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຍັງມີສ່ວນປະກອບທີ່ສຳຄັນ ເຂົ້າໃນການສ້າງໃຫ້ມີປະສິດທິຜົນໃນການເຄື່ອນໄຫວທຸລະກິດ ພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ.
ໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້, ບັນດາການກະທົບຢ່າງແຂງແຮງຂອງກົນໄກຕະຫຼາດ ດ້ວຍການລົງທຶນຢ່າງໄຫຼຫຼັ່ງທັ່ງເທຂອງບັນດາອັງການຈັດຕັ້ງ, ຂອງເອກະຊົນໃນປະເທດແລະຕ່າງປະເທດ ທີ່ໄດ້ແລະພວມເປັນການກະທົບເຮັດໃຫ້ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຫຼາຍຢ່າງ ຖືກສູນຫາຍໄປຫຼືຖືກປ່ຽນແຍກແຕກຕ່າງໄປ. ດ້ານອື່ນ, ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ, ເຖິງວ່າລັດຖະບານຫວຽດນາມໄດ້ມີມາດຕະການ ແລະ ນະໂຍບາຍທີ່ຕ່າງກັນເພື່ອອະນຸຮັກມໍລະດົກກໍ່ຕາມ, ແຕ່ນະໂຍບາຍ ແລະ ມາດຕະການເຫຼົ່ານີ້ກໍ່ຍັງບໍ່ເປັນລະບົບ, ດັ່ງນັ້ນ ຄຸນປະໂຫຍດຂອງມັນກໍ່ຖືກຈຳກັດ. ສິ່ງຄົງຄ້າງເຫຼົ່ານີ້ຍັງມີສາເຫດໜຶ່ງອີກຄື ການປະຕິບັດພາລະບົດບາດຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານລັດ ຂອງບັນດາຂະແໜງການ ຂັ້ນຕ່າງໆ ຍັງບໍ່ທັນຄົບຊຸດ ແລະ ບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ. ຍ້ອນແນວນັ້ນ, ຄຽງຂ້າງກັບບັນດາຜົນງານໃນການເຊີດຊູຊົມເຊີຍ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນນັ້ນ, ພວກເຮົາຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດ ສິ່ງຄົງຄ້າງບໍ່ໜ້ອຍ ໃນການກໍ່ສ້າງ ແລະ ປະຕິບັດກົນໄກ, ນະໂຍບາຍໃນຂົງເຂດນີ້. ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບບົດບາດສຳຄັນຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງທົ່ວສັງຄົມຕໍ່ກັບມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ແມ່ນຍັງບໍ່ທັນຄົບຖ້ວນພຽງພໍເທື່ອ. ມໍລະດົກວັດທະນະທຳຫຼາຍອັນພວມຢືນຕໍ່ໜ້າສິ່ງທ້າທາຍຕ່າງໆນາໆ, ການແກ້ໄຂສາຍພົວພັນ ລະຫວ່າງອະນຸຮັກ ແລະ ພັດທະນາ, ລະຫວ່າງການຫັນເປັນທັນສະໄໝ, ຫັນເປັນຕົວເມືອງ ກັບການອະນຸຮັກມໍລະດົກ ກໍ່ບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນດີ. ບັນດາໂຄງການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ໄດ້ຮັບການຮັບຮອງຈາກ UNESCO ເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງທ້ອງຖິ່ນ ກໍ່ບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດຢ່າງເຂັ້ມງວດ. ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ມີຄຸນຄ່າຫຼາຍຢ່າງ ພວມຖືກສູນຫາຍໄປ ແຕ່ກໍ່ຍັງບໍ່ທັນມີຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຄົ້ນຄວ້າ, ປົກປັກຮັກສາ.
ການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ, ພິເສດແມ່ນຂະບວນວິວັດການຫັນເປັນທັນສະໄໝ, ຫັນເປັນຕົວເມືອງຢ່າງໄວວາ ແລະ ການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ ໄດ້ແລະພວມເຮັດໃຫ້ໂຄງປະກອບທາງດ້ານແຮງງານ, ຂະແໜງການ, ອາຊີບ, ປະຊາກອນ ມີການປ່ຽນແປງຢ່າງໄວວາ, ພາໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງສັບສົນຂະໜາດໃຫຍ່ທາງສັງຄົມ, ພ້ອມນັ້ນກໍ່ກະທົບຢ່າງແຮງເຖິງແບບແຜນດຳລົງຊີວິດ, ວິທີຄວາມນຶກຄິດຂອງປະຊາຊົນ, ເຖິງວັດທະນະທຳແບບດັ້ງເດີມ, ເຮັກໃຫ້ເທສະຂອງມໍລະດົກມີການປ່ຽນແປງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ມໍລະດົກຫຼາຍອັນປ່ຽນຮູບໄປ. ຊ້ຳບໍ່ໜຳ, ສຳລັບມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ສຳຄັນບາງຢ່າງ ຍັງອາດຈະຖືກເຊື່ອມໂຊມ ຫຼືຖືກຫາຍໄປຕະຫຼອດການ.
ຄຽງຂ້າງນັ້ນ, ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ, ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຫຼາຍຢ່າງຄື ສຽງປາກ, ໂຕໜັງສື, ຄວາມຮູ້ພື້ນເມືອງ, ປະເພນີສັງຄົມ,… ຂອງບັນດາຊົນເຜົ່າ ຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ເພື່ອກວດສອບ ແລະ ຂຶ້ນບັນຊີເອກະສານອະນຸຮັກ. ການລົງທຶນຂອງລັດແລະສັງຄົມ ໃຫ້ແກ່ວຽກງານອະນຸຮັກ, ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ກໍ່ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການຕົວຈິງ. ການຫັນເປັນສັງຄົມຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ ຢູ່ຫຼາຍບ່ອນ ໃນຫຼາຍເວລາ ກໍ່ບໍ່ມີການແນະນຳ ແລະ ຄຸ້ມຄອງຂອງລັດ ພາໃຫ້ມີຄວາມຜິດເຂວ ແລະ ມີປະກົດການສວຍໃຊ້ມໍລະດົກເພື່ອການປະຕິບັດເຊື່ອລາງຖືຜີ. ບັນດານະໂຍບາຍສຳລັບຊ່າງຝີມື, ສິລະປິນ ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່, ແຕ່ຍັງບໍ່ທັນຜັນຂະຫຍາຍຢ່າງທັນການ, ພິເສດແມ່ນນະໂຍບາຍຄ່າຕອບແທນສຳລັບຊ່າງຝີມື ທີ່ມີຄວາມສາມາໂດດເດັ່ນ, ກຳໄດ້ ແລະ ມີຄຸນງາມຄວາມດີໃນການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ເປັນຕົວແທນ. ຄວາມສາມາດວິຊາສະເພາະກ່ຽວກັບການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ຄົ້ນຄວ້າຂອງຖັນແຖວພະນັກງານເຮັດວຽກງານຄຸ້ມຄອງ, ອະນຸຮັກມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນເວົ້າລວມ, ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ໄດ້ຮັບການຮັບຮອງຈາກ UNESCO ເວົ້າສະເພາະ ຍັງຖືກຈຳກັດ.
ເພີ່ມທະວີການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫບາຍຄຸນຄ່າຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ
ໃນເວລາຕໍ່ໜ້າ, ເພື່ອເພີ່ມທະວີການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ຢູ່ຫວຽດນາມ, ກະຊວງວັດທະນະທຳ, ກິລາ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວ ໄດ້ເຕົ້າໂຮມຄວາມພະຍາຍາມທຸກຢ່າງ ແລະ ທຸກແຫຼ່ງພະລັງ ເພື່ອປ່ຽນແປງໃໝ່ວຽກງານການຈັດຕັ້ງ ແນໃສ່ປະຕິບັດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ບັນດາການເຄື່ອນໄຫວປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫບາຍຄຸນຄ່າຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ, ດ້ວຍຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຊີ້ນຳຂອງບັນດາອົງການນຳພາຂອງພັກ ແລະ ລັດ ໂດຍມີການປະສານສົມທົບຂອງບັນດາກະຊວງ, ຂະແໜງການ ແລະ ບັນດາທ້ອງຖິ່ນ, ການສະໜັບສະໜູນຂອງທົ່ວພັກ, ທົ່ວປວງຊົນ. ວິທີແກ້ໄຂທີ່ຕ້ອງຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດຢ່າງຄົບຊຸດ, ມີປະສິດທິຜົນ, ດັ່ງນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ຊາບຊືມຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ເນື້ອໃນມະຕິສະບັບເລກທີ 33/NQ-TW, ວັນທີ 9-6-2014, ຂອງກອງປະຊຸມຄັ້ງທີເກົ້າ ຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກ ສະໄໝທີ XI “ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງ ແລະ ພັດທະນາວັນທະນະທຳ, ຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ ເພື່ອຕອບສະໜອງການພັດທະນາປະເທດຊາດແບບຍືນຍົງ", ເພື່ອໃຫ້ວັດທະນະທຳກາຍເປັນຮາກຖານທາງຈິດໃຈຂອງສັງຄົມ; ເປັນກຳລັງຊຸກດັນການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຢ່າງຍືນຍົງ. ນີ້ແມ່ນພື້ນຖານສຳຄັນທີ່ສຸດເພື່ອສືບຕໍ່ກໍ່ສ້າງ ແລະ ຜັນຂະຫຍາຍບັນດາກົນໄກ, ນະໂຍບາຍທີ່ສອດຄ່ອງກັບບັນດາການເຄື່ອນໄຫວປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າຂອງສາງມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ຢູ່ຫວຽດນາມໃນສະພາບການປະຈຸບັນ.
ທີສອງ, ເພີ່ມທະວີການປະສານສົມທົບ ເພື່ອສ້າງຄວາມເປັນເອກະພາບ, ຄົບຊຸດ, ສະຫະຂະແໜງການ ໃນການກໍ່ສ້າງບັນດາແຜນກຳນົດການພັດທະນາ ແນໃສ່ປະຕິບັດຍຸດທະສາດພັດທະນາວັດທະນະທຳຫວຽດນາມຮອດປີ 2020, ຕ້ອງສືບຕໍ່ຄົ້ນຄວ້າບັນດາຮູບການ ແລະ ມາດຕະການທີ່ເໝາະສົມ ເພື່ອປົກປັກຮັກສາ ແລະ ຂຸດຄົ້ນສາງມໍລະດົກວັດທະນະທຳຫວຽດນາມຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ.
ທີສາມ, ເພີ່ມທະວີ ແລະ ປັບປຸງສາຍສຳພັນເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງນັກຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານ - ນັກວິທະຍາສາດ - ນັກອົບຮົມສຶກສາ - ນັກເສດຖະກິດ; ລະຫວ່າງການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ - ເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດ - ເຄື່ອນໄຫວທ່ອງທ່ຽວ... ໃນການເຄື່ອນໄຫວປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ.
ທີສີ່, ສືບຕໍ່ກໍ່ສ້າງ ແລະ ເປີດກວ້າງເຄືອຂ່າຍເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງ, ບັນດາສະໂມສອນ, ບັນດານາຍຊ່າງຝີມືທີ່ດີເດັ່ນ, ບັນດານັກຄົ້ນຄວ້າກ່ຽວກັບມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ໃນຂອບເຂດພາກ, ພູມີພາກ ຫຼືໃນທົ່ວປະເທດ ເພື່ອແລກປ່ຽນ, ແບ່ງປັນບົດຮຽນປະສົບການໃນການເຄື່ອນໄຫວຄົ້ນຄວ້າຮັບຮູ້ຮູບແບບ, ປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ.
ທີຫ້າ, ຮັກສາ ແລະ ຂະຫຍາຍບັນດາມາດຕະການ ແລະ ຮູບການປະສານສົມທົບໃນການເຜີຍແຜ່ສິດສອນກ່ຽວກັບມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ. ຄຽງຂ້າງກັບການຮັກສາບັນດາຮູບການເຜີຍແຜ່ຖ່າຍທອດໂດຍກົງໃນຄອບຄົວ, ຊຸມຊົນ ຕາມແບບ “ພໍ່ຖ່າຍທອດ, ລູກສືບຕໍ່”, ຕ້ອງສົ່ງເສີມບັນດາຮູບການຈັດຕັ້ງການຖ່າຍທອດມອບໂອນ ໂດຍຜ່ານບັນດາການເຄື່ອນໄຫວສະແດງ, ແນະນຳກ່ຽວກັບມໍລະດົກ ຢູ່ທີ່ການດຳເນີນຊີວິດສາທາລະນະ (ໃນຫໍພິພິດທະພັນ, ອະນຸສອນສະຖານ, ງານຕະຫຼາດນັດ ຫຼືທີ່ການເຄື່ອນໄຫວທ່ອງທ່ຽວ, ການຄ້າອື່ນໆ).
ທີຫົກ, ຍູ້ແຮງວຽກງານຝືກອົບຮົມກໍ່ສ້າງແຫຼ່ງກຳລັງຄົນປົກປັກຮັກສາມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ແລະ ກຳລັງຜູ້ນຳທ່ຽວ ທີ່ມີວິຊາສະເພາະ, ຊຳນານ ແລະ ມີຄວາຮູ້ເລິກເຊິ່ງ ກ່ຽວກັບມໍລະດົກວັດທະນະທຳ.
ທີເຈັດ, ປັບປຸງບູລະນະກົງຈັກການຈັດຕັ້ງ ແລະ ພະນັກງານ ຂອງຂະແໜງການມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ແຕ່ສູນກາງຮອດຮາກຖານ, ເພື່ອບໍ່ພຽງແຕ່ຈຳກັດ, ຜ່ານຜ່າຂໍ້ບົກພ່ອງ ແລະ ສິ່ງຄົງຄ້າງໃນປະຈຸບັນເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງປະກອບສ່ວນຍົກສູງ ຄຸນນະພາບ ແລະ ທັກສະ ໃຫ້ຖັນແຖວພະນັກງານ ລັດຖະກອນມີລະດັບ ແລະ ຄວາມສາມາດສູງ.
ທີແປດ, ສືບຕໍ່ຮັກສາ ແລະ ເປີດກວ້າງບັນດາການເຄື່ອນໄຫວຮ່ວມມືສາກົນກ່ຽວກັບມໍລະດົກວັດທະນະທຳເວົ້າລວມ ແລະ ປົກປັກຮັກສາ, ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນເວົ້າສະເພາະ, ເພື່ອສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ມໍລະດົກວັດທະນະທຳໄດ້ຮັບການແນະນຳ, ເຊີດຊູຊົມເຊີຍຕໍ່ບັນດາເຈົ້າພາບວັດທະນະທຳທີ່ໄດ້ແລກປ່ຽນ, ຮ່ຳຮຽນນຳເພື່ອນມິດສາກົນ./.
ໂດຍ ປອ. ຫງວຽນງອກທ້ຽນ,
ກຳມະການສູນກາພັກ, ລັດຖະມົນຕີກະຊວງວັດທະນະທຳ, ກິລາ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວ
