| ນັກສຶກສາລາວ, ກຳປູເຈຍ ສະຫງ່າງາມໃນຊຸດອ໋າວຢ່າຍປະຈໍາຊາດຂອງຫວຽດນາມ | |
| ໂງ ແທັງເວິນ ໃນຊຸດຍາວປະຈຳຊາດອັນເກົ່າແກ່ຂອງຫວຽດນາມ (ອ໋າວຢ່າຍ)ໃນງານມະໂຫລານ ຮູບເງົາສາກົນ ຢູ່ ຮ່າໂນ້ຍ. |
 |
| ຊຸດອ໋າວຢ່າຍນີ້ແມ່ນຊຸດອາພອນທີ່ແມ່ຂອງນັກຮ້ອງ ບຸ່ຍຕ໋ວນຫງອກ ມອບໃຫ້ |
ຄວາມຮັກມັກນັ້ນນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນຢູ່ໃນຕົວຂ້າພະເຈົ້າເອງ ຈົນມາຮອດຕອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລຢູ່ຫວຽດນາມ ແລະ ມີໂອກາດຄອບຄອງອ໋າວຢ່າຍຜືນໜື່ງທີ່ເປັນຂອງຕົນສະເພາະ.
ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຈື່ໄດ້ດີວ່າ ນັ້ນແມ່ນມື້ໜຶ່ງທີ່ອາກາດຂ້ອນຂ້າງໜາວ ຂອງລະດູໜາວ ໃນເດືອນຕຸລາ ປີ 2020, ເມື່ອນັ້ນ ນັກຮ້ອງ ບຸ່ຍຕ໋ວນຫງອກ - ໝູ່ຄົນໜື່ງທີ່ເປັນຊາວຫວຽດນາມ ໄດ້ເຊີນຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າຮ່ວມເປັນນັກສະແດງໃນ MV “ສາວວຽງຈັນ”. ນີ້ແມ່ນຄັ້ງທຳອິດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການສະແດງໃນບົດເພງທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມສາມັກຄີ, ມິດຕະພາບ ຫວຽດນາມ - ລາວ ແລະ ໄດ້ເຮັດວຽກກັບທີມງານທີ່ເປັນຄົນຫວຽດທັງໝົດ ສະນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນຫຼາຍ. ແຕ່ວ່າໃນຕະຫຼອດ 3 ວັນເຮັດວຽກຢູ່ບັນດາສະຖານທີ່ຂອງຮ່າໂນ້ຍ ແລະ ກວາງນິງ ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ຮັບການດູແລຢ່າງສຸດອົກສຸດໃຈຈາກບັນດາສະມາຊິກຂອງທີມງານ ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າຕົນເອງຄືກໍາລັງໄດ້ຢູ່ນຳຄອບຄົວ.
ພິເສດ, ເມື່ອຖ່າຍທຳ MV ສຳເລັດ, ແມ່ ຫງວຽນທິຮົ່ງເລີ້ຍ (ຮະລອງ, ກວາງນິງ) - ເຊິ່ງເປັນແມ່ຂອງຕ໋ວນຫງອກ ກໍໄດ້ມອບອ໋າວຢ່າຍໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຊຸດໜຶ່ງ. ຊຸດອ໋າວຢ່າຍນີ້ ມີສີສົ້ມອ່ອນໆທີ່ໄດ້ເຮັດຈາກວັດຖຸດິບທີ່ເປັນແພກໍາມະຫຍີ່, ອ່ອນນຸ່ມ. ເທື່ອທຳອິດທີ່ເຫັນຊຸດອ໋າວຢ່າຍນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າກໍມັກທີ່ສຸດ ແລະ ໄດ້ແບ່ງຄວາມຮັກໃຫ້ມັນເປັນພິເສດ.
ຊຸດອ໋າວຢ່າຍນີ້ແມ່ນຊຸດອາພອນທີ່ແມ່ເລີ້ຍຮັກມັກຫຼາຍ ແລະ ຖະນຸຖະໜອມ, ແຕ່ຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ພົບກັບຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວ, ລາວຕັດສິນໃຈວ່າຈະມອບໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເພື່ອແທນຄໍາຂອບໃຈຕໍ່ຄວາມພະຍາຍາມຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນການຖ່າຍ MV. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ກໍແມ່ນການແນະນຳໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ຈັກເຖິງຊຸດປະຈໍາຊາດຫວຽດນາມ.
ເມື່ອໄດ້ຮັບຊຸດອ໋າວຢ່າຍຈາກແມ່ເລີ້ຍ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າ ຊຸດອ໋າວຢ່າຍນີ້ແມ່ນນ້ຳໃຈຂອງແມ່ຍິງຄົນໜຶ່ງ, ຂອງຜູ້ເປັນແມ່ຄົນຫວຽດນາມ ມອບໃຫ້ຜູ້ທີ່ຕົນຮັກ ແລະ ເປັນຫ່ວງເປັນໃຍຄືລູກຫຼານຂອງຕົນ. ຄໍາຕັກເຕືອນຂອງແມ່ໃນເວລາມອບອ໋າວຢ່າຍ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຈື່ຈໍາຕະຫຼອດໄປ: "ລູກຈົ່ງຮັກສາສຸຂະພາບດີໆ, ຖ້າມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຍັງກໍສາມາດເວົ້າກັບແມ່, ບໍ່ຕ້ອງອາຍ". ເພາະຢູ່ບ່ອນທີ່ຢູ່ໄກບ້ານ, ຢູ່ໄກຈາກຄອບຄົວ, ແຕ່ໄດ້ຮັບຄວາມດູແລ ແລະ ໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈ ແມ່ນມີຄ່າທີ່ສຸດ.
ເພາະຮັກມັກຫຼາຍ, ໃນລະຫວ່າງງານສະຫຼຸບສົກຮຽນ 2020 ຂອງມະຫາວິທະຍາໄລເຕັກໂນໂລຊີ ຄົມມະນາຄົມ ແລະ ຂົນສົ່ງ - ເຊິ່ງເປັນບ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າກໍາລັງຮຽນຢູ່, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເລືອກນຸ່ງຊຸດອ໋າວຢ່າຍນີ້. ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າປະທັບໃຈເປັນພິເສດແມ່ນເວລາທີ່ຂ້າພະເຈົ້ານຸ່ງຊຸດອ໋າວຢ່າຍ, ຄືວ່າມີແຮງດຶງດູດທີ່ແປກໆປະກົດຢູ່ອ້ອມຕົວຂ້າພະເຈົ້າ, ເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ເຫັນຂ້ອຍ ຕ່າງກໍຍິ້ມໃຫ້ຢ່າງເປັນມິດ. ເຂົາເຈົ້າມາລົມກັບຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ໃຫ້ຄຳຍ້ອງຍໍຫຼາຍ.
ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ບໍ່ວ່າໃຜມາຫວຽດນາມ ກໍຈະເຫັນໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍວ່າ ອ໋າວຢ່າຍແມ່ນຊຸດອາພອນທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ຂອງແມ່ຍິງຫວຽດນາມ. ໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາເປັນນັກຮຽນມັດທະຍົມຕອນປາຍ, ມີອ໋າວຢ່າຍສີຂາວເປັນເຄື່ອງແບບຮຽນ. ໃນເວລາແຕ່ງງນ, ອ໋າວຢ່າຍແມ່ນຊຸດອາພອນທີ່ເຈົ້າສາວໄດ້ເລືອກນຸ່ງໃນວັນພິເສດຂອງຕົນ. ອາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ໃນທຸກເຫດການສຳຄັນຂອງແມ່ຍິງ, ອ໋າວຢ່າຍແມ່ນໄດ້ປະກົດຕົວສະເໝີ ແລະ ເຮັດໃຫ້ແມ່ຍິງເພີ່ມຄວາມສວຍງາມ, ເດັ່ນແຈ້ງ ແລະ ມີຄວາມສຸກທີ່ສຸດ.
ຂ້າພະເຈົ້າມັກເວົ້ານໍາໝູ່ວ່າ ເຫັນຜູ້ຍິງຄົນໃດນຸ່ງຊຸດອ໋າວຢ່າຍກໍງາມຫຼາຍ. ນັ້ນແມ່ນຄວາມນິຍົມ. ເຖິງວ່າມີຜູ້ຍິງຈໍານວນໜຶ່ງຂາດຄວາມໝັ້ນໃຈໃນຄວາມສູງ ແລະ ນ້ຳໜັກຂອງຕົນ, ແຕ່ອ໋າວຢ່າຍຄືວ່າມີວິທີເພື່ອເສີມ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເໝາະກັບທຸກຮູບຮ່າງຂອງທຸກຄົນ.
ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ອ໋າວຢ່າຍມີຄວາມດຶງດູດນັ້ນ ເພາະມັນບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນຊຸດອາພອນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງແມ່ນຮູບຕົວແທນຂອງວັດທະນະທຳ ແລະ ຈິດໃຈຂອງຊາດຫວຽດນາມ. ດັ່ງນັ້ນ, ອ໋າວຢ່າຍເໝືອນສາຍເຊືອກໜຶ່ງທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ຄວາມຮັກຂອງຂ້າພະເຈົ້າຕໍ່ ຫວຽດນາມ ໃຫ້ນັບມື້ນັບເລິກເຊິ່ງກວ່າອີກ.
ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ແມ່ຍິງຫວຽດນາມ ກໍຄືແມ່ຍິງລາວ, ຍາມໃດກໍມີຄວາມໝັ້ນໃຈ ແລະ ມີຄວາມຮູ້ສຶກພາກພູມໃຈໃນເວລາທີ່ນຸ່ງຊຸດພື້ນເມືອງປະຈໍາຊາດ. ຂ້າພະເຈົ້າເອງກໍຮູ້ສຶກໂຊກດີທີ່ໄດ້ຮັບທຶນການສຶກສາ ແລະ ມາຮຽນຢູ່ຫວຽດນາມ, ໄດ້ຕິດພັນກັບບັນດາເພື່ອນມິດທີ່ດີ, ວັດທະນະທຳທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະຂອງຫວຽດນາມ, ຄວາມຮັກແພງຕໍ່ຫວຽດນາມໃນຕົວຂ້າພະເຈົ້ານັບມື້ນັບຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະ ບໍ່ຮູ້ວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖືວ່າປະເທດນີ້ເປັນບ້ານເກີດເມືອງນອນແຫ່ງທີສອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າແຕ່ເມື່ອໃດ.
ຂ້າພະເຈົ້າກໍຫວັງວ່າ ຕົນເອງຈະກາຍເປັນຂົວເຊື່ອມຕໍ່ເພື່ອຊ່ວຍໂຄສະນາວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ຢູ່ລາວ ແລະ ວັດທະນະທຳລາວ ຢູ່ຫວຽດນາມ ໂດຍຜ່ານບັນດາຜະລິດຕະພັນທີ່ໃກ້ຊິດຄື ອ໋າວຢ່າຍ. ໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າກັບໄປລາວເພື່ອຢາມຄອບຄົວ, ຂ້າພະເຈົ້າຈະຊື້ຊຸດອ໋າວຢ່າຍອີກຈັກຊຸດເພື່ອມອບໃຫ້ແມ່ ແລະ ຍາດພີ່ນ້ອງ. ຂ້າພະເຈົ້າໝັ້ນໃຈວ່າ ທຸກຄົນຈະຮັກອ໋າວຢ່າຍຫວຽດນາມ ແລະ ຖະນຸຖະຫນອມມັນຄືທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດ.
ຫອມມາລາ
