 |
ທ່ານພົນຈັດຕະວາ ຮວິ່ງດັກເຮືອງ
ເຖິງວ່າ ອາຍຸ 100 ປີ ແລ້ວກໍຕາມ ແຕ່ສຽງເວົ້າຂອງເພິ່ນຍັງດັ່ງສະໜັ່ນ. ຕາທັງສອງຍັງເຫຼື້ອມແວວວາວ ເມື່ອເລົ່າຄືນແຕ່ລະຄວາມຊົງຈຳກ່ຽວກັບໄລຍະແຫ່ງການສູ້ຮົບຂອງຕົນໃນໄລຍະປະຕິບັດໜ້າທີ່ສາກົນ ຢູ່ລາວ.
“ເພື່ອບຽດເຂົ້າໄປໃນບັນດາຖານທີ່ໝັ້ນ ເຊິ່ງສັດຕູຢຶດຄອງນັ້ນ, ເຮົາຕ້ອງມີວິທີຕີເປັນຫຼາຍຊັ້ນ, ຈັດຕັ້ງຮອບປິດລ້ອມຫຼາຍຮອບ ເພື່ອສາມາດຈັບຕົວສັດຕູໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດ, ໝາຍຄວາມວ່າ ແມ່ນຍົກຍ້າຍກຳລັງບຸກໂຈມຕີ, ກຳລັງຫຼັກແຫຼ່ງເຂົ້າໄປເຂດຈຸດສຸມ ແຕ່ກໍເພື່ອແນໃສ່ເຮັດໃຫ້ສັດຕູຢ້ານກົວ ແລະ ແລ່ນໜີ ເວລານັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງຈັບຕົວສັດຕູຢູ່ນອກເຂດປິດລ້ອມເອົາ. ບັ້ນຮົບໃດກໍດັບສູນ ແລະ ຈັບຕົວສັດຕູໄດ້ເປັນຈຳນວນຫຼາຍ, ແຕ່ບັ້ນຮົບ ກູກຽດ ແມ່ນບັ້ນຮົບໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນທົ່ວປະເທດລາວ ເຊິ່ງຈັບຕົວຊະເລີຍເສິກໄດ້ຈຳນວນ 3.200 ຄົນ”.
 |
ທ່ານຮວິ່ງດັກເຮືອງ ເລົ່າຄືນໄລຍະແຫ່ງການເຄືື່ອນໄຫວປະຕິວັດຂອງຕົນ
ພາຍຫຼັງ ອາເມລິກາ ດຳເນີນສົງຄາມພາກສ່ວນ ຈັບຕົວປະຊາຊົນລາວ, ທູບຕີປະຊາຊົນລາວ ພາໄປເຖິງຍຸດທະສາດພາກຕາເວັນຕົກຂອງຫວຽດນາມຖືກຂູ່ເຂັນ, ດ້ວຍປະສົບການໃນການຕີໄຊຊະນະ ອາເມລິກາ ໃນບັ້ນຮົບ Plei Me ຢູ່ເຂດ ໄຕງວຽນຂອງຫວຽດນາມ ເມື່ອປີ 1965, ທ່ານນາຍພົນ ຮວິ່ງດັກເຮືອງ ພ້ອມດ້ວຍຄະນະປະຕິບັດງານ ພິເສດແມ່ນມີພຽງແຕ່ 40 ຄົນເທົ່ານັ້ນ, ໂດຍທ່ານພົນເອກ ຫວໍງວຽນຢາບ ຊີ້ນຳໂດຍກົງສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ, ບອກເຕືອນ, ມອບໜ້າທີ່ໂດຍກົງໃຫ້ນຳສົ່ງທະຫານອາສາສະໝັກເພີ່ມໄປຊ່ວຍເຫຼືອປະເທດ ລາວ ເພື່ອນບ້ານ. ໄລຍະແຕ່ປີ 1965 – 1975 ແມ່ນໄລຍະທີ່ດຸເດືອດທີ່ສຸດຢູ່ປະເທດລາວ ແລະ ກໍແມ່ນໄລຍະທີ່ນາຍພົນ ຮວິ່ງດັກເຮືອງ ຮັບຜິດຊອບ, ຢູ່ປະເທດລາວມີທັງໝົດ 7 ບັ້ນຮົບ ໃນນັ້ນ 5 ບັ້ນຮົບ ໂດຍ ນາຍພົນ ຮວິ່່ງດັກເຮືອງ ເປັນກໍາມະການການເມືອງກອງທະຫານອາສາສະໝັກຫວຽດນາມ. ທ່ານເອງ ກໍໄດ້ຜ່ານການລົ້ມຫາຍຕາຍຈາກເປັນຫຼາຍຄັ້ງ. ເລົ່າຮອດຕອນນີ້, ນໍ້າຕາໄຫຼ, ທ່ານຄິດຮອດໝູ່ຮ່ວມກົມກອງ, ຜູ້ຊ່ວຍວຽກ, ທ້າວເລຂາ - ຜູ້ຄົນທີ່ໄດ້ເສຍສະຫຼະຊີວິດໃນສະໜາມຮົບ ກູກຽດ ເມື່ອປີ 1969.
“ມີຄົນເສຍຊີວິດເປັນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍ, ນັບທັງພະນັກງານ, ນາຍທະຫານ. ຂ້າພະເຈົ້າເອງກໍຫວິດຕາຍ 3 ເທື່ອ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນໃນບັ້ນຮົບ ກູກຽດ. ເຂົ້າໄປຢູ່ໃນຖໍ້າແລ້ວ ແຕ່ສັດຕູຖີ້ມລູກລະເບີດຢູ່ພາຍນອກ ແລ້ວຟົ້ງປ່ຽງສາກກະສູນເຂົ້າໄປໃນຖໍ້າ, ຜູ້ໂຊກດີກໍລອດຕາຍ, ຜູ້ບໍ່ໂຊກດີກໍເສຍຊີວິດ. ເວົ້າລວມແລ້ວ, ສົງຄາມດຸເດືອດຫຼາຍ. ແຕ່ກີ້ແຕ່ກ່ອນ, ປູ່ຍາຕາຍາຍ ມີຄໍາເວົ້າທີ່ວ່າ ເມື່ອໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການຕໍ່ສູ້ແມ່ນມີໜ້ອຍຄົນກັບຄືນມາ”.
ຊຸມວັນເດືອນປີທີ່ເຄື່ອນໄຫວຢູ່ປະເທດລາວ, ນັກຮົບອາສາສະໝັກແຕ່ລະຄົນເມື່ອມີສັດຕູຕ້ອງຕໍ່ສູ້, ເມື່ອມີຄວາມສະຫງົບແລ້ວກໍຊ່ວຍປະຊາຊົນສ້ອມແປງເຮືອນຊານບ້ານຊ່ອງ, ປູກຜັກພືດ... ດໍາລົງຊີວິດຢູ່ຮ່ວມກັນກັບພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ອງປະຊາຊົນລາວບັນດາເຜົ່າ, ນັກຮົບອາສາສະໝັກຫຼາຍຄົນ ເຖິງວ່າອາຍຸຍັງໜຸ່ມແໜ້ນ, ຍັງບໍ່ທັນມີຄອບຄົວກໍຕາມ ແຕ່ກໍຫ້າວຫັນເຂົ້າໄປຊ່ວຍແມ່ຍິງລາວເມື່ອເຂົາເຈົ້າເກີດລູກ ເໝືອນດັ່ງແມ່ນໜ້າທີ່ຂອງຕົນ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ວິວັດທະນາການຂົນຂວາຍກໍມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກລໍາບາກທີ່ສຸດ, ເພາະວ່າຖ້າຫາກຂົນຂວາຍພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ອງໄດ້ນັ້ນ ກໍຕ້ອງເຂົ້າໃຈຮີດຄອງປະເພນີຂອງເຂົາເຈົ້າ. ທ່ານຫວນຄືນບັນດາວັນເດືອນປີທີ່ຢູ່ເຂດພູພຽງ ບໍລະເວນວ່າ:
“ຕາມຮີດຄອງປະເພນີຂອງເຂົາເຈົ້າແລ້ວ, ເມື່ອໄປໄຫວ້ອາໄລຜູ້ເສຍຊີວິດ ແມ່ນຕ້ອງເອົາເຂົ້າໜຽວ, ຊີ້ນ ຍັດເຂົ້າໃນປາກ, ຄົນຕາຍກິນບໍ່ໄດ້ ແມ່ນຜູ້ມາໄຫວ້ອາໄລຕ້ອງກິນ. ອັນນີ້ ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ຂ້ອຍຮັກແພງເຈົ້າ, ເປັນຈິດໜຶ່ງໃຈດຽວ, ຍາມເປັນກໍຄືຍາມຕາຍ ແລະ ອ້າຍນ້ອງທະຫານອາສາສະໝັກກໍເຮັດຄືແນວນັ້ນ. ຄອບຄົວ, ຍາດຕິພີ່ນ້ອງຜູ້ເສຍຊີວິດ ຖືຄົນຫວຽດ ຄືຍາດຕິພີ່ນ້ອງຂອງເຂົາເຈົ້າ, ທະຫານເວົ້າອີ່ຫຍັງກໍຕ້ອງຮັບຟັງ, ທະຫານໃຈດີຫຼາຍ ແລະ ເຂົາເຈົ້າມາເຄື່ອນໄຫວເພື່ອພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ອງຄົນລາວເຮົາຊື່ໆ ບໍ່ໄດ້ມີຈຸດປະສົງຫຍັງດອກ. ນັບແຕ່ນັ້ນມາ, ວຽກງານຂົນຂວາຍກໍສະດວກກວ່າຫຼາຍ, ເມື່ອເຂົາເຈົ້າເຈັບເປັນ,ເຮົາປົວໃຫ້, ເອົາຢາໄປໃຫ້ ເຂົາກໍສໍາຜັດໄດ້ເຖິງນໍ້າໃສໃຈຈິງຂອງເຮົາ ແລະ ຜູ້ຄົນດັ່ງກ່າວ ກໍ່ໄດ້ມີການປະກອບສ່ວນແທດຈິງຫຼາຍຢ່າງເຂົ້າໃນວຽກງານຊອກຫາ ແລະ ທ້ອນໂຮມອັດຖິອ້າຍນ້ອງທະຫານອາສາສະໝັກ ແລະ ນັກຊ່ຽວຊານຫວຽດນາມຢູ່ລາວໃນປັດຈຸບັນ”.
 |
ຮູບຖ່າຍການນໍາພັກ, ລັດ ລາວ ແລະ ຫວຽດນາມ ພົບປະກັບທ່ານ ຮວິ່ງດັກເຮືອງ
ໃນຊຸມວັນເດືອນປີຕໍ່ສູ້ຢ່າງລໍາບາກກາກກໍານັ້ນ, ນໍ້າໃຈຂອງທະຫານອາສາສະໝັກຫວຽດນາມ ແລະ ຜູ້ບັນຊາການທະຫານຂອງລາວ ຍາມໃດກໍອົບອຸ່ນ ດ້ວຍການຢ້ຽມຢາມໄປມາຫາສູ່ເຊິ່ງກັນແລະກັນຢູ່ນອກສະໜາມຮົບຄັ້ງຕ່າງໆ. ເກືອໜ້ອຍໜຶ່ງ ຫຼື ໝາກສີດາ, ໝາກເຜັດ ທີ່ເກັບມາໄດ້ຕາມທາງກໍສາມາດກາຍເປັນຂອງຕ້ອນຂອງຝາກໃຫ້ກັນໄດ້. ສ່ວນບັນດາເພື່ອນມິດສະຫາຍລາວ ກໍຕອບຄືນດ້ວຍໝາກເຟືອງ, ໝາກເຜັດ ແລະ ເກືອ ເພື່ອຕ້ອນຮັບບັນດາເພື່ອນມິດສະຫາຍຫວຽດນາມ”. ນັ້ນແມ່ນນໍ້າໃຈແບບພິເສດ ໂດຍໄດ້ສະແດງຜ່ານຄໍາເວົ້າທີ່ວ່າ “ເຂົ້າເມັດຫັກ, ຜັກແບ່ງເຄິ່ງ”.
“ພົບປະກັນໃນສະຖານະການທີ່ຫຍຸ້ງເຍືອງຍາກຊາຄືແນວນີ້, ເປັນການພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າ ພວກເຮົາຮ່ວມຂຸມຕະຄອງອັນດຽວກັນ, ເປັນຕາຍນໍາກັນ. ນັ້ນແມ່ນຄວາມຊົງຈໍາທີ່ດີ ແລະ ເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບການຮ່ວມສໍາພັນສູ້ຮົບລະຫວ່າງຫວຽດນາມ - ລາວ”.
10 ປີມີໜ້າໃນທຸກສະໜາມຮົບຂອງປະເທດລາວເພື່ອນມິດ, 10 ປີ ແຫ່ງການປ່ຽນແປງ ກໍາລັງໃຫ້ແກ່ລາວ, ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ປະເທດລາວ ສາມາດບືນຕົວຂຶ້ນດ້ວຍຕົນເອງ ເພື່ອຍາດເອົາອໍານາດການປົກຄອງຄືນມາໃນເດືອນທັນວາ 1975. ດ້ວຍບັນດາການປະກອບສ່ວນອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃຫ້ແກ່ໜ້າທີ່ສາກົນອັນສູງສົ່ງ, ປີ 1975 ທ່ານໄດ້ຮັບການເລື່ອນຊັ້ນເປັນພົນຈັດຕະວາ, ຮັບດໍາລົງຕໍາແໜ່ງເປັນຜູ້ບັນຊາ ທັງເປັນກໍາມະການການເມືອງກອງທະຫານອາສາສະໝັກຫວຽດນາມ ຊ່ວຍເຫຼືອ ລາວ. ປັດຈຸບັນ, ດ້ວຍຖານະບົດບາດເປັນ ຫົວໜ້າຄະນະຕິດຕໍ່ພົວພັນທົ່ວປະເທດ ທະຫານອາສາສະໝັກ ແລະ ນັກຊ່ຽວຊານຫວຽດນາມ ຊ່ວຍເຫຼືອ ລາວ, ທ່ານສືບຕໍ່ປະກອບສ່ວນນໍາການພົວພັນດັ່ງກ່າວໃຫ້ກາຍເປັນສັນຍາລັກຂອງນໍ້າໃຈສາມັກຄີ, ໄມຕີຈິດມິດຕະພາບແບບພິເສດລະຫວ່າງ ຫວຽດນາມ - ລາວ./.
（ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ： vovworld.vn）
