 |
ຊົ່ວໂມງຮຽນພາສາຫວຽດຂອງນັກສຶກສາລາວ ຢູ່ສະຖາບັນສື່ມວນຊົນ ແລະໂຄສະນາຫວຽດນາມ.(ພາບ: ຫວູຢຸຍ)
ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ນັກສຶກສາລາວ ສາມາດຜັນສຽງພາສາຫວຽດໄດ້ດີນັ້ນ, ໜຶ່ງໃນບັນດາວິທີການທີ່ມີປະສິດທິຜົນແມ່ນຮັກສາການຝຶກແອບດ້ວຍການອອກສຽງວັນນະຍຸດ. ໃນພາສາຫວຽດ ມີວັນນະຍຸດ 6 ໄມ້ທີ່ສ້າງເປັນສຽງຂຶ້ນລົງທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະແຕກຕ່າງກັນໃນການເວົ້າພາສາຫວຽດ. ໝູນໃຊ້ລະບຽບຫຼັກການຂອງສຽງວັນນະຍຸດ, ເມື່ອຮຽນພາສາຫວຽດ, ນັກສຶກສາລາວ ໄດ້ສົມທົບກັບການນໍາໃຊ້ທ່າຂອງມືເຂົ້າໃນການຜັນສຽງ, ເຊັ່ນວ່າ ໄມ້ສັກແມ່ນສຽງສູງ, ໄມ້ໜັ້ງແມ່ນສຽງຕໍ່າ... ວິທີການດັ່ງກ່າວແມ່ນນໍາມາເຊິ່ງປະສິດທິຜົນສູງ, ຊ່ວຍໃຫ້ນັກສຶກສາມີຄວາມສະດວກກວ່າໃນວິວັດການຮຽນພາສາຫວຽດ.
ເມື່ອມາຫວຽດນາມ, ຄວາມສາມາດໃນການພົວພັນແລກປ່ຽນ, ພື້ນຖານສັບພະທະພາສາຫວຽດຂອງນັກສຶກສາລາວ ຫຼາຍຄົນແມ່ນຍັງຈໍາກັດທີ່ສຸດ. ຢາກເວົ້າໃຫ້ພວກນ້ອງເຂົ້າໃຈ, ອາຈານຕ້ອງໄດ້ອະທິບາຍຢ່າງລະອຽດດ້ວຍບັນດາຄໍາສັບທີ່ງ່າຍດາຍສົມທົບກັບການສະແດງຄວາມໝາຍດ້ວຍການກະທຳ, ຍົກຕົວຢ່າງມາປະກອບເພື່ອໃຫ້ນັກສຶກສາເຂົ້າໃຈໄດ້ງ່າຍ. ນ້ອງ ຈິດຕະພອນ, ນັກສຶກສາລຸ້ນ K38A1, ແບ່ງປັນວ່າ: “ໃນຊົ່ວໂມງຮຽນອ່ານ, ນອກຈາກການຮຽນຜັນສຽງບັນດາຄໍາສັບທົ່ວໄປແລ້ວ, ອາຈານຍັງແນະນໍາບັນດາຄໍາຜະຫຍາ, ຄຳສຸພາສິດຂອງຫວຽດນາມ ໃຫ້ນັກຮຽນໃນຫ້ອງຮູ້ຕື່ມອີກ. ເພາະວ່າຄໍາຜະຫຍາ, ຄຳສຸພາສິດຂອງຫວຽດນາມ ມີພະຍາງກະທັດຮັດ, ອ່ານງ່າຍ, ຈື່ງ່າຍ.
ເລື່ອງຮຽນພາສາຫວຽດ ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນຮູ້ພາສາເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງຊ່ວຍບັນດານັກສຶກສາຊອກຮູ້ພື້ນຖານວັດທະນະທໍາ, ຍ້ອນວ່າໜັງສືແຕ່ລະຕົວລ້ວນແຕ່ມີຄວາມໝາຍຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ເຖິງວ່າປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງ, ບໍ່ຮູ້ຫຍັງກໍ່ຕາມແຕ່ບັນດານັກສຶກສາຂອງດິນແດນແຫ່ງດອກຈໍາປາ ຍັງຕັ້ງໝັ້ນຕໍ່ການຝຶກອ່ານ, ຝຶກຂຽນໜັງສືແຕ່ລະຄໍາ, ແຕ່ລະປະໂຫຍກ. ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າເຂົ້າໃຈວ່າ ພາສາແມ່ນ “ລູກກະແຈ” ເປີດອອກພື້ນຖານວັດທະນະທໍາໃໝ່, ຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າມີຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບປະເທດ ແລະຊາວຫວຽດນາມ ກວ່າອີກ. ໃນອະນາຄົດ, ເມື່ອກັບເມືອປະເທດ, ແຕ່ລະຄົນຈະເປັນຂົວເຊື່ອມຕໍ່ເພີ່ມພູນຄູນສ້າງນໍ້າໃຈສາມັກຄີມິດຕະພາບທີ່ເປັນມູນເຊື້ອລະຫວ່າງສອງຊາດໃຫ້ໝັ້ນຄົງຂະໜົງແກ່ນໄປຊົ່ວກາລະນານ.
（ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ： la.qdnd.vn）
