ຄວາມໃນໃຈຂອງນັກສຶກສາທະຫານລາວ ຢູ່ດິນແດນຫວຽດນາມ

	ຊາວຫວຽດນາມຢູ່ລາວ ສະແດງຄວາມພູມໃຈໃນຜົນງານອັນດີເດັ່ນຂອງປະເທດຊາດ
	ພິທີຜູກສ່ຽວເປັນອ້າຍນ້ອງ: ຄວາມງາມທາງດ້ານວັດທະນະທຳຂອງຊາວເຜົ່າເອເດ

ຢາກມີປະສົບການ

ວາທີ ໄພລິນ ບຸນຍັງ ໄດ້ມາຢູ່ ຫວຽດນາມ ຕັ້ງແຕ່ ປີ 2019. ລາວໃຊ້ເວລາຫນຶ່ງປີຮຽນພາສາຫວຽດນາມ ຢູ່ກອງ 871 ກົມໃຫຍ່ການເມືອງກອງທັບປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ແລະ 4 ປີຮຽນສືກສາຢູ່ພະແນກການຂ່າວ, ມະຫາວິທະຍາໄລວັດທະນະທໍາສິລະປະກອງທັບ.

ວາທີ ໄພລິນ ບຸນຍັງ ເປັນຜູ້ດຳເນີນລາຍການພິທີປິດສົກຮຽນຂອງ ຄະນະວິຊາສຳເນົາເອກກະສານ ແລະ ນັກຂ່າວ ທີ່ມະຫາວິທະຍາໄລວັດທະນະທໍາສິລະປະກອງທັບ.

ວາທີ ໄພລິນ ບຸນຍັງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ ນັບແຕ່ມື້ທໍາອິດ, ລາວໄດ້ພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງ ຍ້ອນຄວາມແຕກຕ່າງທາງດ້ານວັດທະນະທໍາ ແລະ ພາສາ. ລາວໄດ້ໃຫ້ຮູ້ອີກວ່າ: "ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄປຮອດ ຫວຽດນາມ, ຂ້າພະເຈົ້າປະຫລາດໃຈຫລາຍກັບສຽງບີບແກລົດຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຊຶ່ງແຕກຕ່າງກັນຫລາຍກັບບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ”. ຕອນທໍາອິດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າມາຮອດຮ່າໂນ້ຍ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຮູ້ເສັ້ນທາງ, ໂດຍອາໄສຢູ່ໄກຈາກບ້ານ, ບໍ່ມີຍາດພີ່ນ້ອງຢູ່ໃກ້, ສະນັ້ນທຸກຢ່າງຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງເບິ່ງແຍງຕົວເອງ. ກ່ອນອື່ນ ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຮຽນພາສາຫວຽດນາມ ໃຫ້ເປັນຢ່າງດີກ່ອນ. ພາຍຫຼັງສໍາເລັດຫຼັກສູດພາສາຫວຽດນາມ ທີ່ກອງ 871 ໃນປີ 2020, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສືບຕໍ່ຮຽນວິຊາສະເພາະທີ່ມະຫາວິທະຍາໄລວັດທະນະທໍາ ສິລະປະກອງທັບ. ກ່ຽວກັບວິຊາສະເພາະ, ໃນຕອນທໍາອິດ, ຂ້າພະເຈົ້າຍັງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງ. ເພື່ອໃຫ້ທັນກັບຫມູ່ເພື່ອນ, ຂ້າພະເຈົ້າພະຍາຍາມສຶກສາຄົ້ນຄ້ວາ, ດຸໝັ່ນອ່ານປື້ມ, ເພີ່ມການເຂົ້າຮ່ວມເຮັດວຽກເປັນກຸ່ມກັບເພື່ອນຮ່ວມຫ້ອງ.

ຮັກບ້ານເກີດແຫ່ງທີສອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ

ການດໍາລົງຊີວິດ ແລະ ສຶກສາຢູ່ ຫວຽດນາມ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຄ່ອຍໆປັບຕົວເຂົ້າກັບການດຳລົງຊີວິດໃຫມ່. ບັນດາປະສົບການທີ່ຫນ້າຈົດຈໍາ ແລະ ການຕິດພັນກັບປະເທດທີ່ມີຮູບຕົວອັກສອນ S ນີ້ ເຮັດໃຫ້ ໄພລິນ ຮັບວ່າ ຫວຽດນາມ ເປັນບ້ານເກີດແຫ່ງທີສອງຂອງລາວ.

ວາທີ ໄພລິນ ບຸນຍັງ ໄດ້ແບ່ງປັນວ່າ: ໃນໄລຍະການຮຽນ, ບາງຄັ້ງຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈບົດຮຽນ, ແຕ່ກໍໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອ ຈາກຄູອາຈານ ແລະ ນັກຮຽນຫວຽດນາມ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ ຄູອາຈານ ແລະ ປະຊາຊົນ ຫວຽດນາມ ມີຄວາມມິດ, ກະຕືລືລົ້ນ ແລະ ຮັກແພງແຂກຄົນ. ພິເສດ, ຫວຽດນາມ ມີຄວາມສວຍງາມຫຼາຍ, ມີຫຼາຍສະຖານທີທ່ອງທ່ຽວທີ່ດຶງດູດໃຈ".

ອາຈານ, ຮ້ອຍເອກ ຫວງຽນມີ່ງຕ໋ວນ ແລະ ນັກສືກສາຂະແໜງການຂ່າວທະຫານ ລຸ້ນທີ 1 ແລະ 2 ( າທີ ໄພລິນ ບຸນຍັງ ຢືນຢູ່ທີ4 ນັບແຕ່ເບື້ອງຂວາ )

ກ່ຽວກັບອາຫານ, ໄພລິນ ເວົ້າວ່າ ອາຫານຫວຽດນາມ ແມ່ນແຊບ ແລະ ອຸດົມສົມບູນ. ຖ້າຫາກວ່າເປັນມື້ທໍາອິດທີ່ມາຫວຽດນາມ, ລາວກັງວົນວ່າຈະບໍ່ເຫມາະກັບລົດຊາດຂອງລາວ, ແຕ່ຍິ່ງໄດ້ລອງກິນອາຫານຫວຽດນາມ ຫຼາຍເທົ່າໃດ, ລາວຍິ່ງມັກມັນຫຼາຍເທົ່ານັ້ນ. ເຂົ້າປຸ້ນເຫວ້, ແນມເນື່ອງ, ເຝີງົວ ແລະ ບັນກ໋ວນ ເປັນອາຫານທີ່ຊົມຊອບຂອງ ໄພລິນ ແລະບັນດາຄົນລາວ. ທຸກເທື່ອທີ່ລາວໄປຕາມຖະຫນົນ, ລາວ ແລະ ຫມູ່ ໄດ້ຊອກໄປຮ້ານອາຫານທີ່ເປັນເອກະລັກທ້ອງຖິ່ນ. ມາຮອດປັດຈຸບັນ, ໄພລິນ ກໍສາມາດປຸງແຕ່ງອາຫານຫວຽດນາມ ໄດ້ດ້ວຍຕົນເອງ.

ຫວຽດນາມ ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນບ້ານເກີດແຫ່ງທີສອງເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງເປັນສະຖານທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ຫົວໃຈຂອງນັກສຶກສາຕ່າງປະເທດ ລວມທັງນັກສຶກສາທະຫານລາວ ທີ່ສຶກສາຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລວັດທະນະທໍາສິລະປະກອງທັບ. ຈາກທີ່ແປກປະຫຼາດໃຈ ແລະ ບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍ, ນັກສຶກສາທະຫານລາວ ຫຼາຍຄົນ, ລວມທັງ ວາທີ ໄພລິນ ບຸນຍັງ, ໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຄຸ້ນເຄີຍກັບການດຳລົງຊີວິດໃຫມ່. ໄພລິນ ເວົ້າແບບຕະຫຼົກວ່າ ເມື່ອໃດທີ່ລາວໄປຊື້ເຄື່ອງໃຊ້, ຖ້າລາວບໍ່ເວົ້າ, ເຂົາກໍຄິດວ່າລາວເປັນຄົນຫວຽດນາມ.

"ຂ້າພະເຈົ້າຖືວ່າຫວຽດນາມ ເປັນບ້ານເກີດແຫ່ງທີສອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ເພາະວ່າຢູ່ທີ່ນີ້ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກສະບາຍໃຈຫຼາຍ, ມີອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງ ແລະ ຫມູ່ເພື່ອນທີ່ຮັກແພງ. ສໍາລັບຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວ, ປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ແມ່ນມີຄວາມດຸຫມັ່ນຫຼາຍ, ເກັ່ງໃນການເຮັດທຸລະກິດ ແລະ ມີຄວາມພາກພຽນ. ຫຼັງຈາກຮຽນຈົບກັບບ້ານ, ຂ້າພະເຈົ້າຈະນໍາສະເຫນີປະເທດຫວຽດນາມ ທີ່ສວຍງາມ ໃຫ້ກັບຍາດພີ່ນ້ອງ ແລະ ຫມູ່ເພື່ອນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຄວາມຮັກອັນອົບອຸ່ນ ແລະ ເປັນມິດທີ່ປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ມອບໃຫ້ສໍາລັບນັກສຶກສາລາວ, ຖືເອົາພວກເຮົາເປັນພີ່ນ້ອງໃນສາຍເລືອດ", ໄພລິນ ກ່າວຄວາມໃນໃຈ.