ແມ່ຍິງລາວ ແບ່ງປັນສາຍເລືອດແຫ່ງຊີວິດ

ແມ່ເຖົ້າ ກັນເຈຍ ຍັງມີອີກຊື່ໜຶ່ງທີ່ຜູ້ຄົນແຖວນັ້ນເອີ້ນຄື: ແມ່ ຫຽມ. ນີ້ແມ່ນຊື່ທີ່ປະຊາຊົນໄກ້ຄຽງເອີ້ນລາວ ຍ້ອນເປັນລູກກົກ. ແມ່ ກັນເຈຍ ເກີດຢູ່ບ້ານ ໂມ, ເມືອງ ວຽງທອງ, ພາກຕາເວັນອອກສ່ຽງເໜືອ ແຂວງເຊກອງ.

ແມ່ ກັນເຈຍ ຍິງລາວທີ່ແບ່ງປັນນຳ້ນົມໃຫ້ ແກ່ທະຫານອາສາສະໝັກ ຫວຽດນາມ ໃນປາງສົງຄາມ.

ປີ 1970 ອາຍຸໄດ້ 18 ປີ, ແມ່ເຖົ້າ ກັນເຈຍ ເປັນຊາວໜຸ່ມປະຈັນບານ, ຜົວຂອງເພິ່ນ ເປັນພະນັກງານໃນກົມກອງປົດປ່ອຍຂອງລາວ. ໃນກາງປີ 1970, ຜົວຂອງ ແມ່ກັນເຈຍ ໄດ້ເສຍສະຫຼະຢູ່ສະໜາມຮົບ ຍັງບໍ່ທັນຮອດໄດ້ເຫັນໜ້າລູກຂອງຕົນທີ່ຫາກໍ່ເກີດ. ໄລຍະນັ້ນ ແມ່ກັນເຈຍ ກໍ່ຄືປະຊາຊົນໄກ້ຄຽງ ອາໄລຢູ່ເຮືອນມຸງຫຍ້ານ້ອຍໆແຄມຫ້ວຍ, ເລິກເຂົ້າໄປໃນປ່າດົງ ຢູ່ໄກ້ກັນກັບຄ້າຍຂອງທະຫານອາສາສະໝັກຫວຽດນາມ.

ທ້າຍປີ 1970 ແມ່ກັນເຈຍ ເຫັນ ທະຫານອາສາສະໝັກ ຫວຽດນາມ ທີ່ຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ໄກ້ໆເຮືອນມາຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອ. ທະຫານຜູ້ນັ້ນໄດ້ເວົ້າວ່າ: ຢູ່ຄ້າຍມີອ້າຍນ້ອງກຳລັງເປັນໄຂ້ຮ້ອນສູງ, ຢູ່ຄ້າຍບໍ່ມີສະບຽງອາຫານເຫຼືອທີ່ຈະໃຫ້ກິນເພື່ອບຳລຸງສຸຂະພາບ ຍ້ອນຄ້າຍຖືກຍິງທຳລາຍເສຍຫາຍໝົດ. ເສັ້ນທາງຖືກຖິ້ມລະເບີດທຳລາຍ ແລະ ຕັດຂາດ, ການຂົນສົ່ງ ສະບຽງອາຫານຈາກແນວຫຼັງກຳລັງຖືກຕັດຂາດ. ທະຫານຜູ້ນັ້ນຄັນບໍ່ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອທ່ວງທັນການ ອາດຈະເສຍຊີວິດໄດ້.

ເມື່ອໄດ້ຍິນແນວນັ້ນ ຄອບຄົວຂອງ ແມ່ກັນເຈຍ ຮູ້ສຶກເປັນຫ່ວງ ທະຫານຫວຽດ ເມື່ອເຫັນອາການຂອງທະຫານຫວຽດນາມຜູ້ນັ້ນກຳລັງອ່ອນແອ່ລົງຊັກໄຊ້. ຕອນນັ້ນ ແມ່ກັນເຈຍ ເວົ້າວ່າ: “ ພາທະຫານຜູ້ນັ້ນມາເຮືອນຂ້ອຍ, ຂອງຈະເອົານຳ້ນົມຂອງຂ້ອຍແບ່ງປັນໃຫ້ລາວ ເພື່ອບຳລຸງໃຫ້ລາວຄັນລາວ. ທະຫານຫວຽດນາມ ເປັນຫ່ວງວ່າການທີ່ແມ່ກັນເຈຍ ແບ່ງນຳ້ນົມມາໃຫ້ ທະຫານ ຈະເຮັດໃຫ້ລູກນ້ອຍຂອງແມ່ຫິວນົມ, ໄຫ້ສໍ້ຄັດ, ແຕ່ແມ່ກັນເຈຍເວົ້າອອກມາທັນໃດວ່າ: ບໍ່ເປັນຫຍັງຂ້ອຍຈະຕົ້ມເຂົ້າຕື່ມໃຫ້ລູກກິນ”.

ໃນຄະນະທີ່ທະຫານອາສາສະໝັກ ຫວຽດນາມ ຖຶກຫາມມາຮອດເຮືອນໃນສະພາບທີ່ໄຂ້ຂື້ນສູງ, ໜ້າຊີດກຳ່, ຈ່ອຍຜອມ, ອ່ອນແອ, ຕີນມືອ່ອນປຽກ, ແມ່ກັນເຈຍ ໄດ້ເອົານຳ້ນົມຂອງຕົນແບ່ງໃຫ້ດື່ມ. ຕອນເຊົ້າທຸກໆມື້ກ່ອນທີ່ ແມ່ກັນເຈຍ ຈະໄປເຮັດວຽກໄຮ່ວຽກນາ, ໝູ່ຄູ່ອ້າຍນ້ອງທະຫານ ໃນຄ້າຍໄດ້ ພາອ້າຍທະຫານ ຫວຽດນາມ ຜູ້ທີ່ເປັນໄຂ້ມາປັນເອົານຳ້ນົມນຳແມ່ກັນເຈຍດື່ມ. ພາຍຫຼັງໄດ້ 5 ວັນ ສຸກຂະພາບຂອງທະຫານຜູ້ນັ້ນເລີ່ມດີຂື້ນ, ພາຍໃນສອງອາທິດສຸກຂະພາບກໍ່ຫາຍເປັນປົກກະຕິສາມາດອອກໄປສະໜາມຮົບໄດ້.

ມາຮອດໄລຍະນີ້ ຍົນທະຫານອາເມລິກາ ມາຖິ້ມລະເບີດ ທັງເວັນທັງຄືນໃສ່ເຮືອນປະຊາຊົນ. ສົງຄາມອັນຟົດເດືອດ. ຄົນລາວຫຼາຍຄອບຄົວຕ້ອງຖືກທຳລາຍ, ແຕກສະຫຼຸພຸຜ່າຍ. ໃນສະພາບລຳບາກສັບສົນດັ່ງກ່າວນັ້ນ ເຮັດໃຫ້ທະຫານຫວຽດນາມ ທີ່ແມ່ກັນເຈຍ ຊ່ວຍຊີວິດນັ້ນບໍ່ສາມາດກັບໄປພົບກັບແມ່ອີກເລີຍ.

ປີ 1975 ປະເທດລາວ ໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍ ແມ່ກັນເຈຍ ແລະ ຄອບຄົວ, ປະຊາຊົນບ້ານ ໂມ ກໍ່ໄດ້ສ້າງບ້ານແປງເຮືອນຄືນໃໝ່ຢູ່ບ້ານເກີດຂອງຕົນ ແລະ ດຳລົງຊີວິດດ້ວຍຄວາມສະຫົງບ.

ບໍ່ສາມາດຈື່ໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນຕົນເອງອາຍຸຈັກປີ? ແຕ່ວ່າຄັນເວົ້າເຖິງເລື່ອງທີ່ເຄີຍແບ່ງປັນນຳ້ນົມຂອງຕົນ ເພື່ອກູ້ຊີວິດ ທະຫານອາສາສະໝັກຫວຽດນາມ ເປັນໄຂ້ຍຸງ ທີ່ອ່ອນແອ ໃນສະໄໝການຕໍ່ສູ້ ກັບຈັກກະພັດ ອາເມລິກາ 40 ປີກ່ອນ, ແມ່ກັນເຈຍ ຢູ່ບ້ານ ໂພນ, ເມືອງລະມານ, ແຂວງ ເຊກອງ, ພາກໃຕ້ ລາວ ແມ່ນຍັງຄົງຈົດຈຳໄດ້ບໍ່ມີວັນລືມ. ຍ້ອນວ່າຕາມຮີດຄອງປະເພນີຂອງ ຄົນລາວແລ້ວ, ນຳ້ນົມປຽບດັ່ງເລືອດ, ໃຫ້ໄດ້ພຽງແຕ່ລູກເທົ່ານັ້ນ, ການທີ່ຈະແບ່ງປັນໃຫ້ຜູ້ອື່ນແມ່ນ ເປັນເລື່ອງຂະລຳ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ຍິງສາວທີ່ອາຍຸຫາກໍ່ໄດ້ 18 ປີເທົ່ານັ້ນ ຄືແມ່ກັນເຈຍ ໃນຊ່ວງເວລານັ້ນ, ເຮັດແບບນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ຍາກຫຼາຍ.

ແມ່ ກັນເຈຍ ເອົາໃຈໃສ່ເບິ່ງແຍງລູກຫຼານ.

ແມ່ກັນເຈຍ ເວົ້າວ່າ: “ ກ່ອນໜ້ານີ້ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ຮູ້ຫວຽດນາມ ຢູ່ໃສ, ແຕ່ເຫັນທະຫານຫວຽດນາມ ມາຊ່ວຍປະເທດຂອງຕົນ ຂ້ອຍ ຮັກ ແລະ ແພງ ພວກເຂົາ. ສະນັ້ນ ຂ້ອຍຈິ່ງຕັດສິນໃຈກ້າວຜ່ານຄວາມຢ້ານກົວດັ່ງກ່າວ ແລະ ແບ່ງປັນນຳ້ນົມ. ມີຄົນຖາມຂ້ອຍວ່າປັນຫຍັງຄືເອົານຳ້ນົມໃຫ້ເຂົາແນວນັ້ນ? ຂ້ອຍບໍ່ສົນ ຂ້ອຍຄິດວ່າ, ອ້າຍນ້ອງຫວຽດນາມ ມາບ້ານເຮົາ, ຕໍ່ສູ້ເພື່ອພວກເຮົາ(ຄົນລາວ), ສະຫຼະເລືອດເນື້ອເພື່ອປະຊາຊົນເຮົາ, ຄັນບໍ່ຮັກແພງ ແລະ ເບິ່ງແຍງ ມັນຊິເປັນແນວໃດ, ມັນຊິບໍ່ແມ່ນຄວາມສາມັກຄີ”

ເຊື່ອມຕໍ່ຂະບວນການຂອງ ສະມາຄົມ , ສະມາຄົມ ມິດຕະພາບ ຫວຽດນາມ-ລາວ ສູນກາງ, ວັນທີ 19 ທັນວາ, ສະມາຄົມ ມິດຕະພາບ ຫວຽດນາມ-ລາວ ນະຄອນ ບວນມາທົດ ກໍ່ໄດ້ປຸກລະດົມບໍລິຈາກໄດ້ ຫຼາຍກວ່າ 9,5 ລ້ານດົ່ງ ເພື່ອສ້າງເຮືອນເອື້ອອາທອນໃຫ້ ແມ່ກັນເຈຍ. ກ່ອນໜ້ານີ້, ວັນທີ 30 ພະຈິກ, ສະມາຄົມມິດຕະພາບ ຫວຽດນາມ-ລາວ ນະຄອນໂຮ່ຈີ໋ມິງ ໄດ້ປຸກລະດົມສະມາຊິກສະມາຄົມ ບໍລິຈາກ ໄດ້ 30 ລ້ານດົ່ງ ເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອໃນການຊື້ອຸປະກອນເຄື່ອງໃຊ້ໃນຄົວເຮືອນ ແມ່ກັນເຈຍ ຄົນລາວ. ຕ່າງໜ້າສະມາຄົມມິດຕະພາບ ຫວຽດນາມ-ລາວ ນະຄອນຫຼວງ ໄດ້ສົ່ງຜ່ານ ສະຖານທູດລາວ ຈຳນວນເງິນດັ່ງກ່າວໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວຂອງເພິ່ນ.

ເຮືອນຫຼັງໃໝ່ ສຳລັບ ແມ່ ກັນເຈຍ ຈະໄດ້ສ້າງຂື້ນໃນອານາຄົດ. ບໍ່ພຽງແຕ່ປະຈຸບັນນີ ແຕ່ວ່າແມ່ນມື້ອື່ນ ແລະ ໃນອານາຄົດ, ຄົນຫວຽດນາມ ຈະບໍ່ມີວັນລືມຄົນລາວທີ່ເຄີຍຄຽງບ່າຄຽງໄລ່ ຊ່ວຍເຫຼືອຫວຽດນາມ ໃນສະໄໝທີ່ມີຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ.

（ຫັດ​ທະ​ບູນ）