ຕອນ​ບ່າຍ​ທ້າຍ​ອາ​ທິດ​ຢູ່ Osaka, ຫ້ອງ​ຮຽນ​ພາສາ​ຫວຽດ​ນາມ ຂອງ​ອາຈານ ໂງທິເຢີນ ໄດ້​ດັງ​ກ້ອງ​ກັງ​ວົນ​ກັບ​ສຽງ​ເດັກ​ນ້ອຍ​ຮ້ອງ​ເພງ​ໃນ​ສວນ​ກ້າ. ເດັກນ້ອຍຮ້ອງເພງ “Ve vẻ vè ve…”ຊ້າໆ, ບາງຄັ້ງກໍມີສຽງຄະຫຍອຍຄະແຫຍງເລັກນ້ອຍ, ແຕ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມພະຍາຍາມສະເໝີ. ສຳລັບອາຈານ ເຢີນ, ສຽງທີ່ຄຸ້ນເຄີຍນັ້ນໄດ້ກາຍເປັນພາກສ່ວນໜຶ່ງທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ເປັນເວລາຫຼາຍປີແລ້ວ.

ອາຈານ ເຢີນ ໄດ້ຕິດຕາມຜົວໄປເຮັດວຽກທີ່ປະເທດຍີ່ປຸ່ນໃນປີ 2018. ໃນປີທໍາອິດທີ່ຫ່າງໄກຈາກບ້ານ, ເວລາສ່ວນໃຫຍ່ຂອງນາງແມ່ນໃຊ້ເວລາດູແລຄອບຄົວ ແລະ ປັບຕົວເຂົ້າກັບຊີວິດໃໝ່. ປີ 2023, ເມື່ອ​ລູກ​ສາວ​ຜູ້​ທີ​ສອງ​ຂອງ​ນາງ​ອາ​ຍຸ​ສູງ​ຂຶ້ນ, ນາງ​ໄດ້​ຕັດ​ສິນ​ໃຈ​ໄປ​ສອນ​ຢູ່​ໂຮງ​ຮຽນ​ພາ​ສາ​ຫວຽດ Cay Tre, ເປີດ​ການ​ເດີນ​ທາງ​ໄປ​ກັບ​ລູກ​ຫຼານ​ຫວຽດ​ນາມ​ຢູ່​ເຂດ Kansai.

ອາຈານ ໂງທິເຢີນ ເຂົ້າຮ່ວມການສອນ​ອາ​ສາ​ສະ​ຫມັກ​ຢູ່​ໂຮງ​ຮຽນ​ຫວຽດ​ນາມ Cay Tre.

ໃນ​ຂະ​ບວນ​ການ​ສິດ​ສອນ, ອາຈານ ເຢີນ ພິ​ເສດ​ແມ່ນ​ລະ​ນຶກ​ເຖິງ​ເດັກ​ຍິງ​ຜູ້​ໜຶ່ງ​ທີ່​ຜ່ານ​ຜ່າ​ໄລ​ຍະ​ເວ​ລາ​ເກືອບ​ໝົດ​ທຸກ​ຄວາມ​ສາ​ມາດ​ໃນ​ການ​ໃຊ້​ພາ​ສາ​ແມ່ ເຖິງ​ວ່າ​ຈະ​ເກີດ​ມາ​ໃນ​ຄອບ​ຄົວ​ຫວຽດ​ນາມ​ບໍ​ລິ​ສຸດ. ​ເມື່ອ​ຍັງ​ນ້ອຍ, ຍັງ​ສາມາດ​ເວົ້າ​ພາສາ​ຫວຽດນາມ​ໄດ້​ໜ້ອຍ​ໜຶ່ງ, ​ແຕ່​ເມື່ອ​ນາງ​ໃຫຍ່​ຂຶ້ນ, ການ​ຮ່ຳຮຽນ ​ແລະ ການ​ດຳລົງ​ຊີວິດ​ຢູ່​ໃນ​ສະພາບ​ແວດ​ລ້ອມ​ຂອງ​ຊາວ​ຍີ່ປຸ່ນ ​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ຊາວ​ຫວຽດນາມ ​ເສື່ອມ​ເສຍ​ໄປ. ເມື່ອອາຍຸ 5-6 ປີ, ລາວເກືອບບໍ່ສາມາດສື່ສານເປັນພາສາຫວຽດນາມໄດ້, ເຖິງແມ່ນວ່າຈະສັບສົນ ແລະຫຼີກລ່ຽງມັນທຸກຄັ້ງທີ່ພໍ່ແມ່ຂໍໃຫ້ລາວເວົ້າພາສາແມ່.

"ການຊ້ອນກັນ" ຂອງພາສາເຮັດໃຫ້ພຶດຕິກໍາທີ່ບໍ່ເປັນລະບຽບ, ຜົນກະທົບຕໍ່ຂະບວນການຮຽນຮູ້ທັງຫມົດຂອງນາງຢູ່ໃນໂຮງຮຽນ. ຂະນະ​ທີ່​ເດັກ​ຍິງ​ບອກ​ແມ່​ວ່າ “​ເວົ້າ​ພາສາ​ຫວຽດນາມ​ບໍ່​ໄດ້” ກໍ​ແມ່ນ​ເວລາ​ທີ່​ພໍ່​ແມ່​ຕ້ອງ​ຢຸດ​ສອນ​ພາສາ​ຫວຽດນາມ​ຢູ່​ບ້ານ​ເປັນ​ການ​ຊົ່ວຄາວ, ການ​ຕັດສິນ​ໃຈ​ທີ່​ອາຈານ ເຢີນ ກ່າວ​ວ່າ​ແມ່ນ​ຍາກ​ຫຼາຍ, ​ແຕ່​ບໍ່​ແມ່ນ​ເລື່ອງ​ແປກ​ສຳລັບ​ຄອບຄົວ​ຊາວ​ຫວຽດນາມ ທີ່​ຕ້ອງ​ປັບ​ຕົວ​ເຂົ້າ​ກັບ​ສະພາບ​ແວດ​ລ້ອມ​ຂອງ​ຊາວ​ຍີ່ປຸ່ນ.

ພຽງ​ແຕ່​ເມື່ອ​ໄດ້​ຮຽນ​ຮູ້​ກ່ຽວ​ກັບ​ໂຮງ​ຮຽນ​ພາ​ສາ​ຫວຽດ Cay Tre ເທົ່າ​ນັ້ນ, ແມ່​ຂອງ​ເດັກ​ຍິງ​ຈຶ່ງ​ພາ​ລູກ​ໄປ​ທົດ​ລອງ. ໃນຕອນທໍາອິດ, ເດັກນ້ອຍເກືອບບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈໃນການເວົ້າ, ພຽງແຕ່ເວົ້າຄືນຄໍາທີ່ງ່າຍດາຍໃນເວລາທີ່ນາງສັ່ງ; ຄໍາອະທິບາຍຈໍານວນຫຼາຍຕ້ອງໄດ້ຮັບການອະທິບາຍດ້ວຍການສະຫນັບສະຫນູນຂອງແມ່ໃນພາສາຍີ່ປຸ່ນ. ຮັບຮູ້ເຖິງຄວາມອ່ອນໄຫວຂອງເດັກໃນດ້ານຈິດຕະວິທະຍາ ແລະ ການຮັບຮູ້, ອາຈານ ເຢີນ ໄດ້ເລືອກໄປຢ່າງຊ້າໆຄື: ການສ້າງຄຳສັບ ແລະ ສຽງພື້ນຖານຄືນໃໝ່, ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມການສື່ສານທີ່ອ່ອນໂຍນ, ເພື່ອໃຫ້ເດັກຄ່ອຍໆຄຸ້ນເຄີຍກັບການຟັງ ແລະ ເວົ້າພາສາຫວຽດນາມ ໂດຍບໍ່ມີຄວາມກົດດັນ.

ອາຈານ ໂງທິເຢີນ ອົດທົນຊີ້ນຳນັກຮຽນໃນຫ້ອງຮຽນ.

ຕາມອາຈານ ເຢີນ ແລ້ວ, ສິ່ງ​ທີ່​ສຳ​ຄັນ​ທີ່​ສຸດ​ບໍ່​ແມ່ນ​ຄວາມ​ໄວ ແຕ່​ແມ່ນ​ຄວາມ​ອົດ​ທົນ: ຄວາມ​ອົດ​ທົນ​ຂອງ​ລູກ ແລະ ຄວາມ​ອົດ​ທົນ​ຂອງ​ພໍ່​ແມ່. ເຮືອນຢູ່ຫ່າງຈາກໂຮງຮຽນປະມານ 20 ກິໂລແມັດ, ແຕ່ທຸກໆອາທິດ ເດັກນ້ອຍຈະຂໍໃຫ້ແມ່ພາລາວໄປບ່ອນນັ້ນ. ຫ້ອງ​ຮຽນ​ໃນ​ທ້າຍ​ອາ​ທິດ​ຄ່ອຍໆ​ກາຍ​ເປັນ​ການ​ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ​ເດັກ​ນ້ອຍ​​ຟື້ນ​ຟູ​ພາສາຫວຽດ​ນາມຕາມ​ທໍາ​ມະ​ຊາດ. ໃນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ມີໝູ່ເພື່ອນໃນໄວດຽວກັນ, ເດັກນ້ອຍໄດ້ເປີດໃຈຫຼາຍຂຶ້ນ, ເລີ່ມຕົ້ນໃຊ້ປະໂຫຍກສື່ສານງ່າຍໆອີກຄັ້ງ, ຈາກນັ້ນຝຶກອ່ານ, ແລະຈາກນັ້ນກໍ່ຝຶກການຂຽນຢ່າງກະຕືລືລົ້ນ.

ມາ​ຮອດ​ປະຈຸ​ບັນ, ພາຍຫຼັງ​ຮຽນ​ໄດ້ 3 ປີ, ລູກ​ຫຼານ​ສາມາດ​ເວົ້າ​ລົມ​ກັບ​ພໍ່​ເຖົ້າ​ແມ່​ເຖົ້າ​ແລະ​ຍາດຕິ​ພີ່ນ້ອງ​ຢູ່ ຫວຽດນາມ ​ໄດ້​ຢ່າງ​ເປັນ​ທຳ​ມະ​ຊາດ, ​ໂດຍ​ບໍ່​ຈຳ​ເປັນ​ຕ້ອງ​ໃຫ້​ພໍ່​ແມ່ “​ແປ” ຄື​ແຕ່​ກ່ອນ. ສິ່ງ​ທີ່​ອາຈານ ເຢີນ ຈື່​ຈຳ​ໄດ້​ຫຼາຍ​ກວ່າ​ໝູ່​ບໍ່​ແມ່ນ​ລະດັບ​ຄວາມ​ກ້າວໜ້າ​ຂອງ​ລູກ, ​ແຕ່​ແມ່ນ​ແຮງ​ຈູງ​ໃຈ​ທີ່​ງ່າຍ​ດາຍ​ທີ່​ລູກ​ໄດ້​ແບ່ງປັນ​ວ່າ: “ລູກ​ຮັກ​ຫວຽດນາມ, ລູກ​ຮັກ​ພາສາ​ຫວຽດນາມ, ລູກ​ຢາກ​ລົມ​ກັບ​ພໍ່ເຖົ້າ​ແມ່ເຖົ້າ”.

ສຳລັບອາຈານ ເຢີນ, ນັ້ນບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນໝາກຜົນຂອງຂະບວນການຮ່ຳຮຽນເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງກ່ຽວກັບຄຸນຄ່າຂອງຊາວ ຫວຽດນາມ ເມື່ອເດັກນ້ອຍຖືກຈັດໃສ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເໝາະສົມ, ດ້ວຍການໜູນຊ່ວຍຂອງຄອບຄົວ ແລະ ຊຸມຊົນ.

ການ​ສອນ​ພາສາ​ຫວຽດນາມ​ໃຫ້​ແກ່​ເດັກນ້ອຍ​ຫວຽດນາມ​ຢູ່​ຍີ່ປຸ່ນ, ຕາມ​ອາຈານ ໂງທິເຢີນ ແລ້ວ, ແມ່ນ​ການ​ເດີນທາງ​ທີ່​ທ້າ​ທາຍ. ສິ່ງທ້າທາຍໃຫຍ່ທີ່ສຸດແມ່ນມາຈາກຄວາມແຕກຕ່າງຂອງລະດັບນັກຮຽນຄື: ບາງຄົນເວົ້າພາສາຫວຽດນາມໄດ້ດີຍ້ອນຄອບຄົວຂອງເຂົາເຈົ້າຮັກສາການສື່ສານປະຈໍາວັນ; ບາງຄົນຮູ້ພຽງແຕ່ສອງສາມຄໍາ; ກໍ​ຍັງ​ມີ​ກໍ​ລະ​ນີ​ທີ່​ນັກ​ຮຽນ​ບໍ່​ສາ​ມາດ​ເວົ້າ​ພາ​ສາ​ຫວຽດ​ນາມ​. ລະດັບອາຍຸໃນຫ້ອງຮຽນແມ່ນຕັ້ງແຕ່ 5 ຫາ 13 ປີ, ເຮັດໃຫ້ຈັງຫວະການຮຽນຮູ້ແລະວິທີການຂອງພາສາຂອງແຕ່ລະກຸ່ມແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍ.

ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກອັນທີສອງແມ່ນມາຈາກອຸປະກອນການສອນ. ປະຈຸ​ບັນ, ຍັງ​ບໍ່​ທັນ​ມີ​ຫຼັກສູດ​ສອງ​ພາສາ​ຫວຽດນາມ - ຍີ່​ປຸ່ນ ​ໂດຍ​ສະ​ເພາະ​ສຳລັບ​ເດັກ​ນ້ອຍ ຫວຽດນາມ, ດັ່ງ​ນັ້ນ ອາຈານ ຈຶ່ງ​ໃຊ້​ປຶ້ມ​ແບບ​ຮຽນ​ຢູ່​ພາຍ​ໃນ​ປະ​ເທດ​ເປັນ​ຕົ້ນຕໍ, ​ແລ້ວ​ປະກອບ​ດ້ວຍ​ຕົນ​ເອງ​ໃຫ້​ເໝາະ​ສົມ. ອາຈານມັກຈະເຮັດໃຫ້ແນວຄວາມຄິດງ່າຍ, ແນະນໍາຮູບພາບຕ່າງໆ ຫຼືເຊື່ອມຕໍ່ກັບວັດທະນະທໍາຍີ່ປຸ່ນ ແລະສະຖານທີ່ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ນັກຮຽນເຫັນພາບ. ຕົວຢ່າງ, ເພື່ອອະທິບາຍຄໍາວ່າ "ກຸງເກົ່າ", ອາຈານທັນທີເຊື່ອມຕໍ່ກັບ Kyoto - ສະຖານທີ່ຄ້າຍຄືກັນກັບເມືອງເຫວ້ໃນປະຫວັດສາດຫວຽດນາມ. ສຳລັບ​ອາຈານ​ແລ້ວ, ການ​ສອນ​ພາສາ​ຫວຽດນາມ ຢູ່​ຕ່າງປະ​ເທດ​ບໍ່​ພຽງ​ແຕ່​ແມ່ນ “ການ​ສອນ​ຕົວ​ໜັງສື” ​ເທົ່າ​ນັ້ນ, ຫາກ​ຍັງ​ສ້າງ​ພື້ນຖານ​ວັດທະນະທຳ​ເພື່ອ​ໃຫ້​ເດັກນ້ອຍ​ມີ​ຄວາມ​ສະໜິດ​ແໜ້ນ ​ແລະ ​ເປັນ​ທຳ​ມະ​ຊາດ​ກັບ​ພາສາ.

ຄຽງ​ຄູ່​ກັບ​ນັ້ນ, ນາງ​ແດນ​ກໍ່​ສ້າງ​ວິທີ​ການ​ສອນ​ຕາມ​ປະສົບ​ການ. ແຕ່ລະບົດຮຽນສະເຫມີມີດົນຕີ, ເກມພື້ນເມືອງ. ກິດຈະກໍາເຫຼົ່ານີ້ຊ່ວຍໃຫ້ເດັກນ້ອຍຮຽນຮູ້ພາສາຫວຽດນາມໄດ້ງ່າຍ, ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມກົດດັນ, ແລະໃນເວລາດຽວກັນກະຕຸ້ນຄວາມສົນໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າ. “ເດັກນ້ອຍມັກຮ້ອງເພງ, ຫລິ້ນ, ສະນັ້ນ, ຂາ້ພະເຈົ້າໄດ້ເອົາບົດຮຽນທັງໝົດເຂົ້າໃນບົດຮຽນ.

ຄວາມ​ຫຍຸ້ງ​ຍາກ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ແກ້​ໄຂ​ບາງ​ສ່ວນ​ພາຍຫຼັງ​ທີ່​ນາງ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ຊຸດ​ຮຽນ​ການ​ສອນ​ພາ​ສາ​ຫວຽດ​ປີ 2025 ສຳ​ລັບ​ຄູ​ອາ​ຈານ​ຫວຽດ​ນາມ​ຢູ່​ຕ່າງ​ປະ​ເທດ ຈັດ​ຕັ້ງ​ໂດຍ​ຄະ​ນະ​ກຳ​ມະ​ການ​ລັດ​ກ່ຽວ​ກັບ​ຊາວ​ຫວຽດ​ນາມ​ຢູ່​ຕ່າງ​ປະ​ເທດ (ແຕ່​ວັນ​ທີ 13-28 ສິງຫາ 2025). ຢູ່​ທີ່​ນີ້, ນາງ​ໄດ້​ສຳ​ຜັດ​ກັບ​ວິ​ທີ​ການ​ສອນ​ໃໝ່, ພິ​ເສດ​ແມ່ນ​ເພື່ອ​ໃຫ້​ເດັກ​ນ້ອຍ​ຫວຽດ​ນາມ ຢູ່​ຕ່າງ​ປະ​ເທດ - ນັກ​ສຶກ​ສາ​ຮຽນ​ພາ​ສາ​ຫວຽດ​ເປັນ​ພາ​ສາ​ທີ​ສອງ.

ການປ່ຽນແປງທີ່ສໍາຄັນອັນຫນຶ່ງທີ່ນາງໄດ້ປະຕິບັດຫຼັງຈາກການຝຶກອົບຮົມແມ່ນການສອນຕາມກຸ່ມສຽງ - ພະຍາງ ແລະ ໂດຍຫົວຂໍ້ການສື່ສານ. ວິທີ​ການ​ສອນ​ນີ້​ບໍ່​ພຽງ​ແຕ່​ສະໜັບສະໜູນ​ການ​ຮັບ​ຮູ້​ຄຳ​ສັບ​ເທົ່າ​ນັ້ນ ຫາກ​ຍັງ​ຊ່ວຍ​ໃຫ້​ເດັກນ້ອຍ​ນຳ​ໃຊ້​ພາສາ​ຫວຽດນາມ ​ໃນ​ສະພາບ​ການ​ສະ​ເພາະ. ຂໍຂອບໃຈກັບສິ່ງນັ້ນ, ພວກເຂົາສາມາດສ້າງປະໂຫຍກສັ້ນໆ, ຈື່ຈໍາຄໍາສັບແລະນໍາໃຊ້ມັນທັນທີກັບສະຖານະການທີ່ຄຸ້ນເຄີຍໃນຊີວິດ. ວິທີການສອນໂດຍຫົວຂໍ້ການສື່ສານຍັງຊ່ວຍແກ້ໄຂບັນຫາຂອງຄວາມແຕກຕ່າງລະດັບ. ໃນບົດຮຽນກ່ຽວກັບຄອບຄົວ, ໂຮງຮຽນຫຼືວັດຖຸທີ່ຄຸ້ນເຄີຍ, ນັກຮຽນກ້າວຫນ້າສາມາດຂະຫຍາຍຄໍາສັບຂອງເຂົາເຈົ້າ, ໃນຂະນະທີ່ຜູ້ເລີ່ມຕົ້ນຍັງສາມາດເຂົ້າຮ່ວມແລະເຂົ້າໃຈເນື້ອໃນຫຼັກ.

ການຝຶກອົບຮົມຍັງໄດ້ໃຫ້ນາງມີອຸປະກອນການເບິ່ງເພີ່ມເຕີມ, ຕົວຢ່າງການອອກກໍາລັງກາຍແລະຮູບແຕ້ມທີ່ຄູອາຈານຢູ່ຕ່າງປະເທດສາມາດປັບແຕ່ງໃຫ້ເຫມາະສົມກັບສະພາບຫ້ອງຮຽນ. ການ​ປ່ຽນ​ແປງ​ເຫຼົ່າ​ນີ້​ໄດ້​ຊ່ວຍ​ໃຫ້​ບົດຮຽນ​ຂອງ​ຫວຽດນາມ​ກາຍ​ເປັນ​ຄວາມ​ສະຫວ່າງ, ​ແທດ​ຈິງ ​ແລະ ມີການກະທົບຊຶ່ງກັນແລະກັນຫຼາຍຢ່າງ. ພໍ່​ແມ່​ຫຼາຍ​ຄົນ​ໄດ້​ແບ່ງ​ປັນ​ວ່າ​ລູກ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ເລີ່ມ​ຕັ້ງ​ໃຈ​ຖາມ​ວ່າ: “ພາສາຫວຽດນາມ ຂອງຄຳນີ້ແມ່ນຫຍັງ?” ຫຼືໃຊ້ພາສາຫວຽດນາມຫຼາຍຂຶ້ນໃນກິດຈະກໍາປະຈໍາວັນຂອງເຂົາເຈົ້າ.

ສໍາລັບອາຈານ ເຢີນ ແລ້ວ, ການເຂົ້າຮ່ວມການຝຶກອົບຮົມບໍ່ພຽງແຕ່ຊ່ວຍປັບປຸງທັກສະຂອງນາງເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເຮັດໃຫ້ອາຈານມີຄວາມເຊື່ອວ່າຄວາມພະຍາຍາມຂອງຕົນບໍ່ໄດ້ຢູ່ຄົນດຽວ. ອາຈານ​ມີ​ເຄືອ​ຂ່າຍ​ຄູ​ສອນ​ທີ່​ມາ​ຈາກ​ຫຼາຍ​ປະ​ເທດ, ​ເປັນ​ບ່ອນ​ແລກປ່ຽນ​ປະສົບ​ການ, ຊອກ​ຫາ​ເອກະສານ ​ແລະ ສຳຄັນ​ທີ່​ສຸດ: ​ເປັນ​ພື້ນຖານ​ເພື່ອ​ພັດທະນາ​ການ​ສອນ​ພາສາ​ຫວຽດນາມ​ຢ່າງ​ເປັນ​ລະບົບ ​ແລະ ຍືນ​ຍົງ.

ອາຈານກ່າວວ່າ "ຖ້າເຂົາເຈົ້າສາມາດເວົ້າພາສາຫວຽດນາມໄດ້ອີກຫນຶ່ງປະໂຫຍກ, ເຂົ້າໃຈອີກຫນຶ່ງຄໍາກ່ຽວກັບບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງພວກເຂົາ, ຂ້ອຍຈະຮູ້ສຶກວ່າຄວາມພະຍາຍາມທັງຫມົດແມ່ນຄຸ້ມຄ່າ", ສຳລັບ ອາຈານ ແລ້ວ, ການເດີນທາງເພື່ອປົກປັກຮັກສາພາສາຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນອາຊີບອາສາສະໝັກເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງເຊື່ອມຕໍ່ເຖິງຮາກເຫງົ້າຂອງຕົນ - ເພື່ອໃຫ້ລູກຫຼານທຸກຄົນທີ່ເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ ຍີ່ປຸ່ນ ຍັງສາມາດຮັກສາໄດ້ສ່ວນໜຶ່ງຂອງພາສາບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຕົນ.