 | ຫຼາຍປະເທດຕີລາຄາສູງບົດບາດນຳໜ້າຂອງຫວຽດນາມໃນສົນທິສັນຍາຮ່າໂນ້ຍ. |
| ສົນທິສັນຍາຮ່າໂນ້ຍ: ພະຍານຫຼັກຖານທີ່ຕັ້ງນັບມື້ນັບເຕີບໂຕຂອງຫວຽດນາມໃນເວທີສາກົນ |
ທ່ານ Chen Ta Yu, ຜູ້ຕາງໜ້າອົງການ Tzu Chi ປະຈຳຫວຽດນາມ (ຈີນ/ໄຕ້ຫວັນ):
ມະນຸດແມ່ນຊັບສິນອັນລ້ຳຄ່າທີ່ສຸດຂອງຫວຽດນາມ
ຫວຽດນາມ ບໍ່ພຽງແຕ່ມີທຳມະຊາດທີ່ສວຍງາມເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງມີຄວາມສະຫຼາດ, ເຮັດວຽກໜັກ, ມີຄວາມຮັກແພງ, ມີຄວາມຮັກສາຄວາມສັນຕິພາບ ແລະ ມັກຮຽນຮູ້. ປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ແມ່ນຊັບສິນອັນລ້ຳຄ່າທີ່ສຸດ, ຊ່ວຍປະເທດຊາດກ້າວເຂົ້າສູ່ຍຸກໃໝ່ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍກາລະໂອກາດ ແລະ ສືບຕໍ່ແມ່ນຈຸດສຸມຂອງສາກົນ.
ໃນຂະບວນການຮ່ວມເດີນທາງກັບຫວຽດນາມ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບຮູ້ຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບຮີດຄອງປະເພນີແຫ່ງຄວາມສັດຊື່ ແລະ ໝັ້ນຄົງທີ່ຊາວຫວຽດນາມ ມີຕໍ່ເພື່ອນມິດສາກົນ. ມັນເປັນການເຄົາລົບຕໍ່ອະດີດ, ແຕ່ຍັງເປັນສືບຕໍ່ໃນປະຈຸບັນ: ຄວາມລະອຽດລະອໍ, ຄວາມກະຕືລືລົ້ນ, ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນທຸກໆການເຄື່ອນໄຫວແລກປ່ຽນ ແລະ ການຮ່ວມມື. ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ໄດ້ສ້າງ “ຄວາມຮັກແພງຫວຽດນາມ” - ມູນຄ່າອັນຍືນຍົງທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຕິດພັນ ແລະ ຮັກແພງຫຼາຍ.
 |
| ທ່ານ Chen Ta Yu (ປົກຊ້າຍ) ມອບຂອງຂວັນໃຫ້ປະຊາຊົນຢູ່ເມືອງ Tram Tau, ແຂວງ ອຽນບ໋າຍ (ປະຈຸປັນແມ່ນຕາແສງ Tram Tau, ແຂວງ ລາວກາຍ), ໃນວັນທີ 13 ມັງກອນ 2020. (ພາບ: Tzu Chi). |
ອົງການ Tzu Chi ໄດ້ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໂດຍປັດຊະຍາຂອງຄວາມເມດຕາ: ການຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ທີ່ຕ້ອງການ. ເມື່ອມາຮອດຫວຽດນາມ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບເຫັນວ່ານ້ຳໃຈເມດຕາເມດຕາຂອງປະຊາຊົນຢູ່ທີ່ນີ້ໄດ້ສົມທົບກັບປັດຊະຍາຂອງ Tzu Chi ຢ່າງເປັນທຳມະຊາດ. ນອກຈາກການເອົາໃຈໃສ່ ແລະ ການອຳນວຍຄວາມສະດວກຂອງລັດຖະບານແລ້ວ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າຍັງໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຢ່າງຕັ້ງໜ້າຈາກຄະນະຈັດທຳຊ່ວຍເຫຼືອປະຊາຊົນ (PACCOM - ໜ່ວຍງານຂຶ້ນກັບສະຫະພັນບັນດາອົງການມິດຕະພາບຫວຽດນາມ) ແລະ ຄະນະກຳມະການປະຕິບັດງານກ່ຽວກັບບັນດາອົງການບໍ່ຂຶ້ນກັບລັດຖະບານຕ່າງປະເທດ. ການສະໜັບສະໜູນນີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ຊ່ວຍໃຫ້ Tzu Chi ດຳເນີນການເຄື່ອນໄຫວກຸສົນຢ່າງສະດວກສະບາຍເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງເພີ່ມທະວີຄວາມເຊື່ອໝັ້ນ ແລະ ຄວາມປາດຖະໜາຢາກຢູ່ ຫວຽດນາມ ໃນໄລຍະຍາວນານ.
ທ່ານ Radman Jesse Kivette, ຫົວໜ້າຜູ້ຕາງໜ້າອົງການ VinaCapital Foundation (ອາເມລິກາ):
ຫວຽດນາມ ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການເຮັ່ງຮັດໃຫ້ພວກຂາ້ພະເຈົ້າຫັນປ່ຽນຈາກການກຸສົນໄປສູ່ການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ
ຄັ້ງທໍາອິດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມາຫວຽດນາມໃນປີ 2000, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີໂອກາດໄປ ບັກຮ່າ (ລາວກາຍ) ແລະ ໄດ້ພົບກັບຫມໍຍິງຫນຸ່ມທີ່ຫາກໍ່ຮຽນຈົບ ແລະ ອາສາສະຫມັກໄປເຮັດວຽກຢູ່ໂຮງຫມໍເມືອງ. ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າສຳພັດແມ່ນແຮງຈູງໃຈຂອງນາງບໍ່ແມ່ນເພື່ອຕົນເອງ, ແຕ່ເພື່ອຮັບໃຊ້ຄົນທຸກຍາກ. ສິ່ງນັ້ນໄດ້ປູກຝັງໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຮູ້ສຶກເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບຫວຽດນາມ: ປະເທດຊາດທີ່ມີປະຊາຊົນດຳລົງຊີວິດເພື່ອປະຊາຄົມ, ຍາມໃດກໍ່ຖືຜົນປະໂຫຍດລວມເປັນອັນດັບໜຶ່ງ. ຈາກຄວາມຄິດນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າຕົນເອງກາຍເປັນ “ຫວຽດນາມ” ຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະ ນັບແຕ່ນັ້ນມາ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕິດພັນກັບປະເທດນີ້ຕະຫຼອດການເດີນທາງອັນຍາວນານ.
 |
| ທ່ານ Radman Jesse Kivette ພ້ອມກັບເດັກນ້ອຍທີ່ໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນຈາກ VinaCapital Foundation. (ພາບ: VCF) |
ຫວຽດນາມ ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຫັນປ່ຽນຈາກແນວຄິດທີ່ມີໃຈກຸສົນອັນບໍລິສຸດ ໄປສູ່ຄວາມເຂົ້າໃຈເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ - ວິທະຍາສາດ, ຍາວນານ ແລະ ແທດຈິງ.
ໃນໄລຍະກວ່າ 20 ປີແຫ່ງການເຄື່ອນໄຫວຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຍາມໃດກໍ່ໄດ້ຮັບການໜູນຊ່ວຍຈາກລັດຖະບານ ຫວຽດນາມ, ສະຫະພັນບັນດາອົງການມິດຕະພາບ ຫວຽດນາມ (VUFO) ແລະ ຄະນະະຈັດທຳຊ່ວຍເຫຼືອປະຊາຊົນ (PACCOM). ເຖິງແມ່ນວ່າຊັບພະຍາກອນສາກົນມີຄວາມຈຳກັດກໍ່ຕາມ, ແຕ່ພວກຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ຮັບການໜູນຊ່ວຍ, ການຊຸກຍູ້ດ້ານສິນທຳ ແລະ ການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານການປະຕິບັດຕົວຈິງຈາກບັນດາອົງການດັ່ງກ່າວ ແລະ ອຳນາດການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີໂອກາດເຮັດວຽກ.
ທ່ານນາງ Lu Jingru, ອະດີດພະຍາບານຢູ່ໂຮງໝໍໜານຊີຊານ (ເຂດປົກຄອງຕົນເອງເຜົ່າຈ້ວງ, ກວາງຊີ, ຈີນ):
ຫວຽດນາມ: ທັນສະໄໝ ແລະ ສຸຂະທັດ
ເມື່ອມາຮອດຫວຽດນາມ ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມພິທີສະເຫຼີມສະຫຼອງ 70 ປີແຫ່ງວັນໄຊຊະນະດ້ຽນບຽນຝູ, ແຕ່ຕອນທີ່ລົງຈອດຢູ່ສະໜາມບິນ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບການຕ້ອນຮັບຢ່າງອົບອຸ່ນຈາກສະຫະພັນບັນດາອົງການມິດຕະພາບຫວຽດນາມ. ເຂົ້າໄປໃນນະຄອນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນຕຶກອາຄານສູງຢູ່ໃກ້ກັນ, ຖະໜົນຫົນທາງກວ້າງຂວາງ, ແລະ ທຸງສີ. ການພັດທະນາຂອງຫວຽດນາມໃນປະຈຸປັນ ເພີ່ມທະວີຄຸນຄ່າສັນຕິພາບ. ຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງນີ້ສ້າງຂຶ້ນຈາກການເສຍສະຫຼະ ແລະການສູນເສຍທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນດ້ວຍຕາຂອງຕົນເອງ. ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອໝັ້ນວ່າ ຫວຽດນາມ ຈະພັດທະນານັບມື້ນັບເຂັ້ມແຂງ, ການພົວພັນມິດຕະພາບລະຫວ່າງຈີນ-ຫວຽດນາມ ຈະສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບການສືບທອດ ແລະ ຊຸກຍູ້ໃຫ້ລຸ້ນໜຸ່ມໂດຍຜ່ານການແລກປ່ຽນ ແລະ ຮ່ຳຮຽນຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ.
 |
ທ່ານນາງ Lu Jingru, ອະດີດພະຍາບານຢູ່ໂຮງໝໍໜານຊີຊານ (ເຂດປົກຄອງຕົນເອງເຜົ່າຈ້ວງ, ກວາງຊີ, ຈີນ). (ພາບ: Dinh Hoa). |
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດວຽກຢູ່ໂຮງໝໍໜານຊີຊານຕອນອາຍຸ 17-18 ປີ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໂດຍກົງໃນການປິ່ນປົວທະຫານຫວຽດນາມ ທີ່ໄດ້ຮັບບາດເຈັບ ແລະ ເຈັບປ່ວຍ. ມີທະຫານທີ່ມີອາຍຸເທົ່າກັບພວກເຮົາທີ່ໄປສູ້ຮົບ, ບາງຄົນເສຍແຂນ, ບາງຄົນເສຍຂາ. ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຮັກສາຈິດໃຈໃນແງ່ດີຢູ່ສະເໝີ, ພົບຄວາມສຸກໃນຄວາມລຳບາກ. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ສ້າງຄວາມຕັ້ງໃຈໃຫ້ທີມແພດເບິ່ງແຍງດູແລພວກເຂົາເຈົ້າຕື່ມອີກ, ເພາະວ່າເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າການຮັບໃຊ້ບັນດາທະຫານບາດເຈັບ ແລະ ເຈັບປ່ວຍກໍ່ແມ່ນວິທີໜູນຊ່ວຍໃຫ້ແກ່ການຕໍ່ຕ້ານຂອງຫວຽດນາມ”.
Timothée Rousselin (ຝຣັ່ງ):
ຊາວຫວຽດນາມ ໃຈດີ ແລະ ຮັກແຂກ
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອາໄສຢູ່ຫວຽດນາມເປັນເວລາ 6 ປີແລ້ວ. ນັບແຕ່ມື້ທຳອິດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ລົງທຶນຢູ່ແຜ່ນດິນແຫ່ງນີ້, ສິ່ງທີ່ປະທັບໃຈທີ່ສຸດແມ່ນຄວາມເມດຕາ, ຄວາມຮັກແພງແຂກຄົນຂອງຊາວຫວຽດນາມ. ຂ້າພະເຈົ້າຕົກຕະລຶງແທ້ໆທີ່ໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າມີສິ່ງທີ່ສວຍງາມຫຼາຍຢູ່ທີ່ນີ້: ພູມສັນຖານກະວີ, ວັດທະນະທຳທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ປະຫວັດສາດເລິກເຊິ່ງ, ອາຫານທີ່ສວຍງາມ, ແລະ ເໜືອສິ່ງອື່ນໃດ, ຄົນທີ່ໜ້າຮັກ.
ຢູ່ ຫວຽດນາມ, ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງປະຊາຄົມ. ຄອບຄົວ, ບ້ານເກີດເມືອງນອນ ແລະ ຄົນອ້ອມຂ້າງແມ່ນສິ່ງສຳຄັນອັນດັບໜຶ່ງສະເໝີ.
 |
| Timothée Rousselin (ຝຣັ່ງ). (ພາບ: ບຸລຸດທີ່ສະຫນອງໃຫ້). |
ໃນຊ່ວງເວລາຂອງຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ທີ່ນີ້, ມີມື້ພິເສດໜຶ່ງທີ່ສ້າງຄວາມປະທັບໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງໃຫ້ຂ້ອຍສະເໝີຄື: ວັນທີ 30 ເມສາ. ວັນນັ້ນ, ສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າ, ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນຂີດໝາຍປະຫວັດສາດທີ່ສຳຄັນຂອງຫວຽດນາມ, ວັນທ້ອນໂຮມປະເທດຊາດຄືນໃໝ່ເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງແມ່ນສັນຍາລັກສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມປາດຖະໜາຢາກມີອິດສະລະ, ເດີນທາງປິ່ນປົວ, ພັດທະນາ ແລະ ກ້າວໄປສູ່ອະນາຄົດ. ສິ່ງທີ່ກະຕຸ້ນຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນຊາວຫວຽດນາມບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນຄວາມກຽດຊັງ, ແຕ່ພ້ອມກັນລະນຶກເຖິງອະດີດດ້ວຍຄວາມພາກພູມໃຈ ແລະ ຄວາມກະຕັນຍູ. ມັນເປັນຂໍ້ຄວາມຂອງສັນຕິພາບແລະຄວາມສາມັກຄີທີ່ຫຼາຍສະຖານທີ່ຄວນຈະຮຽນຮູ້ຈາກ.
ທ່ານ Frank Howard Joyce, ຫົວໜ້າສະພາຜູ້ສູງອາຍຸແຫ່ງຊາດອາເມລິກາ:
ຫວຽດນາມ: ບົດຮຽນແຫ່ງສັນຕິພາບ
ໃນຊຸມປີ 1960, ເມື່ອອາຍຸ 20 ປີ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການເຄື່ອນໄຫວຕ້ານສົງຄາມຢູ່ ຫວຽດນາມ. ປະມານປີ 1966, ຂ້າພະເຈົ້າປະຕິເສດທີ່ຈະເຂົ້າເປັນກອງທັບ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການປະທ້ວງຕ້ານສົງຄາມຫຼາຍຄັ້ງແລະກິດຈະກໍາໃນຕະຫຼອດ 1960s ແລະ 1970s.
 |
| ທ່ານ Frank Howard Joyce, ຫົວໜ້າສະພາຜູ້ສູງອາຍຸແຫ່ງຊາດອາເມລິກາ. (ພາບ: Dinh Hoa). |
ເດືອນ ເມສາ ປີ 1970, ຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນຊະມາຊິກຄົນໜຶ່ງຂອງຄະນະຜູ້ແທນສັນຕິພາບທີ່ໄດ້ເດີນທາງໄປຮ່າໂນ້ຍ ແລະ ຊານເມືອງ,ໄດ້ພົບປະກັບຊາວຫວຽດນາມຫຼາຍຄົນ, ແລະ ໄດ້ເຫັນຜົນກະທົບຂອງສົງຄາມໂດຍກົງ. ສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຈຸດປະສົງຂອງການເດີນທາງແມ່ນເພື່ອວ່າໃນເວລາທີ່ພວກຂ້າພະເຈົ້າກັບຄືນໄປອາເມລິກາ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າສາມາດບອກເລື່ອງທີ່ແທ້ຈິງຂອງສົງຄາມ - ບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ສື່ມວນຊົນອາເມລິກາໃນເວລານັ້ນບໍ່ໄດ້ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນຢ່າງຖືກຕ້ອງ.
ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຈື່ຈໍາວັນຂອງເດືອນເມສາ 1975, ພວກຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ແລ່ນອອກໄປໃນຖະຫນົນຫົນທາງເພື່ອສະເຫຼີມສະຫຼອງ. ພວກຂ້າພະເຈົ້າພາກພູມໃຈຂອງປະຊາຊົນຫວຽດນາມ, ພ້ອມທັງພາກພູມໃຈກັບສິ່ງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນຖານະເປັນນັກເຄື່ອນໄຫວຕ້ານສົງຄາມ ແລະ ສັນຕິພາບ.
ກົງກັບເດືອນເມສາປີ 2025, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກັບຄືນຫວຽດນາມ. ນີ້ແມ່ນຄັ້ງທີ່ 5 ຂອງຂ້າພະເຈົ້າກັບຄືນມາ. ແລະ ແຕ່ລະຄັ້ງທີ່ກັບຄືນມາ, ຂ້າພະເຈົ້າປະຫລາດໃຈຕໍ່ການພັດທະນາຢ່າງເຂັ້ມແຂງ, ຢືດໝັ້ນ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງຫວຽດນາມ.
ຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນໃນການເຮັດວຽກຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຖືກຕ້ອນຮັບຢູ່ສະເຫມີໃນຖານະເປັນພົນລະເມືອງອາເມລິກາ. ຄວາມຮູ້ສຶກນັ້ນຍັງຄົງຢູ່ຄືກັນໃນມື້ນີ້. ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າ ມີນັກທ່ອງທ່ຽວອາເມລິກາມາຫວຽດນາມ ນັບມື້ນັບຫຼາຍຂຶ້ນ. ເຫັນໄດ້ຊັດເຈນວ່າເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກໄດ້ຮັບການຕ້ອນຮັບອັນອົບອຸ່ນຄືກັນ. ປະສົບກັບຈິດໃຈແຫ່ງສັນຕິພາບຢູ່ ຫວຽດນາມ ຍາມໃດກໍ່ຍູ້ແຮງ ແລະ ໃຫ້ກຳລັງໃຈຂ້າພະເຈົ້າ. ແຕ່ລະເທື່ອກັບຄືນມາ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ບັນດາສິ່ງທີ່ມີຄຸນຄ່າກວ່າຈາກປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ກ່ຽວກັບສັນຕິພາບ ແລະ ວິທີກໍ່ສ້າງສັນຕິພາບ.
ທ່ານ Joel Schwartz - ນັກເຄື່ອນໄຫວສະຫະພັນ, ສະມາຊິກກອງທຶນປອງດອງ ແລະ ພັດທະນາ (ອາເມລິກາ):
ນ້ຳໃຈຂອງປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ສ້າງການດົນໃຈສໍາລັບປະຊາຊົນໃນທົ່ວໂລກ
ຂ້າພະເຈົ້າເລີ່ມຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບຫວຽດນາມເມື່ອອາຍຸ 17 ປີ. ນັບແຕ່ນັ້ນມາ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສຶກສາປະຫວັດແຫ່ງການຕໍ່ສູ້ຂອງປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ແລະ ເຂົ້າຮ່ວມການເຄື່ອນໄຫວຕ້ານສົງຄາມຢູ່ຫວຽດນາມ. ດຽວນີ້, ອາຍຸ 73 ປີ, ຄວາມຊົງຈຳໃນສະໄໝນັ້ນຍັງສົດຊື່ນຢູ່ໃນໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.
 |
| ທ່ານ Joel Schwartz - ນັກເຄື່ອນໄຫວສະຫະພັນ, ສະມາຊິກກອງທຶນປອງດອງ ແລະ ພັດທະນາ (ອາເມລິກາ). (ພາບ: Dinh Hoa). |
ການຕໍ່ສູ້ຢ່າງເດັດດ່ຽວໜຽວແໜ້ນຂອງປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ແມ່ນແຫຼ່ງກຳລັງແຮງໃຈອັນເລິກເຊິ່ງສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າ. ຊາວຫວຽດນາມໄດ້ສະແດງໃຫ້ໂລກເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າສາມາດຜ່ານຜ່າບັນດາການຕໍ່ສູ້ຢ່າງຟົດຟື້ນ ແລະ ຍັງຄົງຮັກສາຄຸນນະພາບອັນດີງາມຂອງຕົນ. ເພາະວ່າສົງຄາມບໍ່ວ່າຝ່າຍໃດຈະເຂົ້າຮ່ວມກໍສາມາດທຳລາຍຄົນໄດ້. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຊາວຫວຽດນາມ ບໍ່ລືມອະດີດ, ແຕ່ກໍບໍ່ໄດ້ດຳລົງຊີວິດໃນອະດີດ. ນັ້ນເປັນບົດຮຽນອັນຍິ່ງໃຫຍ່ແທ້ໆ.
ໃນປັດຈຸບັນຂ້າພະເຈົ້າອາໄສຢູ່ໃນເກາະ Staten, New York, ບ່ອນທີ່ມີຊຸມຊົນ Palestineທີ່ພວກເຮົາສະຫນັບສະຫນູນ. ເຂົາເຈົ້າຍັງຊອກຫາແຮງບັນດານໃຈຢູ່ຫວຽດນາມ. ສຳລັບເຂົາເຈົ້າ, ຈິດໃຈຂອງຊາວຫວຽດນາມ ແມ່ນກຳລັງຊຸກຍູ້ການຕໍ່ສູ້ຂອງ ປາແລດສະໄຕ ຢູ່ເກາະ Staten. ການຕໍ່ສູ້ຂອງຫວຽດນາມຍັງສືບຕໍ່ດົນໃຈຄົນທົ່ວໂລກ. ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າມັນຈະສືບຕໍ່ໃນອະນາຄົດ.
ທ່ານນາງ Myrna V. Pagán - ນັກສິລະປິນ, ນັກເຄື່ອນໄຫວສິດທິມະນຸດ, ສະມາຊິກສະພາຜູ້ສູງອາຍຸແຫ່ງຊາດອາເມລິກາ:
ຫວຽດນາມແມ່ນໜຸ່ມ, ທັນສະໄໝ ແລະ ກ້າວໄປສູ່ທາງໜ້າ.
ຮູບພາບທີ່ປະທັບໃຈທີ່ສຸດເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າມາຮອດຫວຽດນາມແມ່ນເດັກນ້ອຍຢູ່ຖະຫນົນຍົກມືຂຶ້ນເພື່ອເຮັດຮູບຫົວໃຈກັບພວກຂ້າພະເຈົ້າ - ໃນຂະນະທີ່ພວກຂ້າພະເຈົ້ານັ່ງຢູ່ເທິງລົດເມ. ຕາ ແລະ ຮອຍຍິ້ມຂອງເຂົາເຈົ້າບໍລິສຸດ. ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າອະນາຄົດທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຫວັງ, ບໍ່ພຽງແຕ່ສຳລັບຫວຽດນາມເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງສຳລັບທົ່ວໂລກອີກດ້ວຍ.
 |
| ທ່ານນາງ Myrna V. Pagán (ກາງ) - ນັກສິລະປິນ, ນັກເຄື່ອນໄຫວສິດທິມະນຸດ, ສະມາຊິກສະພາຜູ້ສູງອາຍຸແຫ່ງຊາດອາເມລິກາ. (ພາບ: Dinh Hoa). |
ສິ່ງນັ້ນກໍ່ເຮັດໃຫ້ຂາ້ພະເຈົ້າຄິດວ່າ ໃນໂລກທີ່ວຸ້ນວາຍເຊິ່ງເດັກນ້ອຍຫຼາຍຄົນຍັງຢ້ານຄົນແປກໜ້າ, ຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບການຕ້ອນຮັບຢ່າງອົບອຸ່ນຈາກເດັກນ້ອຍ, ຢາກຈັບມືກັນ, ຖ່າຍຮູບກັບຄົນຕ່າງປະເທດ.
ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນຈໍານວນການເສຍສະລະໃນສົງຄາມທີ່ຜ່ານມາ, ຫົວໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖືກບີບ. ແຕ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເອົາຊະນະການສູນເສຍເພື່ອບຳລຸງລ້ຽງລຸ້ນໜຸ່ມໃຫ້ງາມຄືດອກບົວ. ຂ້າພະເຈົ້າຫາກໍ່ຮຽນຮູ້ວ່າ ດອກບົວແມ່ນດອກໄມ້ປະຈຳຊາດຂອງຫວຽດນາມ ແລະ ມັນຖືກຕ້ອງແລ້ວ, ເພາະວ່າເຈົ້າແມ່ນຕົວແທນຂອງດອກໄມ້ເຫຼົ່ານັ້ນ: ບໍລິສຸດ, ຢືດຢຸ່ນ ແລະ ເຕັມໄປດ້ວຍຊີວິດ.
ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າຈະກັບຄືນປະເທດຫວຽດນາມໃນມື້ຫນຶ່ງ ແລະ ໄດ້ພາລູກຫລານຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບກັບຫມູ່ເພື່ອນນ້ອຍທີ່ນີ້. ຂ້າພະເຈົ້າເຖົ້າແລ້ວ, ແຕ່ອະນາຄົດເປັນຂອງລູກຫຼານ, ເຍົາວະຊົນຂອງສອງປະເທດພວກເຮົາ. ຂ້າພະເຈົ້າດີໃຈຫຼາຍທີ່ໄດ້ຢູ່ຫວຽດນາມ. ຂ້າພະເຈົ້າປາດຖະຫນາວ່າຂ້າພະເຈົ້າຈະຢູ່ຕໍ່ໄປແລະຮຽນຮູ້ພາສາຫວຽດເພື່ອສື່ສານ. ແຕ່ເຖິງວ່າຂ້າພະເຈົ້າເວົ້າພາສາຫວຽດນາມບໍ່ໄດ້, ແຕ່ຫົວໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າຍັງເວົ້າກັບເຈົ້າ.
ວັນທີ 17 ເມສາ 2025, ພວກຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີການພົບປະກັບປະທານສະຫະພັນບັນດາອົງການມິດຕະພາບຫວຽດນາມ ແລະ ໄດ້ຮັບຟັງຂໍ້ມູນຂ່າວສານກ່ຽວກັບປະເທດຫວຽດນາມ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າສອງປະເທດຂອງພວກເຮົາບໍ່ພຽງແຕ່ຫ່າງໄກສອກຫຼີກທາງພູມິສາດເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງຖືກແຍກອອກດ້ວຍກຳແພງສື່ທີ່ເບິ່ງບໍ່ເຫັນແລະອະຄະຕິ. ສະນັ້ນ, ການເປັນພະຍານ ແລະ ປະສົບກັບຊີວິດຢູ່ທີ່ນີ້ດ້ວຍຕາຂອງຂ້າພະເຈົ້າເອງແມ່ນປະສົບການອັນລ້ຳຄ່າ. ຈາກຜູ້ຄົນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກຢ່າງຈະແຈ້ງເຖິງການອຸທິດ, ຄວາມຢືດຢຸ່ນ ແລະຄວາມຫວັງຕໍ່ອະນາຄົດ. ນັ້ນແມ່ນຂໍ້ຄວາມທີ່ເຂັ້ມແຂງທີ່ສຸດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະເອົາໄປກັບຕົນ.
ທ່ານ Petr Tsvetov, ຮອງປະທານຜູ້ທີໜຶ່ງຂອງສະມາຄົມມິດຕະພາບລັດເຊຍ - ຫວຽດນາມ:
ຫວຽດນາມ ໄດ້ມີໜ້າຢູ່ຫຼາຍແຫ່ງໃນທົ່ວໂລກ.
ໃນຕົ້ນເດືອນກັນຍາ 2025, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີໂອກາດກັບຄືນໄປຫວຽດນາມ. ຫວຽດນາມ - ດິນແດນທີ່ຂາ້ພະເຈົ້າເຄີຍອາໄສຢູ່ ແລະ ເຮັດວຽກເປັນເວລາຫຼາຍປີ. ພຽງແຕ່ຫ່າງຈາກສະໜາມບິນໄປໂຮງແຮມກໍພຽງພໍໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຮັບຮູ້ບັນດາການປ່ຽນແປງ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຫວຽດນາມພວມພັດທະນາຢ່າງວ່ອງໄວແລະກ້າວຂຶ້ນສູ່ລະດັບສູງໃໝ່.
ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ຈຳການໄປຢ້ຽມຢາມຫວຽດນາມ ຄັ້ງທຳອິດໃນປີ 1977, ໃນເວລາທີ່ປະເທດນີ້ຍັງປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງ. ປະຊາຊົນຍັງໃຊ້ສະແຕມອາຫານເພື່ອຊື້ເຂົ້າ, ຊີ້ນ, ປາ, ແຕ່ລະເລັກຫນ້ອຍ. ຢູ່ຕະຫຼາດດົງຊວນ, ເກືອບມີແຕ່ໝາກກ້ວຍ, ບໍ່ມີໝາກໄມ້ ຫຼືສິນຄ້າຫຼາຍຢ່າງ. ມື້ນີ້, ເມື່ອເບິ່ງຄືນ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມສຸກຢູ່ໃນໃຈ. ປະຈຸບັນ ຮ່າໂນ້ຍ ແມ່ນມີຄວາມແຕກຕ່າງກັບອະດີດຄື: ຮ້ານສັບພະສິນຄ້າ ຫຼື ຕະຫຼາດໃດກໍ່ເຕັມໄປດ້ວຍສິນຄ້າ, ນັບແຕ່ຜະລິດຕະພັນກະເສດເຖິງອຸປະກອນເອເລັກໂຕຼນິກ. ຂ້າພະເຈົ້າມັກບອກນັກສຶກສາວ່າ ພຽງແຕ່ເປີດໂທລະສັບ, ເຈົ້າຈະເຫັນຄຳວ່າ "Made in Vietnam". ນັ້ນໝາຍຄວາມວ່ານດາຜະລິດຕະພັນຂອງຫວຽດນາມ ມີຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງໃນໂລກ, ຢືນຢັນທີ່ຕັ້ງໃໝ່ຂອງປະເທດ.
ປະຈຸບັນ, ຫວຽດນາມ ພວມຜັນຂະຫຍາຍບັນດາເຕັກໂນໂລຢີສູງ, ມີຄວາມຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນ ແລະ ມີຫົວຄິດປະດິດສ້າງໃນວິວັດການອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີ 4. ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມປະທັບໃຈເປັນພິເສດເຖິງລະດັບເຕີບໂຕ GDP ແຕ່ປີ 1990-2000, ພ້ອມກັບການເຕີບໂຕດ້ານການຄ້າກັບຕ່າງປະເທດ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ປະຊາຄົມໂລກນັບມື້ນັບເພີ່ມທະວີການຮ່ວມມືກັບ ຫວຽດນາມ.
ທ່ານ Kaneya Manabu (ອະດີດຫົວໜ້າຕຳຫຼວດແຂວງ Saitama, ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ):
ມີຫຼາຍຮອຍຍິ້ມຢູ່ຫວຽດນາມ
ຊາວຫວຽດນາມມັກຍິ້ມແຍ້ມແຈ່ມໃສ, ມີອາລົມຈິດ ແລະ ອົບອຸ່ນ. ຂາ້ພະເຈົ້າເຫັນຄົນຍິ້ມສະເໝີເຖິງວ່າຢູ່ໃນສະພາບທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ ຫຼື ຕ້ອງເຮັດວຽກໜັກ. ໄລຍະຫ່າງລະຫວ່າງຄົນຍັງໃກ້ຊິດຫຼາຍ, ເຖິງແມ່ນວ່າຢູ່ໃນຫ້ອງການ. ປະຊາຊົນເອົາໃຈໃສ່ແລະແບ່ງປັນເຊິ່ງກັນແລະກັນຢ່າງເປີດເຜີຍ.
 |
| ທ່ານ Kaneya Manabu (ອະດີດຫົວໜ້າຕຳຫຼວດແຂວງ Saitama, ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ). (ພາບ: ບຸລຸດທີ່ສະຫນອງໃຫ້). |
ສຳລັບຊາວຫວຽດນາມຫຼາຍຄົນ, ຄວາມສຸກບໍ່ແມ່ນວຽກງານທີ່ດີ ຫຼື ມີເງິນຫຼາຍ, ແຕ່ມີຄອບຄົວທີ່ອົບອຸ່ນ ແລະ ຮັກແພງ. ເມື່ອຖາມເຂົາເຈົ້າວ່າເຂົາເຈົ້າຈະດຳລົງຊີວິດແນວໃດເມື່ອເຖົ້າແກ່, ຄົນຫວຽດນາມສ່ວນຫຼາຍເວົ້າວ່າເຂົາເຈົ້າມີລູກ, ຍາດພີ່ນ້ອງເພື່ອລ້ຽງດູເຂົາເຈົ້າ, ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງກັງວົນຫຍັງ. ຄົນຢູ່ທີ່ນີ້ມີອາລົມຈິດແທ້ໆ.
ໃນບາງປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວ ຫຼາຍຄົນຂ້າຕົວຕາຍຍ້ອນຄວາມກົດດັນໃນການເຮັດວຽກ. ສຳລັບຊາວຫວຽດນາມແລ້ວ, ຖ້າຫາກວຽກງານຫຍຸ້ງຍາກ, ເຂົາເຈົ້າຄິດເຖິງການເຊົາ, ແຕ່ບໍ່ຄ່ອຍຄິດເຖິງຄວາມຕາຍ. ນັ້ນສະແດງເຖິງຄວາມເຄົາລົບຕົນເອງ ແລະຖືວ່າຕົນເອງສຳຄັນທີ່ສຸດ.
ສຳລັບຊາວຫວຽດນາມ ຖ້າພໍ່, ແມ່ ຫຼື ລູກໆ ເຈັບປ່ວຍສາມາດຂໍລາອອກຈາກວຽກ ແລະ ບອກເຫດຜົນການເບິ່ງແຍງຍາດຕິພີ່ນ້ອງ, ຜູ້ນຳ ຫຼື ເພື່ອນຮ່ວມງານຈະເຫັນວ່າເປັນເລື່ອງປົກກະຕິ, ບໍ່ມີໃຜຈົ່ມ, ເຂົາເຈົ້າຈະສົ່ງຄຳນັບ ຫຼື ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ເວລາພັກຜ່ອນຫຼາຍຂຶ້ນ. ນີ້ແມ່ນສິ່ງມະຫັດສະຈັນກ່ຽວກັບມະນຸດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າ.
ຢູ່ຫວຽດນາມມີນິໄສນອນຫຼັບຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າຫຼາຍບ່ອນຄວນຮຽນຮູ້ຈາກເລື່ອງນີ້. ການນອນຫຼັບຢ່າງໜ້ອຍ 5-10 ນາທີ ຈະເພີ່ມປະສິດທິພາບການເຮັດວຽກ. ການນອນຫຼັບຍັງຊ່ວຍຫຼຸດຄວາມຄຽດໃນບ່ອນເຮັດວຽກ.
ຂ້າພະເຈົ້າຢາກແຕ່ງງານ ແລະ ດຳລົງຊີວິດຢູ່ຫວຽດນາມ ຢ່າງມີຄວາມຜາສຸກ.
 | ຄວາມມຸ່ງຫວັງຂອງເພື່ອນມິດສາກົນກ່ຽວກັບຫວຽດນາມ ໃນອະນາຄົດ ຍສໝ - ຫັນບັນດາຄວາມມານະພະຍາຍາມເປັນຜົນງານດີເດັ່ນ, ຕ້ອງຫວຽດນາມ ເພື່ອຮ່ຳຮຽນ ແລະ ແບ່ງປັນບົດຮຽນ, ຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບບັນດາບັນຫາມະນຸດສະທໍາ, ສືບຕໍ່ແກ້ໄຂຜົນຮ້າຍຢ້ອນຫຼັງຈາກສົງຄາມ... ນັ້ນແມ່ນຄວາມມຸ່ງມາດປາດຖະໜາ ແລະ ຄາດໝາຍຂອງເພື່ອນມິດສາກົນໃນລາຍການ “ພົບປະແລກປ່ຽນຄວາມຮູ້ບຸນຄຸນຕໍ່ເພື່ອນມິດສາກົນ ເນື່ອງໃນໂອກາດສະເຫຼີມສະຫຼອງ 80 ປີແຫ່ງວັນຊາດ ສາທາລະນະລັດ ສັງຄົມນິຍົມ ຫວຽດນາມ”. |
 | ທ່ານ ບໍ່ວຽງຄຳ ວົງດາລາ: ຂ້າພະເຈົ້າປະທັບໃຈຕໍ່ການເຕີບໂຕ ແລະ ຈິດໃຈຄວາມສາມັກຄີຂອງຫວຽດນາມ ຍສໝ - ໂດຍເຂົ້າຮ່ວມພິທີສວນສະໜາມ, ສະເຫຼີມສະຫຼອງ 80 ປີແຫ່ງວັນການປະຕິວັດເດືອນສິງຫາ ແລະ ວັນຊາດຫວຽດນາມ ໃນຕອນເຊົ້າວັນທີ 2 ກັນຍາ ຢູ່ສະໜາມຫຼວງປະຫວັດສາດ ບາດິ່ງ, ທ່ານ ລັດຖະມົນຕີກະຊວງເຕັກໂນໂລຢີ ແລະ ສື່ສານ ລາວ, ປະທານສະມາຄົມມິດຕະພາບ ລາວ-ຫວຽດນາມ ບໍ່ວຽງຄຳ ວົງດາລາ ໄດ້ສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກຕື້ນຕັນໃຈ ແລະ ຄວາມປະທັບໃຈຕໍ່ການເຕີບໂຕ, ... |
ມີງດຶກ
