ເລື່ອງລາວກ່ຽວກັບນໍ້າໃຈມິດຕະພາບ “ເຂົ້າເມັດຫັກ, ຜັກເສັ້ນໜຶ່ງກໍ່ແບ່ງກັນກິນ”

11:01 | 16/12/2022

ຫຼາຍສິບປີຜ່ານໄປ, ເດັກຊາຍ ຄຳແກ້ວ ວົງພິລາ, ຈ໊າງລາວຫຼື ແລະ ເຈີ່ນວັນຖັ໊ງ ມີອາຍຸ 60-80 ກວ່າປີແລ້ວ, ແຕ່ຄວາມຊົງຈຳໃນສະໄໝທີ່ “ເຂົ້າເມັດຫັກ, ຜັກເສັ້ນໜຶ່ງກໍ່ແບ່ງກັນກິນ” ແມ່ນຍັງ​ມີ​ຊີ​ວິດ​ຢູ່ຕະຫຼອດໄປ.

ທ່ານ​ປະ​ທານ​ສະ​ພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ຫວຽດນາມ ເວືອງ​ດິ່ງ​ເຫ້ວ ເປັນ​ປະ​ທານ​ກອງ​ປະ​ຊຸມ​ ຫົວເລື່ອງກ່ຽວກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່, ​ຍົກ​ສູງ​ຄຸນ​ນະ​ພາບ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຂອງ​ສະ​ພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ທ່ານ​ປະ​ທານ​ສະ​ພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ຫວຽດນາມ ເວືອງ​ດິ່ງ​ເຫ້ວ ເປັນ​ປະ​ທານ​ກອງ​ປະ​ຊຸມ​ ຫົວເລື່ອງກ່ຽວກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່, ​ຍົກ​ສູງ​ຄຸນ​ນະ​ພາບ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຂອງ​ສະ​ພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ
ກອງປະຊຸມສະພາວິທະຍາສາດ ແລະເຕັກໂນໂລຢີ ຕີລາຄາຄຸນນະພາບຫົວເລື່ອງລະດັບຊາດ“ຊຸກຍູ້ການຮ່ວມມືດ້ານປ້ອງກັນຊາດປະກອບສ່ວນຢ່າງຕັ້ງໜ້າເຂົ້າໃນການພົວພັນຫວຽດນາມ-ກໍາປູເຈຍ" ກອງປະຊຸມສະພາວິທະຍາສາດ ແລະເຕັກໂນໂລຢີ ຕີລາຄາຄຸນນະພາບຫົວເລື່ອງລະດັບຊາດ“ຊຸກຍູ້ການຮ່ວມມືດ້ານປ້ອງກັນຊາດປະກອບສ່ວນຢ່າງຕັ້ງໜ້າເຂົ້າໃນການພົວພັນຫວຽດນາມ-ກໍາປູເຈຍ"

​ພິທີມອບລາງວັນການປະກວດ "ໃຫ້ຂອງທີ່ລະນຶກເລົ່າເລື່ອງ" ໂດຍວາລະສານຍຸກສະໄໝ (ອົງການ​ຂອງ ສະຫະ​ພັນ​ບັນດາ​ອົງການຈັດຕັ້ງ​ມິດຕະພາບ​ຫວຽດນາມ) ​ໄດ້​ສົມທົບ​ກັບ​ສະຖານທູດ ສາທາລະນະ​ລັດ ປະຊາທິປະ​ໄຕ ປະຊາຊົນ​ລາວ ປະຈຳ ຫວຽດນາມ, ສະມາຄົມ​ມິດຕະພາບ ຫວຽດນາມ - ລາວ, ສະມາຄົມ​ມິດຕະພາບ ລາວ - ຫວຽດນາມ ຈັດຕັ້ງໃນວັນ​ທີ 13 ທັນວາ ​ໄດ້​ຕ້ອນຮັບ​ແຂກ​ພິ​ເສດ​ຈຳນວນ​ໜຶ່ງ. ໃນນັ້ນເປັນຜູ້ຂຽນ 2 ທ່ານ ທີ່ໄດ້ຮັບລາງວັນທີ 1 ຂອງການປະກວດ - ທ່ານ ຄໍາແກ້ວ ວົງພິລາ ອະດີດຫົວໜ້າພະແນກການຕ່າງປະເທດ ແຂວງວຽງຈັນ (ລາວ); ທ່ານ ຈ໊າງລາວຫຼື (ຊາວ​ເຜົ່າມົ້ງ, ຈາກ​ບ້ານ​ລາວ​ໂຄ 1, ຕາ​ແສງ​ພຽງຄ່ວາຍ, ເມືອງ​ອຽນ​ເຈົາ, ແຂວງ​ເຊີນ​ລາ) ແລະ ທ່ານ ເຈີ່ນ​ວັນ​ຖັ໊ງ, ລູກ​ຊາຍ​ຂອງ​ຜູ້ຂຽນ ເຈີ່ນ​ວັນ​ຕຸກ, ໄດ້​ຮັບ​ລາງວັນ​ທີ 2 ໃນ​ການ​ປະ​ກວດ​ຄັ້ງ​ນີ້.

ທ່ານເອກອັກຄະລັດຖະທູດວິສາມັນຜູ້ມີອຳນາດເຕັມ ແຫ່ງສາທາລະນະລັດ ປະຊາທິປະໄຕ ປະຊາຊົນລາວ ປະຈຳ ຫວຽດນາມ ແສງເພັດ ຮຸ່ງບຸນຍວງ ແລະ ທ່ານ ເຈີ່ນວັນຕຸ໊ຍ, ປະທານສະມາຄົມມິດຕະພາບ ຫວຽດນາມ - ລາວ ໄດ້ມອບລາງວັນທີ 1 ໃຫ້ຜູ້ຂຽນ ຄຳແກ້ວ ວົງພິລາ ແລະ ຈ໊າງລາວຫຼື. ພາບ: ທູຮ່າ

ການເຕົ້າໂຮມທີ່ມະຫັດສະຈັນ

ກ່ອນໜ້ານີ້ 53 ປີ ໃນສະໄໝສົງຄາມວຸ້ນວາຍ ຢູ່ລາວ, ເດັກນ້ອຍນັກຮຽນລາວ ຫຼາຍຄົນໄດ້ອົບພະຍົບໄປຫວຽດນາມ. ບັນດາເດັກນ້ອຍໄດ້ຮັບການລ້ຽງດູຈາກ ຄອບຄົວຊາວຫວຽດນາມ, ເຊິ່ງຕົ້ນຕໍແມ່ນຊາວກະສິກອນບາກບັ່ນໝັ່ນ ພຽນໃນໄລຍະສົງຄາມ ໄດ້ຮັບເປັນລູກຮັກ, ເຊິ່ງໄດ້ພາມາຢູ່ນຳຄອບຄົວ. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຢູ່ຮ່ວມກັນຄືຄົນໃນຄອບຄົວດຽວກັນ. ໃນນັ້ນມີເດັກຊາຍຄົນໜຶ່ງ ຊື່ວ່າ: ຄຳແກ້ວ ວົງພິລາ ດຳລົງຊີວິດຢູ່ແຂວງຊຽງຂວາງ (ລາວ) ມາຢູ່ນຳຄອບຄົວຂອງທ່ານ ເຈີ່ນວັນຕຸກ (ເຂດ 3, ຕາແສງດ່າວຊາ, ເມືອງ ແທງທຸຍ, ແຂວງ ຟູເຖາະ). ພາຍຫຼັງສັນຕິພາບ ແລະ ການປົດປ່ອຍຢູ່ ທັງສອງປະເທດແລ້ວ, ທ່ານ ຄໍາແກ້ວ ວົງພິລາ ໄດ້ກັບຄືນປະເທດລາວ. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ສູນເສຍການຕິດຕໍ່ກັນ ແລະ ກັນນັບຫຼາຍສິບປີ. ຜ່ານຮູບຖ່າຍພ້ອມກັບຄອບຄົວພໍ່ແມ່ຮັກໃນປີ 1969 ແລະ ບາງຂໍ້ມູນທີ່ຈື່ຈໍາໄດ້ ແລະ ສົ່ງເຖິງການປະກວດ “ໃຫ້ຂອງທີ່ລະນຶກເລົ່າເລື່ອງ”, ລູກຮັກຊາວລາວ ຄໍາແກ້ວ ວົງພິລາ ໄດ້ພົບເຫັນພໍ່ແມ່ອ້າຍນ້ອງຮັກຢູ່ຂອງຕົນຢູ່ຫວຽດນາມ. ທັງພໍ່ແມ່ ແລະ ລູກຮັກລ້ວນແຕ່ຍາດໄດ້ລາງວັນສູງໃນການປະກວດຄັ້ງນີ້ ເຊິ່ງ ເຂົາເຈົ້າຂຽນກ່ຽວກັບຊີວິດ ແລະ ຄວາມຊົງຈຳໃນຊຸມປີຂອງເຂົາເຈົ້າດໍາລົງ ຊີວິດຢູ່ຮ່ວມກັນ. ໃນໄລຍະເຄິ່ງສັດຕະວັດທີ່ຫ່າງກັນ, ບາງເທື່ອບໍ່ຮູ້ຂ່າວຄາວ ຂອງກັນ, ມື້ນີ້ ຢູ່ຮ່າໂນ້ຍ, ຫວຽດນາມ ໃນລະດູໜາວທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມ ອົບອຸ່ນ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ພົບປະກັນອີກເທື່ອໜຶ່ງ ແລະ ນຳມາໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ ເຫັນເຊິ່ງບັນດາພະຍານຫຼັກຖານອັນສະຫງ່າງາມ ແລະ ຄວາມມະຫັດສະຈັນ ຂອງຄວາມໝາຍນໍ້າໃຈມິດຕະພາບປະຊາຊົນຫວຽດນາມ - ລາວ.

ຮູບ​ພາບ​ລູກ​ຮັກລາວ​ສາມ​ຄົນ​ຖ່າຍ​ກັບ​ຄອບ​ຄົວ​ຂອງ​ທ່ານ ເຈີ່ນ​ວັນ​ຕຸກ. ໃນຮູບ, ທ່ານ ຄຳແກ້ວ ຢືນຢູ່ຂ້າງພໍ່ຕຸກ.

ແບ່ງປັນ​ທີ່​ພິທີ​ມອບ​ລາງວັນ, ທ່ານ ຄຳ​ແກ້ວ ວົງ​ພິລາ ​ໃຫ້​ຮູ້​ວ່າ: ​ໃນ​ຫຼາຍ​ກວ່າ​ເຄິ່ງສັດຕະວັດ​ແລ້ວ, ລາວ​ຍັງ​ຄົງ​ຮັກສາ​ບັນດາ​ຂອງທີ່​ລະນຶກທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍ​ຄວາມ​ຮັກ​ແພງ​ຂອງ​ບັນດາຄອບຄົວ​ຫວຽດນາມ. ນັ້ນ​ແມ່ນ​ບັດ​ອວຍພອນ​ປີ​ໃໝ່​ຂອງ​ເອື້ອຍ ຊວນກີມ, ຮູບ​ແຕ້ມ​​ດ້ວຍ​ມື​ຂອງ​​ນ້ອງຊາຍຂອງເພິ່ນ ​ແລະ ຮູບ​ພາບ​ທີ່​ໄດ້​ຖ່າຍ​ຢູ່​ກັບ​ຄອບຄົວ​ຂອງ​ພໍ່ ເຈີ່ນວັນຕຸກ.

ຄອບຄົວ​ຂອງ​ເອື້ອຍ ຊວນກີມ ​ແມ່ນ​ບ່ອນ​ທຳ​ອິດ​ທີ່​ທ່ານ ​ຄຳ​ແກ້ວ ວົງ​ພິລາ ​ໄດ້​ໄປ​ເມື່ອ​ຖືກ​ຍົກຍ້າຍ​ໄປ​ຫວຽດນາມ.

ຂອງທີ່ລະນຶກ​ພິ​ເສດ​ອີກ​ແມ່ນ ຮູບ​ພາບ​ທ່ານ ​ຄຳ​ແກ້ວ ວົງ​ພິລາ ຖ່າຍ​ກັບ​ຄອບ​ຄົວ​ຂອງ​ພໍ່ເຈີ່ນວັນຕຸກ, ແມ່​​ມາ​ຍ​ຢູ່​ຕາ​ແສງດ່າວຊາ, ເມືອງແທງທຸຍ, ແຂວງ​ວິ້ງ​ຟູ (ປະຈຸບັນ​ແມ່ນ​ແຂວງ​ຟູ​ເຖາະ) ເມື່ອ​ປີ 1969. ນີ້​ແມ່ນ​ຄອບ​ຄົວເມື່ອ​ຂອງ​ເດັກ​ຊາຍ​ຄຳ​ແກ້ວ ວົງພິລາ ແລະ ​ເພື່ອນ​ລາວ​ອີກ​ສອງ​ຄົນ ​ຄື: ບຸນ​ລັບ ​ແລະ ບຸນ​ເພັງ ​ໄດ້ມາຢູ່ນໍາກັນ.

“ເມື່ອນັ້ນພວກຂ້າພະເຈົ້າ​ມີ​ອາຍຸ​ແຕ່ 12-13 ປີກໍ​ມາ​ຢູ່​ນຳ​ພໍ່​ຕຸກ ແລະ​ ແມ່​​ມາ​ຍ, ​ເຖິງ​ວ່າ​ພວກ​ເຮົາ​ຈະ​ແຕກ​ຕ່າງ​ກັນ​ທາງ​ຊົນ​ເຜົ່າ, ​ແຕ່​ພໍ່​ແມ່​ກໍ​ຮັກແພງ​ພວກ​ຂ້າພະເຈົ້າຄືດັ່ງ​ລູກ​ຂອງ​ຕົນ, ພໍ່​ແມ່​ກໍ່​ກະຕືລືລົ້ນ​ສອນ​ພວກ​ຂ້າພະເຈົ້າ​ທຸກ​ຄົນແຕ່ລະຄໍາເວົ້າ, ທຸກໆປະໂຫຍກ, ວິຖີຊີວິດໃນຄອບຄົວ, ນັ້ນເປັນຄວາມຊົງຈໍາທີ່ສຸດຍອດທີ່ສຸດສໍາລັບຂ້າພະເຈົ້າ”, ທ່ານ ຄໍາແກ້ວ ວົງພິລາ ກ່າວດ້ວຍຄວາມຕື້ນຕັນໃຈ.

ທ່ານ ເຈີ່ນ​ວັນ​ຖັ໊ງ, ລູກ​ຊາຍ​ຂອງ​ທ່ານ ເຈີ່ນ​ວັນຕຸກ ແບ່ງປັນທີ່​ພິ​ທີ​ມອບ​ລາງວັນ (ພາບ: ເຈືອງ​ຮົ່ງ).

ໄດ້ພົບປະກັບ “ອ້າຍແກ້ວ” ຄືນໃນພິທີມອບລາງວັນການປະກວດ “ໃຫ້ຂອງທີ່ລະນຶກເລົ່າເລື່ອງ, ທ່ານ ເຈີ່ນ​ວັນ​ຖັ໊ງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ ໂດຍຜ່ານການປະກວດ ໃຫ້ຂອງທີ່ລະນຶກເລົ່າເລື່ອງ, ຄອບຄົວຂອງເພິ່ນຈຶ່ງສາມາດເຊື່ອມຕໍ່ຫາອ້າຍແກ້ວຄືນໃຫມ່ໄດ້ ພາຍຫຼັງ 10 ກວ່າປີທີ່ຫ່າງຈາກກັນ. ນີ້ແມ່ນຄວາມສຸກອັນຍິ່ງໃຫຍ່ສໍາລັບຄອບຄົວຂອງລາວ.

ຂອງທີ່ລະນຶກລະນຶກເຖິງຜູ້ນຳການປະຕິວັດລາວ

​ເມື່ອ​ອາຍຸ 84 ປີ, ທ່ານ​ ຈ໊າງລາວຫຼື ຍັງ​ຈື່​ຈຳ​ວັນ​ເວລາ​ທີ່​ລາວ​ມີ​ອາຍຸ 10 ປີ​ໄດ້​ເດີນ​ຕາມ​​ພໍ່ເຂົ້າ​ປ່າ​ເພື່ອ​ເອົາ​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃຫ້​ປະທານ​ ໄກສອນ ພົມວິຫານ. ປີ 1948, ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ແລະ ກອງໂຄສະນາອົບຮົມພາກເໜືອຂອງລາວ ໄປບ້ານ ພຽງຊາ (ຕໍ່ມາປ່ຽນຊື່ເປັນບ້ານລາວໂຄ) ເພື່ອປະຕິບັດກໍ່ສ້າງຮາກຖານ ການປະຕິວັດ, ຈາກນັ້ນໄດ້ພັດທະນາເປັນຖານທີ່ໝັ້ນການປະຕິວັດຫຼາຍແຫ່ງ ໃນດິນແດນລາວ, ຕ້ານພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນຝຣັ່ງ.

ຕາມ​ພໍ່​ຂອງ​ທ່ານ ​ຈ໊າງລາວຫຼື - ພໍ່ເຖົ້າ ຈ໊າງ​ລາວ​ໂຄ, ເລົ່າວ່າ ໃນໄລຍະເບື້ອງຕົ້ນ​ທ່ານ ​ໄກສອນ ພົມ​ວິ​ຫານ ​ໄດ້ມາ​ອາ​ໄສ​ຢູ່​ຖ້ຳເຖິມເມ໊ (ຫ່າງ​ຈາກ​ບ້ານ​ລາວ​ໂຄ​ປະມານ 7 ກິ​ໂລ​ແມັດ).

“ໃນໄລຍະນັ້ນ, ພູຜາປ່າໄມ້ມີຄວາມຕຶບໜາ, ການເດີນທາງຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກ, ຂ້າພະເຈົ້າມັກຈະໄປນຳພໍ່ ຖືອາຫາໄປໃຫ້ ລຸງ ໄກສອນ ແລະ ກອງໂຄສະນາພາກເໜືອຂອງລາວ ເພື່ອຫຼີກລ່ຽງການກວດພົບຂອງສັດຕູ, ເວລາເຮົາໄປ ກໍໄດ້​ນຳ​ເອົາຈົກໄປນຳຕະຫຼອດ ​​ເພື່ອ​ຖືກຖາມ ກໍຈະຕອບວ່າ ​ເອົາ​ອາຫານ​ໄປ​ໃຫ້​ຄອບຄົວ​ຢູ່​ໄຮ່”, ທ່ານ​ ຈ໊າງລາວຫຼື ໃຫ້ຮູ້​.

ເວລາຕໍ່ມາ, ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ໄດ້ຍ້າຍໄປອາໄສຢູ່ກັບຄອບຄົວຂອງ ທ່ານ ຈ໊າງລາວຫຼື. ໃນ​ການດໍາລົງຊີວິດ​ປະ​ຈຳ​ວັນ, ສະ​ມາ​ຊິກ​ໄດ້​ຄ່ອຍໆ​ສະ​ໜິດ​ສະ​ໜົມ​ກັບ​ປະ​ທານ ​ຄື​ກັບ​ສະ​ມາ​ຊິກ​ໃນ​ຄອບ​ຄົວດຽວກັນ.

ໝໍ້ຕົ້ມນ້ຳ, ໝໍ້ທອງ, ໝໍ້ກະທະ ແລະ ຄົກໂມ້ ແມ່ນເຄື່ອງໃຊ້ຂອງຄອບຄົວ ທ່ານ ຈ໊າງລາວຫຼື ນໍາໃຊ້ເພື່ອຮັບໃຊ້ຜູ້ນຳການປະຕິວັດລາວ ແລະ ບັນດາເພື່ອນມິດສະຫາຍຂອງຕົນ ໃນໄລຍະປີ 1948-1951. ຕໍ່​ມາ, ເມື່ອ​ຫໍ​ປູສະນີຍະສະຖານການປະຕິວັດຫວຽດ-ລາວ ​ໄດ້​ເປີດ​ຢູ່​ບ້ານ ລາວ​ໂຄ ​ໃນ​ປີ 2017, ຄອບຄົວ​ທ່ານ ຈ໊າງລາວຫຼື ​ໄດ້​ມອບບັນດາ​ເຄື່ອງ​ລະນຶກ​ນີ້​ໃຫ້​ຍັງ​ຫໍໍ​ດັ່ງກ່າວ ​ເພາະວ່າ ນັ້ນ​ເປັນ​ພະຍານ​ຫຼັກ​ຖານ​ແຫ່ງ​ຄວາມ​ເອກອ້າງ​ທະ​ນົງ​ໃຈ ​ແລະ ​ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຈົງ​ຮັກ​ພັກດີ.

ບູນມີ

ເຫດການ