ພວກຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປຮອດໝູ່ບ້ານທະເລຕາມກວາງ, ເມືອງນູ້ຍແທ່ງ, ແຂວງກວາງນາມ ໃນກາງເດືອນ. ເມື່ອດວງຈັນເຕັມດວງ, ຊາວປະມົງໄດ້ກັບຄືນເມືອບ້ານຫຼັງຈາກການເດີນເຮືອຫາປາຢູ່ທະເລ. ຢູ່ໃນບັນດາຮ່ອມ, ຊອຍ, ມີສຽງຂອງການແປງເຮືອຈົນແສບຫູ, ສຽງທັກທາຍເຊິ່ງກັນແລະກັນຫຼັງຈາກດົນນານທີ່ບໍ່ໄດ້ພົບກັນ ...
ໃນເວລານີ້, ລຸງ ເຈີ່ນຮໍ່ (ບ້ານເຊິມລິງດົງ, ຕາແສງຕາມກວາງ, ເມືອງນູ້ຍແທ່ງ, ແຂວງກວາງນາມ), ເຈົ້າຂອງກ່ຳປັ່ນ QNa 91478 ແມ່ນຢູ່ເຮືອນກັບລູກເມຍ, ຫຼິ້ນກັບຫລານຊາຍອາຍຸປະມານ 2 ປີ. ເມື່ອເວົ້າເຖິງເລື່ອງການອອກທະເລ, ຜູ້ຊາຍທີ່ຢູ່ທະເລເປັນເວລາເກືອບ 30 ປີກໍຮູ້ສຶກອ່ອນລ້າ. ຊີ້ໄປຫາກ່ຳປັ່ນທີ່ຈອດໄກໆ, ລຸງ ຮໍ່ ໄດ້ກ່າວວ່າ: ຄອບຄົວຂ້າພະເຈົ້າມີກ່ຳປັ່ນ 2 ລຳ, ດີໃຈທີ່ຍັງມີຄົນງານ 17 ຄົນທີ່ຈະອອກທະເລໃນບໍ່ພໍເທົ່າໃດມື້. ບັນດາເຮືອທີ່ຈອດທຽບທ່າຢູ່ນັ້ນ ບໍ່ໄດ້ອອກຫາປາຢູ່ທະເລນັບຕັ້ງແຕ່ບຸນປີໃໝ່ມາ. ຄົນອອກທະເລໄດ້ສັນຍາຈະອອກທະເລເມື່ອສະຫຼອງບຸນປີໃໝ່ແລ້ວ, ແຕ່ປານນີ້ ກໍ່ຍັງບໍ່ມາຮັບວຽກ.
 |
| ທ່ານ ເຈີ່ນຮໍ່ (ບ້ານເຊິມລິງດົງ, ຕາແສງຕາມກວາງ, ເມືອງນູ້ຍແທ່ງ, ແຂວງກວາງນາມ), ເຈົ້າຂອງກ່ຳປັ່ນ QNa 91478 |
ຕາມລຸງ ຮໍ່ ແລ້ວ, ປະຈຸບັນ, ແຮງງານທີ່ອອກທະເລຢູ່ຕາມກວາງ, ເມືອງນຸ້ຍແທງ ສ່ວນຫຼາຍລ້ວນແຕ່ມີອາຍຸສູງ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກຳປັ່ນຫຼາຍລຳແມ່ນມີອາຍຸ 45 – 65 ປີ. ໄວໜຸ່ມບໍ່ສົນໃຈທີ່ຈະໄປອອກທະເລອີກ. ຄອບຄົວຂ້າພະເຈົ້າມີລູກຊາຍ 2 ຄົນ ສືບຕໍ່ອາຊີບນີ້, ແຕ່ລູກບໍ່ມັກອາຊີບນີ້ປານໃດ ເພາະການອອກທະເລແມ່ນມີຄວາມສ່ຽງ, ລຳບາກ ແລະ ເງິນເດືອນກໍບໍ່ສູງເທົ່າກັບອາຊີບກຳມະກອນ.
ບໍ່ພຽງແຕ່ກຳປັ່ນຂອງລຸງ ຮໍ່, ລຸງ ເຈີ່ນ ເຈີ່ອງ (ບ້ານເຊິ່ມລີ່ງດົງ, ຕາແສງຕາມກວາງ, ເມືອງນູ້ຍເເທງ, ແຂວງ ກວາງນາມ) ກໍ່ມີກຳປັ່ນ 03 ລຳ ກັບກຳມະກອນປະມານ 20 ຄົນກໍ່ປະສົບກັບສະພາບທີ່ຄ້າຍຄືກັນ. ອາຍຸສະເລ່ຍຂອງຜູ້ອອກແຮງງານແມ່ນ 45 ປີ. ລາວກໍ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການຮັກສາບັນດາແຮງງານທີ່ຕິດພັນກັບອາຊີບນີ້.
 |
| ກຳປັ່ນຢູ່ຕາມກວາງ ພວມໄດ້ຮັບການສ້ອມແປງ. |
ໂດຍເວົ້າເຖິງເຫດຜົນທີ່ໄວໜຸ່ມບໍ່ສົນໃຈໄປອອກທະເລອີກແລ້ວນັ້ນ, ເຈົ້າຂອງກຳປັ່ນຢູ່ຕາມກວາງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ເຂດຫາປາກໍ່ເກືອບຈະໝົດກ້ຽງ, ລາຄານ້ຳມັນກໍ່ສູງ ເຮັດໃຫ້ລາຍຮັບໃນການອອກເຮືອຕ່ຳ. ໃນປັດຈຸບັນ, ບັນດາກຳປັ່ນລ້ວແຕ່ບໍ່ໄດ້ຈ່າາຍເງິນເດືອນໃຫ້ ແຕ່ໃຊ້ວິທີການ "ແບ່ງລາຍຮັບ ປັນຜົນ". ລະອຽດ, ຫຼັງຫັກຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການອອກເຮືອແລ້ວ, ເຈົ້າຂອງກຳປັ່ນ ແລະ ຄົນງານກໍ່ແບ່ງປັນຜົນກຳໄລ, ຖ້າຫາໄດ້ຫຼາຍ ກໍ່ໄດ້ເງິນປັນຜົນຫຼາຍ; ຖ້າຫາໄດ້ໜ້ອຍ ກໍ່ຕ້ອງຍອມຮັບຕົວເລກທີ່ໜ້ອຍ. ປະຈຸບັນ, ສະເລ່ຍຄົນອອກທະເລ ໄດ້ມີລາຍຮັບແຕ່ 6 – 9 ລ້ານດົ່ງ/ເດືອນ, ດັ່ງນັ້ນ ການຮັກສາແຫຼ່ງແຮງງານຢູ່ທະເລ, ພິເສດແມ່ນຄົນງານທີ່ຄວາມຊຳນານອອກກຳປັ່ນໄດ້ ແມ່ນບັນຫາຫຍຸ້ງຍາກ, ເຮັດໃຫ້ມີກຳປັ່ນຫຼາຍລຳຕ້ອງຈອດເຮືອທຽບທ່າ, ເຄື່ອນໄຫວໄດ້ແຕ່ພໍປະມານ.
 |
| ຜູ້ເຖົ້າໄປອອກທະເລ |
“ເຖິງວ່າຂ້າພະເຈົ້າເປັນເຈົ້າຂອງກຳປັ່ນມາໄດ້ 20 ກວ່າປີແລ້ວ, ແຕ່ລາຍຮັບຂອງຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ບໍ່ຫຼາຍ, ປະມານ 60 ລ້ານດົງ/ປີ, ຍັງບໍ່ໄດ້ເວົ້າເຖິງວ່ານີ້ ແມ່ນວຽກທີ່ຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກ ແລະ ອັນຕະລາຍ. ແຕ່ຄອບຄົວຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕິດພັນກັບທະເລມາແຕ່ດົນນານ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າຢາກໃຫ້ລູກຫຼານມີອາຊີບສືບທອດດັ້ງເດີມຂອງບັນພະບຸລຸດ, ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຮົາຕ້ອງພະຍາຍາມຈົນສຸດຄວາມສາມາດ. ດຽວນີ້, ດ້ວຍລາຍຮັບທີ່ບໍ່ສູງເທົ່າກັບເປັນກຳມະກອນ, ເຮັດວຽກຢູ່ຫ່າງຈາກບ້ານພຽງແຕ່ສອງສາມກິໂລແມັດ, ສະນັ້ນ ໄວໜຸ່ມກໍ່ບໍ່ສົນໃຈທີ່ຈະອອກໄປທະເລອີກຕໍ່ໄປ,” ທ່ານ ຮໍ່ ກ່າວ.
ຕາມຜູ້ທີ່ມີປະສົບການຢູ່ທະເລແລ້ວ, ການທີ່ຜູ້ເຖົ້າໄປອອກທະເລຈະເຮັດໃຫ້ມີຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍຢ່າງໃນການເຮັດວຽກ, ເຂົາເຈົ້າມີປະສົບການໃນການຫາປາ ແຕ່ບໍ່ມີແຮງທີ່ຈະເຮັດວຽກໜັກ.
ບັນຫາຍາກ ທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂ
ຕາມທ່ານ ຟານວີ່ງຕ໋ຽນ, ເລຂາຄະນະພັກຕາແສງ ຕາມກວາງ ແລ້ວ: ຕາແສງ ຕາມກວາງ ແມ່ນຕາແສງມີພົນລະເມືອງຫລາຍກວ່າໝູ່ຢູ່ເມືອງ ນູ້ຍແທງ ດ້ວຍພົນລະເມືອງກວ່າ 13.000 ຄົນ, ໃນນັ້ນ 70% ດຳລົງຊີວິດດ້ວຍການຫາປາ. ຕາແສງມີ 342 ພາຫະນະຫາປາຢູ່ທະເລ; 206 ພາຫະນະ 90 CV ຂຶ້ນໄປ. ເພື່ອໜູນຊ່ວຍຊາວປະມົງອອກໄປທະເລ, ໃນໄລຍະຜ່ານມາ, ຕາແສງຕາມກວາງ ໄດ້ສົມທົບກັບບັນດາອົງການ, ຫົວໜ່ວຍໂຄສະນາໃຫ້ປະຊາຊົນເຂົ້າໃຈກົດໝາຍວ່າດ້ວຍທະເລ, ໜູນຊ່ວຍດ້ານພາຫະນະ, ຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ແລະ ອຸປະກອນ…
“ພິເສດ, ຕາມຂໍ້ຕົກລົງເລກທີ 48/2010/QD-TTg ຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ກ່ຽວກັບບາງນະໂຍບາຍສົ່ງເສີມ ແລະ ໜູນຊ່ວຍການຂຸດຄົ້ນ, ລ້ຽງປູກສິນທະເລ ແລະ ການບໍລິການຂຸດຄົ້ນສິນທະເລຢູ່ເຂດທະເລຫ່າງໄກສອກຫຼີກ, ໜູນຊ່ວຍລົງທຶນໃຫ້ສຳລັບຊາວປະມົງ, ເຮືອຫຼາຍລຳໃນຕາແສງ ຕາມກວາງ ກໍ່ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກນະໂຍບາຍນີ້. ນີ້ແມ່ນກຳລັງຜັກດັນໃຫຍ່ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນອຸ່ນອຽນໃຈອອກໄປນອກຊາຍຝັ່ງເພື່ອຫາປາ. ນອກນີ້, ຕາແສງຍັງໄດ້ເປີດຊຸດຝຶກອົບຮົມວິຊາການຫຼາຍຄັ້ງ ກ່ຽວກັບເຕັກນິກການຫາປາທະເລ, ວິທີເອືອບປາ, ກະກຽມຜະລິດຕະພັນເພື່ອຮັບປະກັນຄຸນນະພາບ, ສ້າງເງື່ອນໄຂຮັບປະກັນລາຄາສົ້ນອອກ”, ທ່ານຕ້ຽນ ເນັ້ນໜັກ.
 |
| ກິດຈະກຳສ້ອມແປງກຳປັ່ນຢູ່ຕາແສງ ຕາມກວາງ. |
ຕາມທ່ານ ຕ້ຽນ ແລ້ວ, ກ່ຽວກັບແຫຼ່ງກຳລັງແຮງງານຫາປາ ແລະ ຂຸດຄົ້ນທະເລ: ປະຈຸບັນ, ດ້ວຍເງື່ອນໄຂ, ຊີວິດການເປັນຢູ່, ລະດັບການສຶກສາຂອງລູກຫຼານປະຊາຊົນ ຕາມກວາງ ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງໃນທິດທາງທີ່ຕັ້ງໜ້າ, ຊາວໜຸ່ມຢູ່ທ້ອງຖິ່ນໄປໂຮງຮຽນ ແລະ ເຮັດວຽກຢູ່ບັນດາອົງການ ແລະ ສວນອຸດສາຫະກຳ ເຊິ່ງສົ່ງຜົນສະທ້ອນເຖິງກຳລັງແຮງງານໃນການຫາປາ ແລະ ການຂຸດຄົ້ນທະເລ. ເພື່ອດຶງດູດແຮງງານໄປຫາປາ ແລະ ຂຸດຄົ້ນທະເລ, ຕ້ອງຍົກສູງການຂຸດຄົ້ນໃຫ້ບັນລຸປະສິດທິຜົນສູງ ປະຊາຊົນຈິ່ງຢາກອອກສູ່ທະເລ.
ຕາມຊາວປະມົງ ຮໍ່ ແລະ ເຈື່ອງ ແລ້ວ, ຂໍ້ຕົກລົງເລກທີ 48 ໄດ້ລະບຸວ່າ ແຕ່ລະກຳປັ່ນຫາປາຢູ່ນອກຝັ່ງທະເລຈະໄດ້ຮັບການໜູນຊ່ວຍຈາກລັດ ດ້ວຍນ້ຳມັນເຖິງ 4 ຖ້ຽວຕໍ່ປີ. ໃນນັ້ນ, ກຳປັ່ນຫາປາທີ່ມີ 700 CV ຂຶ້ນໄປແມ່ນໄດ້ຮັບການໜູນຊ່ວຍ 100 ລ້ານດົ່ງ/ຖ້ຽວ. ຄອບຄົວຂອງລຸງ ຮໍ່ ມີກຳປັ່ນ 02 ລຳ ທີ່ມີກຳປັ່ນ 700CV ແລະ 900CV ຂຶ້ນໄປ ກໍ່ໄດ້ຮັບບັນດາການໜູນຊ່ວຍເປັນປະຈຳ. ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການໄປອອກທະເລແມ່ນປະມານ 200 ລ້ານດົ່ງ, ນີ້ແມ່ນການໜູນຊ່ວຍທີ່ດີພໍສົມຄວນ.
ຊາວປະມົງຢູ່ທະເລຖືວ່າ ການປະຕິບັດນະໂຍບາຍສົ່ງເສີມ ແລະ ໜູນຊ່ວຍການຊຸດຄົ້ນ, ລ້ຽງປູກສິນທະເລ ແລະ ການບໍລິການຂຸດຄົ້ນຊັບສິນທະເລ ຢູ່ເຂດທະເລໄກຝັ່ງ ໄດ້ປະກອບສ່ວນຊຸກຍູ້ ແລະ ລະດົມຊາວປະມົງອອກສູ່ທະເລທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກ ເພື່ອຂຸດຄົ້ນສິນທະເລ ແລະ ເຮັດການບໍລິການຂຸດຄົ້ນສິນທະເລ, ຍົກສູງລາຍຮັບໃຫ້ແກ່ຊາວປະມົງ, ສິ່ງດັ່ງກ່າວກໍ່ຊ່ວຍໃຫ້ຊີວິດຊາວປະມົງນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບການປົວແປງ, ປະກອບສ່ວນພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ກໍ່ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ຊາວປະມົງສ້າງກຳປັ່ນຫາປາໃໝ່ຂະໜາດໃຫຍ່ເພື່ອຫາປາຢູ່ນອກຝັ່ງ; ເພີ່ມທະວີການມີກຳປັ່ນຫາປາ ແລະ ຊາວປະມົງຢູ່ເຂດທະເລໄກ, ປະກອບສ່ວນຢັ້ງຢືນ ແລະ ປົກປັກຮັກສາອະທິປະໄຕທະເລ ແລະ ໝູ່ເກາະຂອງປະເທດຊາດ.
ດີງເລື້ອງ
