| ຫວຽດນາມ ແລະອາເມລິກາ ມຸ່ງໄປເຖິງການສະເຫຼີມສະຫຼອງ 10 ປີແຫ່ງວັນສ້າງຕັ້ງການພົວພັນຄູ່ຮ່ວມມືຮອບດ້ານ | |
| ງານວາງສະແດງ ຮວ່າງຊາ, ເຈື່ອງຊາແມ່ນຂອງຫວຽດນາມ: ບັນດາພະຍານຫຼັກຖານປະຫວັດສາດ ແລະນິຕິກໍາ |
ທ່ານ ເລແຣວ ເປັນນັກຮົບອາສາສະໝັກຊ່ວຍການປະຕິວັດລາວ. ຕັ້ງແຕ່ມື້ທຳອິດທີ່ເຂົ້າເປັນທະຫານ, ທ່ານມີນິໄສການເກັບຮັກສາແຕ່ລະບົດຂ່າວ, ເຈ້ຍ ຫຼື ວັດຖຸສິ່ງຂອງທີ່ຄົນລາວມອບໃຫ້. ເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງຂອງທ່ານເວົ້າວ່າ ທ່ານ ປ້ຳໆ ເປີ໋ໆ, ແຕ່ສໍາລັບເພິ່ນມັນແມ່ນຄວາມຮັກ.
"ພິພິທະພັນ" ແຫ່ງຄວາມຮັກຕໍ່ປະເທດລາວ
ໃນຕອນຄ່ຳຂອງເດືອນສິງຫາ, ຜົວເມຍທ່ານ ເລແຣວ ຍັງອອກແຮງຈັດສິ່ງຂອງທີ່ຫຫຍຸ້ງເຫຍີງຢູ່ໃນເຮືອນນ້ອຍໆ.
ເຮືອນຂອງເພິ່ນ, ມີເນື້ອທີ່ທັງໝົດປະມານ 60-70m2, ແບ່ງອອກເປັນ 5 ຫ້ອງ. ຍົກເວັ້ນເຮືອນຄົວ, ພື້ນທີ່ທີ່ຍັງເຫຼືອຂອງເຮືອນສ່ວນຫຼາຍແມ່ນວາງສະແດງວັດຖຸ ແລະ ສໍາເນົາສເອກະສານ ເບິ່ງຄືວ່າລຽບງ່າຍ ແລະ ເກົ່າແກ່, ຖືກຈັດປະເພດຢ່າງລະອຽດ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນສໍາລັບການນໍາໃຊ້, ເຊິ່ງເພື່ອວາງສະແດງ.
ເຮືອນທີ່ລຽບງ່າຍ ຄ້າຍຄືຫ້ອງສະຫມຸດຂະຫນາດນ້ອຍ. ຢູ່ທີ່ນີ້ໄດ້ເກັບຮັກສາວັດຖຸພັນເກືອບ 60 ຢ່າງ, ປຶ້ມເກືອບ 1.000 ເຫຼັ້ມ ແລະ ໜັງສືພິມ 10.000 ກວ່າສະບັບກ່ຽວກັບລາວ, ໃນນັ້ນມີປຶ້ມທີ່ລໍ້າຄ່າ ຄື: “ປະຫວັດສາດການພົວພັນແບບພິເສດຫວຽດນາມ - ລາວ” ຫຼື ປຶ້ມສອງພາສາກ່ຽວກັບການພົວພັນຫວຽດນາມ - ລາວ. ທັງໝົດຖືກຈັດລຽງຢ່າງເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍຢູ່ເທິງຕູ້ໜັງສືຂະໜາດໃຫຍ່ 3 ໜ່ວຍ, ສູງ 6 ຊັ້ນ, ແຕ່ລະຊັ້ນຖືກໝາຍໄວ້ຢ່າງລະມັດລະວັງດ້ວຍແຜ່ນເຈ້ຍນ້ອຍໆ, ຄືກັບ “ສາລະບານ” ຂອງຫໍສະໝຸດ ເພື່ອສະດວກໃນການຊອກຄົ້ນຫາ. ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ເພິ່ນຖືວ່າ ເປັນຊັບສິນທີ່ລໍ້າຄ່າໃນຊີວິດ ຂອງຕົນ.
ຫວນຄືນເຖິງວັນເວລາທີ່ເພິ່ນໄດ້ມາຕັ້ງຖານທັບຢູ່ເທດສະບານຊຳເໜືອ, ປະເທດລາວ ໃນກາງປີ 1965, ເພິ່ນພ້ອມກັບເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງ ດຳລົງຊີວິດຢູ່ໃນຄວາມອຶດຫິວຫຼາຍມື້. ທ່ານຄິດຄືນ “ເມື່ອເຫັນພວກທະຫານຈ່ອຍເຫຼືອງ ແລະ ຈືດ, ແມ່ຊາວລາວ ຢູ່ບ້ານສົງສານ ຈຶ່ງບອກລູກສາວ ເອົາເຂົ້າໜຽວຮ້ອນໆມາໃຫ້ກິນ. ພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນຍັງໄດ້ຝາກໄປໃຫ້ເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງຂອງເພິ່ນຕື່ມອີກ”. ນັບແຕ່ນັ້ນມາ, ເພິ່ນຈຶ່ງຮັກສາຕີບເຂົ້າເປັນເຄື່ອງທີ່ລະນຶກ ແລະ ນຳມາວາງສະແດງຢູ່ໃນເຮືອນຢ່າງສະຫງ່າງາມ.
 |
| ທ່ານ ເລແຣວ ກັບວັດຖຸພັນທີ່ສະສົມໄວ້. ພາບ: ຫວູລານ |
ແຕ່ຫຼັງຈາກເຫດການທີ່ນາລ້ອງ ເພິ່ນຈຶ່ງໄດ້ສະໝັກໃຈຢ່າງຈິງຈັງກາຍເປັນຜູ້ຮັກສາຄວາມຊົງຈໍາວັດຖຸພັນກ່ຽວກັບເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງຂອງເພິ່ນ ແລະ ປະເທດຊາດ ປະຊາຊົນລາວ.
“ນາລ້ອງ ປີ 1968, ເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າມີພະນັກງານ, ນັກຮົບເສຍສະຫຼະຊີວິດເພື່ອຊາດ 100 ກວ່າຄົນ, ລ້ວນແຕ່ມີອາຍຸແຕ່ 19-20 ປີ. ເຫດການນີ້ເຮັດໃຫ້ນາຍພົນຄົນໜຶ່ງຕ້ອງລົ້ມຂຸເຂົ່າລົງຕໍ່ໜ້າສົບຂອງເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້,” ລາວເລົ່າຄືນ.
ການສະສົມວັດຖຸພັນໄວ້ກັບເພິ່ນຄືດັ່ງຟ້າເຮັດໃຫ້ເພິ່ນ, ເພິ່ນບໍ່ຫວາດຫວັ່ນຕໍ່ແດດ ແລະ ຝົນ, ກິ້ງເກືອກໄປທົ່ວທຸກແຫ່ງເພື່ອຊອກຫາວັດຖຸພັນຂອງສະໜາມຮົບເກົ່າ ເພື່ອເຮັດກິດຈະກຳອັນໃຫຍ່ຫຼວງຂອງຕົນ. ລຽບຕາມບັນດາແຂວງ, ນະຄອນເທິງແຜ່ນດິນຮູບຕົວໜັງສື S, ບ່ອນໃດມີເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງພວມເກັບຮັກສາເຄື່ອງທີ່ລະນຶກ, ເພິ່ນລ້ວນແຕ່ໄປເຖິງບ່ອນ, ນໍາເອົາມາວາງສະແດງ ແລະ ເກັບຮັກສາເອງ.
ທ່ານ ເລົ່າວ່າ: “ໃນຕົ້ນປີ 2022, ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນຂ່າວຢູ່ເມືອງ ເກິມຖຸຍ (ແທັງຮວ່າ), ມີເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງຮັກສາວັດຖຸພັັນຫຼາຍຢ່າງ, ເຖິງວ່າອາກາດໜາວເຢັນກໍ່ຕາມ, ຂ້າພະເຈົ້າຍັງໄປຊອກຫາອີກ.
ແຕ່ 5 ໂມງເຊົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າພ້ອມກັບເມຍ ຖືກ້ອງຖ່າຍຮູບ, ຂີ່ລົດ Cup 50 ເກົ່າໆ ແລະ ເດີນທາງຜ່ານກວ່າ 70 ກິໂລແມັດເພື່ອຊອກຫາເຮືອນຂອງເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ກໍເຊີນໃຫ້ຜົວເມຍຂ້າພະເຈົ້າກິນອາຫານທ່ຽງ, ເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງໄດ້ມອບກະຕຸກໃສ່ນໍ້າ, ມີດພັບທີ່ເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງໄດ້ເກັບຮັກສານັບແຕ່ຊຸມເດືອນປີໃນສະຫນາມຮົບ ໃຫ້ກັບຂ້າພະເຈົ້າ.
ກໍມີບັນດາເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງທີ່ໄວ້ໃຈໄດ້ມາເຮືອນຂອງເພິ່ນ ເພື່ອມອບວັດຖຸພັນໃຫ້ເພິ່ນເກັບຮັກສາໄວ້. “ຫງວຽນວັນທີ (ປະຈຸບັນ, ອາຍຸ 82 ປີ, ຢູ່ເມືອງ ຈ້ຽວເຊີນ) ໄດ້ໃຊ້ຜ້າຫົ່ມຕຸ້ມໃຫ້ເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງໄດ້ຮັບບາດເຈັບໜັກ, ຈາກນັ້ນກໍ່ຊ່ວຍຊີວິດຂອງທ່ານ ທີ ຜ່ານຜ່າພະຍາດໄຂ້ຍຸງຮ້າຍແຮງ, ເຊິ່ງແກ່ຍາວເປັນເວລາ 1 ເດືອນ. ມັນເປັນໝອນຫົວຕຽງຂອງທ່ານ ທີ ມາເປັນເວລາຫຼາຍປີແລ້ວ, ແຕ່ຍ້ອນວ່າເພິ່ນນັບຖືນ້ຳໃຈຂອງເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງ, ທ່ານ ທິ ຈຶ່ງແບ່ງປັນໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເຄິ່ງໜຶ່ງ”, ທ່ານ ແຣວ ເລົ່າ.
ກໍ່ເປັນຄືແນວນັ້ນ, ໃນຕະຫຼອດໄລຍະເດີນທາງໄປເກັບສະສົມເຄື່ອງທີ່ລະນຶກ ໄດ້ນຳເອົາວັດຖຸພັນອັນລ້ຳຄ່າເປັນຈຳນວນຫຼາຍຄື: ປຶ້ມບັນທຶກການສູ້ຮົບ, ຊຸດທະຫານ, ຫຼຽນກາ ແລະ ຫຼຽນໄຊທີ່ລັດຖະບານລາວ ມອບໃຫ້.
ສິ່ງທີ່ແປກປະຫຼາດທີ່ສຸດແມ່ນ ໃນເຮືອນທີ່ລຽບງ່າຍນັ້ນ, ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງລ້ວນແຕ່ລຽບງ່າຍ ແຕ່ທ່ານ ແຣວ ຍັງລະມັດລະວັງ, ດູແລວັດຖຸພັນຊອງແຕ່ລະຄົນເປັນພິເສດ. ເຮືອນບໍ່ມີເຄື່ອງປັບອາກາດ, ບໍ່ມີລໍາໂພງວິທະຍຸ, ໂທລະພາບທີ່ທັນສະໄຫມ, ຕຽງເກົ່າ, ພັດລົມໄຟຟ້າ 91 2 ໜ່ວຍ ເປີດຢູ່ໃນຫ້ອງຮັບແຂກ, ແຕ່ເພິ່ນຕິດຕັ້ງພັດລົມໃຫຍ່ 2 ໜ່ວຍເປັນພິເສດ, ເປີດຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງເພື່ອໃຫ້ປຶ້ມ, ໜັງສືພິມ, ເອກະສານບໍ່ຕົກໂໝກ. ທ່ານກ່າວວ່າ, ເງິນທັງຫມົດ (ເງິນບໍານານແມ່ນ ກ່ວາ 8 ລ້ານດົ່ງຕໍ່ເດືອນ), ເຫື່ອແຮງ ແລະ ເວລາ ຜົວເມຍທ່ານລ້ວນແຕ່ໄດ້ໃຊ້ໃນການເດີນທາງຊອກຫາ, ເກັບສະສົມ, ປົກປັກຮັກສາ ວັດຖຸພັນ.
ຂີງເຜັດ, ເກືອເຄັມ... “ໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງຄວາມຮັກ”
ຈິດໃຈຂອງຜົົວເມຍເພິ່ນແມ່ນບໍ່ແມ່ນໃຜກໍ່ເຂົ້າໃຈ, ເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າເພິ່ນປໍ້າໆເປີ໋ໆ, ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ບໍ່ຮູ້ອັນໃດເປັນອັນໃດ, ຄວນເກັບເງິນໄວ້ເມື່ອເຈັບປ່ວຍ ແລະ ເຖົ້າແກ່. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ເພິ່ນລ້ວນແຕ່ປັດປ່າຍອອກ ເພື່ອບັນລຸຄວາມປາຖະຫນາຂອງຕົນ.
ທ່ານ ແຣວ ແບ່ງປັນວ່າ “ສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຢາກເກັບຮັກສາໄວ້ແມ່ນຄວາມຊົງຈຳ, ວັດຖຸພັນຂອງເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງ. ຜ່ານນັ້ນ ກໍຫວນຄືນເຖິງສະໄໝທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ດຳລົງຊີວິດ ແລະ ຕໍ່ສູ້ຢູ່ໃນປະເທດເພື່ອນລາວ. ຖ້າວ່າ ປະຈຸບັນຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຄົ້ນຫາ ແລະ ເກັບຮັກສາວັດຖຸພັນໄວ້, ປ່ອຍໃຫ້ສູນເສຍໄປແລ້ວ ຈະບໍ່ສາມາດຊອກຫາຄືນໄດ້ອີກ”.
 |
| ແຕ່ລະມື້, ທ່ານ ເລແຣວ ຍັງໝົກໝຸ້ນຄົ້ນຄວ້າບັນດາເອກະສານທີ່ບັນທຶກຢູ່ສະໜາມຮົບເກົ່າ. ພາບ: ຫວູລານ |
ໂຊກດີໃນການເດີນທາງຊອກຫາວັດຖຸພັນນັ້ນ, ເພິ່ນລ້ວນແຕ່ໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນຈາກເມຍຊື່ ໂດ໊ທິອຽນ (76 ປີ). ແມ່ເຖົ້າ ອຽນ ເລົ່າວ່າ “ເພື່ອໃຫ້ເພິ່ນມີຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການເດີນທາງ, ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງຄິດໄລ່ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ, ການກິນຢູ່ໃນເຮືອນ. ມີຈຸດເວລາ, ເງິນບຳນານແມ່ນກວ່າ 8 ລ້ານດົ່ງ/ເດືອນ, ສອງເຖົ້າ ກໍ່ມີພຽງພໍສຳລັບການເດີນທາງ”.
ຄວາມໄຝ່ຝັນໃນໃຈ
ການເຂົ້າຮ່ວມການປະກວດ “ໃຫ້ຂອງລະນຶກເລົ່າເລື່ອງ” ສໍາລັບທ່ານ ເລແຣວ, ນັ້ນຍັງແມ່ນວິທີເພື່ອປະຕິບັດຄວາມມຸ່ງຫວັງອີກຢ່າງໜຶ່ງ. ໃນບັນດາວັດຖຸພັນ 60 ຢ່າງທີ່ເຂົ້າຮ່ວມການປະກວດ, ມີ 4 ຫຼຽນໄຊອິດສະຫຼະ ຊັ້ນຫນຶ່ງ.
 |
| ເອກະສານຈໍານວນຫຼາຍທີ່ສອງເຖົ້າເກັບຮັກສາໄວ້ ແມ່ນມີຄຸນຄ່າຫຼາຍທີ່ສຸດ. ພາບ: ຫວູລານ |
ຫຼຽນໄຊ ໂດຍທ່ານ ເລກວາງເທິ່ຍ (ກວາງເຊືອງ, ແທັງຮວ່າ) ມອບໃຫ້ທ່ານ ກ່ອນທີ່ຈະໄປດໍາລົງຊີວິດຢູ່ພາກໃຕ້.
ໃນຕະຫຼອດໄລຍະ 20 ປີຜ່ານມາ, ເພິ່ນພ້ອມດ້ວຍ ເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງ ໄດ້ຊອກຫາຂໍ້ມູນເພື່ອສົ່ງຫຼຽນໄຊ 4 ຫຼຽນ ໃຫ້ແກ່ຍາດຕິພີ່ນ້ອງຂອງ 4 ນັກຮົບເສຍສະຫຼະຊີວິດເພື່ອຊາດ.
ທ່ານ ແຣວ ແບ່ງປັນວ່າ “ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າມື້ຫນຶ່ງຄອບຄົວຂອງ 4 ນັກຮົບເສຍສະຫຼະຊີວິດເພື່ອຊາດ ຈະຮູ້ຂໍ້ມູນຂ່າວ ແລະ ມາຊອກຫາເພື່ອຕ້ອນຮັບເອົາຄວາມເປັນກຽດ ແລະ ພາກພູມໃຈກັບເມືອໃຫ້ລູກຫຼານຂອງຕົນ. ດັ່ງນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ນໍາເອົາວັດຖຸພັນທັງຫມົດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າພວມມີເຂົ້າຮ່ວມການປະກວດ”.
ໃຫຍ່ກວ່າໝູ່ໝົດ, ຄວາມປາຖະຫນາຂອງເພິ່ນແມ່ນຢາກມີຫໍພິພິທະພັນ ເພື່ອເກັບຮັກສາວັດຖຸພັນຂອງເພິ່ນທີ່ອອກເຫື່ອເທແຮງເກັບສະສົມ.
ທ່ານ ແຣວ ແບ່ງປັນວ່າ “ຂ້າພະເຈົ້າປາດຖະໜາວ່າ ຜ່ານບັນດາວັດຖຸພັນ, ເອກະສານທີ່ໄດ້ເກັບສະສົມ ເພື່ອແຜ່ຂະຫຍາຍສາຍໃຈເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງ, ເພື່ອນມິດສະຫາຍ, ຄວາມກ້າຫານໃນການຕໍ່ສູ້, ການເສຍສະຫຼະຂອງບັນດານັກຮົບເກົ່າທະຫານອາສາສະໝັກ ຫວຽດນາມ ຢູ່ປະເທດລາວ ໃຫ້ໄປໄກກວ່າອີກ. ແລະໄປໄກກວ່ານັ້ນ, ທ່ານກໍປາດຖະໜາວ່າ ນ້ຳໃຈຮັກແພງການປະຕິວັດຈະສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບການເພີ່ມພູນຄູນສ້າງ, ນໍ້າໃຈມິດຕະພາບ, ຄວາມສາມັກຄີຫວຽດນາມ - ລາວ ຈະໄດ້ຮັບການເພີ່ມພູນຄູນສ້າງໃຫ້ເລິກເຊິ່ງກວ່າອີກ”.
ເພື່ອຕອບຄືນຄວາມຮັກແພງ ແລະ ຄວາມພະຍາຍາມຂອງຜົວເມຍ ທ່ານ ແຣວ ໃນຫຼາຍປີຜ່ານມາ, ບັນດາເພື່ອນລາວໄດ້ສະແດງຄວາມຮູ້ບຸນຄຸນ. ປີ 2019, ໂດຍໄດ້ຮັບຮູ້ເຖິງການປະກອບສ່ວນຂອງຜົວເມຍເພິ່ນ ໃນພາລະກິດປະຕິວັດລາວ, ການນຳແຂວງຫົວພັນ ໄດ້ເປັນປະທານຈັດພິທີງານແຕ່ງດອງຄໍາ (50 ປີ) ໃຫ້ຜົວເມຍທ່ານ ເລແຣວ ແລະ 4 ຄູ່ຜົວເມຍນັກຮົບອາສາສະໝັກອື່ນອີກ, ໂດຍຈັດຕາມຮີດພິທີແຕ່ງດອງຂອງຄົນລາວ.
“ນັ້ນເປັນຄວາມຊົງຈໍາ, ຄວາມເປັນກຽດ ແລະ ຄວາມສຸກທີ່ບໍ່ອາດລືມໄດ້. ການນໍາແຂວງຫົວພັນ ໄດ້ເປັນຜູ້ຕາງໜ້າ (ເຈົ້າພາບ) ໃນພິທີແຕ່ງດອງໃຫ້ພວກຂ້າພະເຈົ້າ, ໄດ້ຫົດນ້ຳດ້ວຍ “ຫອຍສັງ” ແລະ ບາສີສູ່ຂວັນ, ກິນໄຂ່ຕົ້ມ...” ທ່ານ ແຣວ ເລົ່າຄືນ ແລະ ສະແດງຄວາມປາດຖະໜາວ່າ: ພິທີແຕ່ງດອງເພັດພອຍຂອງປູ່ຜົວເມຍທ່ານຈະຈັດຂຶ້ນໃນປະເທດລາວ.
| ປີ 1965, ທ່ານ ເລແຣວ ໄດ້ອອກສະໜາມຮົບ, ເປັນພະນັກງານໂຄສະນາອົບຮົມຢູ່ກອງພັນໃຫຍ່ 217 ທະຫານຊ່າງແສງ. ກົມກອງຂອງເພິ່ນໄດ້ໄປຕັ້ງທັບຢູ່ຊຳເໜືອ, ແຂວງຫົວພັນ ແລະ ແຂວງຊຽງຂວາງ (ສາທາລະນະລັດ ປະຊາທິປະໄຕ ປະຊາຊົນ ລາວ). ປີ 1969, ເພິ່ນໄດ້ແຕ່ງງານກັບທ່ານນາງ ໂດ໊ທິອຽນ ເຊິ່ງເປັນເພື່ອນຮ່ວມກົມກອງຂອງເພິ່ນ ແລະ ເປັນນາງພະຍາບານທີ່ດູແລເພິ່ນເປັນປະຈຳ. ປີ 1975, ທ່ານໄດ້ອອກຈາກປະເທດລາວ ແລະ ກັບຄືນເມືອແຂວງແທັງຮວ່າ ເພື່ອດຳລົງຊີວິດ ແລະ ເຮັດວຽກ. ທ່ານຮອງເອກອັກຄະລັດຖະທູດວິສາມັນຜູ້ມີອຳນາດເຕັມແຫ່ງ ສປປ ລາວ ປະຈຳ ຫວຽດນາມ ຈັນທະພອນ ຄຳມະນີຈັນ ໃຫ້ຄຳສັງເກດວ່າ: “ໃນບັນດາວັດຖຸພັນທີ່ຜົວເມຍນັກຮົບເກົ່າ ເລແຣວ ມອບໃຫ້, ມີບັນດາວັດຖຸພັນທີ່ໄດ້ຮັບການຮັກສາມາເປັນເວລາກວ່າເຄິ່ງສະຕະວັດ, ຕິດພັນກັບສາຍພົວພັນຫວຽດນາມ ລາວ ແລະ ຊຸມເດືອນປີສົງຄາມອັນລຳບາກຂອງນັກຮົບເກົ່າ ທະຫານອາສາສະໝັກ ຫວຽດນາມ. ຖ້າບໍ່ມີວັດຖຸພັນຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຄົນຮຸ່ນຫຼັງຈະບໍ່ສາມາດ ຮູ້ໄດ້ວ່າ ເຂົາເຈົ້າຕໍ່ສູ້ ແລະ ຊ່ວຍເຫຼືອການປະຕິວັດລາວ ຄືແນວໃດ?”. |
ຫວູລານ
