| ຊຸກຍູ້ການພິມຈຳໜ່າຍປຶ້ມຫວຽດນາມ ອອກໄປສູ່ໂລກ | |
| ອົງການ Operation Smile ຫວຽດນາມ ຈັດຕັ້ງການລະດົມທຶນເພື່ອຊື້ເຄື່ອງອຸປະກອນປ້ອງກັນພະຍາດ 3.000 ຢ່າງ ແລະ ສົ່ງໄປນະຄອນໂຮ່ຈີມິນ |
 |
| ທ່ານເອກອັກຄະລັດຖະທູດ George Moose ຮອງປະທານສະຖາບັນສັນຕິພາບ ອາເມລິກາ |
ທີ່ກອງປະຊຸມສຳມະນາ, ທ່ານ George Moose ແບ່ງປັນວ່າ ເມື່ອຫາກໍ່ກາຍເປັນນັກການທູດ ໃນກະຊວງການຕ່າງປະເທດ ອາເມລິກາ, ທ່ານໄດ້ມີເວລາ 3 ປີ ໃນການປະຕິບັດງານຄັ້ງທຳອິດ ຢູ່ ຫວຽດນາມ. ປີ 1969, ທ່ານໄດ້ຖືກສົ່ງໄປຍັງ ກ໋ວາງງາຍ, ພາກກາງ ຫວຽດນາມ ພາຍຫຼັງຂ່າວເຫດ ລູກຊອດ ອາເມລິກາ-ຫວຽດນາມ ຖືກສັງຫານ ໄດ້ເອົາລົງໃນສື່ມວນຊົນສາກົນ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ທ່ານໄດ້ກັບຄືນມາເຮັດວຽກຢູ່ສະຖານກົງສູນໃຫຍ່ ອາເມລິກາ ປະຈຳ ດ່ານັ້ງ.
ທ່ານໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ສະຖານກົງສູນໃຫຍ່ ອາເມລິກາ ປະຈຳ ດ່ານັ້ງ ໄດ້ຕັ້ງຢູ່ໄກກັບສະໜາມບິນການທະຫານ ອາເມລິກາ ປະຈຳ ດ່ານັ້ງ. ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ໃນຂະນະນັ້ນ ມີເຮືອບິນຫຼາຍລຳໄດ້ພົ່ນສີດທາດພິດສີສົ້ມໃນໄລຍະນີ້”.
ປີ 1973, ທ່ານ George Moose ໄດ້ກັບຄືນ ກ໋ວາງງາຍ ໃນເວລາສັ້ນໆ ພາຍຫຼັງຮັບການລົງນາມສົນທິສັນຍາສັນຕິພາບ ປາຣີ ດ້ວຍບົດບາດໜ້າທີ່ເປັນນາຍທະຫານຕິດຕໍ່ປະສານງານກັບ ຄະນະກຳມະການສາກົນຕິດຕາມການຢຸດຕິສົງຄາມ.
ປີ 2014, ສອງຜົວເມຍທ່ານ ໄດ້ກັບຄືນມາຫວຽດນາມ. “ພວກຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ແບ່ງເວລາ 3 ອາທິດເພື່ອເດີນທາງແຕ່ເໜືອຮອດໃຕ້. ນີ້ແມ່ນໄລຍະເວລາ ເຊິ່ງພວກຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ອາດລືມໄດ້. ພາຍຫຼັງກ່ວາ 50 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ຊາວຫວຽດນາມ ຍັງຕ້ອງຮັບຜົນຮ້າຍທີ່ຕາມມາຈາກສົງຄາມ, ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຍັງຄົງປະກົດຢູ່ໃນຕາຂອງຂ້າພະເຈົ້າ”.
ມີ 2 ສະຖານທີ່ ເຊິ່ງຂ້າພະເຈົ້າຕັດສິນໃຈຈະມາ ແມ່ນເຂດຜົນງານການສູ້ຮົບ ເຊີນໝີ, ກ໋ວາງງ໋າຍ ໂດຍເປັນສະຖານທີ່ ທີ່ມີນັກຮົບເກົ່າ ອາເມລິກາ ຫຼາຍຄົນ, ອົງການຈັດຕັ້ງນັກຮົບເກົ່າຫຼາຍແຫ່ງ ໄດ້ມີບັນດາການປະກອບສ່ວນຢູ່ທີ່ນີ້ ເພື່ອພັດທະນາພາກພື້ນນີ້; ແລະ ຫໍພິພິທະພັນສົງຄາມ ຢູ່ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ, ໂດຍເປັນຫໍພິພິທະພັນທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມໂຫດຮ້າຍຂອງ ສົງຄາມ.
ທ່ານແບ່ງປັນວ່າ: ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກແປກໃຈ ແມ່ນເມື່ອໄປທາງໃດ ຊາວຫວຽດນາມ ກໍ່ໃຫ້ການຕ້ອນຮັບ, ບໍ່ຮູ້ສຶກຖືກກຽດຊັງ, ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ພິສູດໃຫ້ເຫັນຄວາມມີເມດຕາປານີຂອງ ຊາວຫວຽດນາມ.
ດ້ວຍບັນດາສິ່ງທີ່ໄດ້ລົງພຶດຕິກຳຕົວຈິງກ່ຽວກັບປະເທດຊາດ ແລະ ຊາວຫວຽດນາມໃນສົງຄາມ ແລະ ສັນຕິພາບ, ທ່ານ George Moose ມີຄວວາມກ້າຫານ ແລະ ຫວັງວ່າບັນດາຜົນຮ້າຍທີ່ຕາມມາຈາກສົງຄາມ ຈະໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂ.
ສິ່ງນີ້ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຖືເປັນສຳຄັນກອງປະຊຸມສຳມະນາ ແລະ ບັນດາຂໍ້ລິເລີ່ມໃນກອງປະຊຸມສຳມະນາ. ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າ ສອງປະເທດຈະສົມທົບກັນ ເພື່ອແກ້ໄຂຜົນຮ້າຍທີ່ຕາມມາຈາກສົງຄາມ.
ຕາມຂໍ້ມູນ ທີ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການສະຖິຕິຢ່າງຄົບຖ້ວນ, ປັດຈຸບັນ ທົ່ວປະເທດມີຜູ້ປະສົບເຄາະຮ້າຍປະມານ 75.000 ຄົນ ເຊິ່ງແມ່ນລຸ້ນຄົນທີ 2 ທີ່ຖືກຜົນກະທົບ ແລະ 35.000 ແມ່ນລຸ້ນຄົນທີ 3 ທີ່ຖືກຜົນກະທົບ, ຜ່ານການສຳຫຼວດຢູ່ບາງທ້ອງຖິ່ນ, ຜົນຮ້າຍຈາກທາດພິດສີສົ້ມ ໄດ້ສືບກຳມະພັນໄປຍັງຄົນລຸ້ນທີ 4.
ຢູ່ຫຼາຍແຂວງ, ໃນຈຳນວນຜູ້ປະສົບເຄາະຮ້າຍ, ມີເຄິ່ງໜຶ່ງແມ່ນສາມັນຊົນ , 85% ແມ່ນຈຳນວນຄອບຄົວທີ່ມີຜູ້ປະສົບເຄາະຮ້າຍແຕ່ 2 ຄົນຂຶ້ນໄປ, 3% ແມ່ນຄອບຄົວທີ່ມີຜູ້ປະສົບເຄາະຮ້າຍ 5 ຄົນຂຶ້ນໄປ.
ບຸນຄົງ
